Το πουλερικό που στολίζει τα σπίτια αλλά και πού δίνει τα νόστιμα πιτσούνια. Ανέξοδα μπορεί ο κάθε αγρότης να έχει μερικές δεκάδες περιστέρια για να του δίνουν πολλά πιτσούνια το χρόνο και να εξασφαλίζει νοστιμότατο κρέας. Χρειάζεται μόνον ένα περιστερεώνα που να στεγάζεται, να γεννάει, να μεγαλώνει, τα μικρά του και να προστατεύεται από ένα σωρό εχθρούς πού έχει.
Ο περιστερεώνας
Ο περιστερεώνας αποτελείται από ένα ξύλινο ή πέτρινο πυργίσκο. Επίσης από κασόνια στηριγμένα ψηλά στους τοίχους. Πρέπει να είναι χωρισμένος σε μικρά κελιά με μάκρος και ύψος 25 πόντους και βάθος 30. Τα μικρά κελιά έχουν ανοίγματα από πίσω για να τα επιθεωρούμε και για να παίρνουμε τα πιτσούνια. Μπροστά κλείνουν με πορτίτσες, όταν θελήσουμε.
Το αρσενικό και θηλυκό περιστέρι πολύ δύσκολα ξεχωρίζουν. Οι περιστεράδες έχουν το παρακάτω γνώρισμα. Όταν τα κρατήσουμε από τις φτερούγες κρεμασμένα, το αρσενικό γουτίζει (κάνει γουου- γούου). Το θηλυκό σωπαίνει. Το αρσενικό κατεβάζει την ουρά του, το θηλυκό την ανεβάζει.
Αναπαραγωγή και πολλαπλασιασμός περιστεριών
Η περιστέρα γεννάει από τον 4-6ο μήνα. Συνεχίζει ως τα 5 χρόνια και κάποτε ως τα 10-12. Γεννάει 10 φορές το χρόνο και κάποτε 11 από 2 αυγά, που συνήθως το πρώτο γίνεται θηλυκό και το άλλο αρσενικό ή είναι και άγονα. Διακόπτεται ή γέννα, όταν μαδάει, τον Οκτώβρη.
Τα περιστέρια φτιάχνουν τη φωλιά τους με άχυρα και ξερόχορτα. Όταν καθίσει το θηλυκό για κλώσημα, το αρσενικό συνεχίζει να διευθετεί τη φωλιά.
Το κλώσημα γίνεται σαι 19-20 μέρες. Κλωσάνε και το θηλυκό και το αρσενικό με τη σειρά τους. Αν τυχόν αργήσει να έλθει, όποιο είναι έξω, να πάρει τη σειρά του, φεύγει εκείνο που κλωσάει, αναζητάει τον αργοπορούντα και τον φέρνει με τη βία στη φωλιά. (Έτσι λένε οι περιστεράδες). Επίσης τα μικρά πιτσουνάκια σκεπάζονται και ζεσταίνονται και από τη μάνα και από τον πατέρα. Τέλεια κατανομή τής δουλειάς.