σχόλιο Γ.Θ : Στην Πόλη και στην Μεταμόρφωση των ψυχών μας.
Αυτό θα είναι το νόημα της ανάκτησης της Βασιλίδος.
Η επιστροφή στην Πόλη των Ονείρων μας επιστροφή στην αγκαλιά του Κυρίου μας θα είναι.
Χριστός Ανέστη αδέρφια! Καλή Ανάσταση Πατρίδα!
Παναγιώτης Λιάκος
Αυτό θα είναι το νόημα της ανάκτησης της Βασιλίδος.
Η επιστροφή στην Πόλη των Ονείρων μας επιστροφή στην αγκαλιά του Κυρίου μας θα είναι.
Χριστός Ανέστη αδέρφια! Καλή Ανάσταση Πατρίδα!
Ζητούμενο από καθέναν (και καθεμιά) με πρόσβαση στην κοινή γνώμη είναι να εκφράζεται υπέρ των δικαίων του Ελληνισμού
Πέρασαν οι αιώνες και οι Ελληνες βρέθηκαν δίχως υπεράσπιση. Κανείς δεν ομιλεί για τον πολιτισμό τους, τους ποταμούς αίματος που έχουν χύσει υπέρ των υψηλών αξιών, τα δίκαιά τους, τις θυσίες τους. Ζούμε σε μια πατρίδα όπου οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης λειτουργούν σαν δημόσιοι κατήγοροι, οι οποίοι βλέπουν τους Ελληνες στο εδώλιο και απαγγέλλουν τις κατηγορίες για τις οποίες «πρέπει» να απολογηθούν.
Στα εγκλήματα φταίνε οι πολίτες που δεν έπαιξαν αρκετά πειστικά τον ρόλο του... κοιμισμένου. Στις γενοκτονίες φταίνε οι Ελληνες που διεκδίκησαν την ελευθερία τους. Στα Μνημόνια φταίνε οι Ελληνες που δεν εργάστηκαν αρκετά σκληρά ώστε να πολλαπλασιάσουν τον πλούτο των Δυτικών. Για όλα φταίνε οι Ελληνες. Οταν έφτιαξαν Ακροπόλεις, Παρθενώνες, Βεργίνες ήταν «ειδωλολάτρες». Οταν έχτισαν την Αγία Σοφία ήταν «θρησκόληπτοι, Ταλιμπάν». Οταν προσπάθησαν να ελευθερώσουν υπόδουλους στους Τούρκους αδελφούς ήταν «εθνικιστές» και «μισαλλόδοξοι».Με τίποτα δεν ικανοποιούνται οι μισέλληνες. Ούτε ένα χαμηλό σκαλοπάτι στου κακού τη σκάλα τούς φαντάζει ικανοποιητικό. Για τους μισούντες ημάς οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί, όλοι, έχουν δίκιο πλην των Ελλήνων. Και μέσα σε όλη τούτη την παρακμή και τον ζόφο του εθνικού Αδη εμείς πρέπει να καθόμαστε και να τους ακούμε, και να συναινούμε με τα χειρότερα και τα εχθρικότερα, απολογούμενοι γιατί γεννηθήκαμε Ελληνες, ζούμε και φρονούμε ελληνικά. Ε, λοιπόν, όχι! Είναι χαρά μας και τιμή μας και τρόπος ζωής μας να προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο και να προσβλέπουμε στο καλύτερο. Η φύση μας και η αποστολή μας δεν είναι για τα λίγα και τα χαμηλά και τα ανάξια. Είναι για το βέλτιστο και το άπαν.
Στις προκλήσεις του κάθε Σελτζούκου εμείς θα απαντάμε με ένα βήμα ακόμα. Ενα, έστω μικρό, ανεπαίσθητο βήμα. Αυτό που θα μας οδηγεί στο πεπρωμένο της φυλής. Στην Πόλη προσβλέπουμε. Εκεί όπου χτυπά η καρδιά του Γένους. Δεν καμπτόμεθα, δεν δειλιάζουμε, δεν υποχωρούμε. Φοβού τους Δαναούς, Ερντογάν.
Πέρασαν οι αιώνες και οι Ελληνες βρέθηκαν δίχως υπεράσπιση. Κανείς δεν ομιλεί για τον πολιτισμό τους, τους ποταμούς αίματος που έχουν χύσει υπέρ των υψηλών αξιών, τα δίκαιά τους, τις θυσίες τους. Ζούμε σε μια πατρίδα όπου οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης λειτουργούν σαν δημόσιοι κατήγοροι, οι οποίοι βλέπουν τους Ελληνες στο εδώλιο και απαγγέλλουν τις κατηγορίες για τις οποίες «πρέπει» να απολογηθούν.
Στα εγκλήματα φταίνε οι πολίτες που δεν έπαιξαν αρκετά πειστικά τον ρόλο του... κοιμισμένου. Στις γενοκτονίες φταίνε οι Ελληνες που διεκδίκησαν την ελευθερία τους. Στα Μνημόνια φταίνε οι Ελληνες που δεν εργάστηκαν αρκετά σκληρά ώστε να πολλαπλασιάσουν τον πλούτο των Δυτικών. Για όλα φταίνε οι Ελληνες. Οταν έφτιαξαν Ακροπόλεις, Παρθενώνες, Βεργίνες ήταν «ειδωλολάτρες». Οταν έχτισαν την Αγία Σοφία ήταν «θρησκόληπτοι, Ταλιμπάν». Οταν προσπάθησαν να ελευθερώσουν υπόδουλους στους Τούρκους αδελφούς ήταν «εθνικιστές» και «μισαλλόδοξοι».Με τίποτα δεν ικανοποιούνται οι μισέλληνες. Ούτε ένα χαμηλό σκαλοπάτι στου κακού τη σκάλα τούς φαντάζει ικανοποιητικό. Για τους μισούντες ημάς οι Τούρκοι, οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί, όλοι, έχουν δίκιο πλην των Ελλήνων. Και μέσα σε όλη τούτη την παρακμή και τον ζόφο του εθνικού Αδη εμείς πρέπει να καθόμαστε και να τους ακούμε, και να συναινούμε με τα χειρότερα και τα εχθρικότερα, απολογούμενοι γιατί γεννηθήκαμε Ελληνες, ζούμε και φρονούμε ελληνικά. Ε, λοιπόν, όχι! Είναι χαρά μας και τιμή μας και τρόπος ζωής μας να προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο και να προσβλέπουμε στο καλύτερο. Η φύση μας και η αποστολή μας δεν είναι για τα λίγα και τα χαμηλά και τα ανάξια. Είναι για το βέλτιστο και το άπαν.
Στις προκλήσεις του κάθε Σελτζούκου εμείς θα απαντάμε με ένα βήμα ακόμα. Ενα, έστω μικρό, ανεπαίσθητο βήμα. Αυτό που θα μας οδηγεί στο πεπρωμένο της φυλής. Στην Πόλη προσβλέπουμε. Εκεί όπου χτυπά η καρδιά του Γένους. Δεν καμπτόμεθα, δεν δειλιάζουμε, δεν υποχωρούμε. Φοβού τους Δαναούς, Ερντογάν.
Παναγιώτης Λιάκος