Μπορεί ο αρχικός στόχος του Αγώνα της ΕΟΚΑ για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα να μην επετεύχθη λόγω της απεχθούς και εκδικητικής βρετανικής πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε», των λανθασμένων χειρισμών της ελληνοκυπριακής ηγεσίας (λόγω απειρίας και έλλειψης διορατικότητας) και της μειοδοτικής στάσης της τότε ελληνικής κυβέρνησης έναντι του Αγώνα, αλλά το γεγονός αυτό, ουδόλως, μειώνει το μεγαλείο, την αξία και το νόημα του Αγώνα των Ελληνοκυπρίων για ελευθερία και δικαίωση.
Στα τέσσερα χρόνια της διεξαγωγής του ενόπλου Αγώνα της ΕΟΚΑ η κυπριακή κοινωνία και κυρίως η κυπριακή νεολαία γαλουχήθηκαν με πίστη σε ιδανικά, με φιλοπατρία, με αρχές και αξίες.
Πράξεις απαράμιλλου ηρωισμού κοσμούν τον Αγώνα της ΕΟΚΑ. Ανεπανάληπτες στιγμές αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και ανδρειοσύνης επέδειξαν οι 108 ηρωομάρτυρες της ΕΟΚΑ, που θυσίασαν τη ζωή τους στον βωμό της ελευθερίας. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ ενέπνευσε τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη μουσική, το θέατρο και τις εικαστικές τέχνες όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στον ευρύτερο ελληνικό χώρο.
Όλα αυτά βοήθησαν στην πολιτισμική και πολιτιστική ανάπτυξη του νεοσύστατου κυπριακού κράτους. Σ' αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ σε δυο πτυχές του Αγώνα της ΕΟΚΑ που οι νεότεροι σίγουρα θα αγνοούν.
(α) Μπορεί η τότε ελληνική κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή να μη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και να μην ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του Κυπριακού Ελληνισμού, όμως ο ελληνικός λαός στο σύνολό του συμπαραστάθηκε δυναμικά στον Αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου με ογκώδεις και αυθόρμητες διαδηλώσεις σε όλη την ελλαδική επικράτεια στις οποίες δέκα τουλάχιστον διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους.
Το οδωνύμιο «Καραολής και Δημητρίου» είναι το πιο διαδεδομένο οδωνύμιο στην Ελλάδα και ξεπερνά αριθμητικά τους δρόμους και τις πλατείες με το όνομα του Ελευθέριου Βενιζέλου και Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Τόσο πολύ συντάραξε την ελλαδική κοινωνία ο θάνατος των δυο παλληκαριών.
(β) Από στρατιωτικής σκοπιάς, ο Αγώνας της ΕΟΚΑ θεωρείται από πληθώρα ξένων εμπειρογνωμόνων στον τομέα του «Ανταρτοπόλεμου» και «Αντάρτικου των Πόλεων (Urban Warfare)», στρατιωτικών αναλυτών και ιστορικών (όπως των Robert Asprey, Francois Crouzet, J. Bowyer Bell, Robert Holland, Brian Crozier, Walter Laquer, Nancy Crawshaw, Leroy Thompson, Charles Allen, Robert Taber και άλλων) ως ένα από τα πιο πετυχημένα επαναστατικά κινήματα και ο αρχηγός της ΕΟΚΑ ως ένας από τους ικανότερους ηγέτες ανταρτικών κινημάτων.
Πολλοί από τους προαναφερθέντες τον θεωρούν ισάξιο του Che Guevara, του Στρατηγού Giap, του Michael Collins, του Menachem Begin και του Mao Zedong.
Ως μια ελάχιστη ένδειξη τιμής και θαυμασμού προς τους αθάνατους ήρωες του ανεπανάληπτου Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), οφείλουμε όλοι μας σήμερα να ευαισθητοποιηθούμε, να παραδειγματιστούμε και να φανούμε αντάξιοι των ηρώων που θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Κύπρου, βάζοντας φραγμό στις άνομες προσπάθειες της ισλαμικής Τουρκίας, όχι για «διχοτόμηση» της Κύπρου, που ουσιαστικά υλοποιήθηκε το 1974, αλλά για σταδιακή τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου, με την ακούσια αρωγή κάποιων αφελών Ελληνοκυπρίων πολιτικών, που δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τι εστί Τουρκία και ποιοι είναι οι στόχοι της. Προσωπικά θεωρώ τιμή μου και νιώθω περήφανος που αξιώθηκα να συμμετάσχω στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, ως μέλος της «Αλκίμου Νεολαίας της ΕΟΚΑ (ΑΝΕ)».
Μιχαλάκης Τιγγιρίδης, Φιλελεύθερος Λευκωσίας
http://karfotiko.blogspot.gr/2018/04/blog-post_22.html