Σε γνωρίζω μέσα από τους στίχους σου που λαμπάδιασαν
Σε γνωρίζω από τον ύμνο της πατρίδας μου,
που έγραψες με χέρι άμωμο και ιερό.
Οι λέξεις σου τιμαλφή κειμήλια που στεφάνωσαν με λεβεντιά το χρέος.
Σε γνωρίζω από την γαλανόλευκη σημαία της ρωμιοσύνης και
το σταυρό της ορθόδοξης παλιγγενεσίας.
Πόσα λάβαρα δεν δακρύσανε όταν υψώθηκαν σε άγρυπνη επιφυλακή;
Πόσες σπίθες δεν ανάψανε στην φρενήρη αρρυθμία της επανάστασης;
Ω! Ξύπνησες Αθάνατε πνοές, από το λήθαργο της μοιρολατρίας,
από το αποκύημα της διχοστασίας.
Έντυσες με περιτύλιγμα αντρείας τους νέους,
ράντισες με ηρωισμό τα ρουθούνια των ελεύθερων πολιορκημένων
και το αίμα τους… με γέννησε ελεύθερο!
Ναι, σε γνωρίζω έτσι όπως με δίδαξαν ο πατέρας μου
κι ο δάσκαλος μου… Σαν προσευχή…
Εσύ που έδωσες φωνή στη σιωπή, εσύ που έδωσες όπλα στην ψυχή,
που σκόρπησες ρίγη και περηφάνια στις λαβωμένες δυνάμεις μας,
Εσύ που στεφάνωσες με δάφνες και κλαδιά ελιάς το ματωμένο χώμα, σμίλεψε την πέτρα της σύγχρονης παραμόρφωσης
και θέριεψε τον θυμό μας.
Σκήπτρα δολερά μισέψανε πάλι τον ήλιο μας
και στείλανε θηρία για να σκοτεινιάσουν τα βουνά μας.
Αδίστακτα θέλουν να κυρτώσουν την λευτεριά.
Όχι…κανείς δεν θα απλώσει χέρι στην αγιοσύνη των ματωμένων ηρώων.
«Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά και σαν πρώτα ανδρειωμένη, χαίρε ω χαίρε του Διονύσιου Σολωμού Ελευθεριά»!
Βάσω Ρουμελή
Γ’ Βραβείο UNESCO στον 1ο Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό 2016 με θέμα: «Μια ωδή στον Διονύσιο Σολωμό»