Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: «Τὸ Καρναβάλι ὡς πομπὴ τοῦ Σατανᾶ πού ἔχουμε ἀποταχθεῖ κατὰ τὸ ἅγιό μας Βάπτισμα»

Εἴμεθα εἰς τὴν πρώτη μυσταγωγικὴ Κατήχηση τοῦ ἁγίου Κυρίλλου. Εἴδαμε μέχρι τώρα κάποια στοιχεῖα νὰ μᾶς λέγει γιὰ τὸ Βάπτισμα, καὶ ὅτι ἐγίνετο μία προκαταρκτικὴ ἐργασία, προκειμένου μετὰ νὰ προχωρήσουν εἰς τὸ Βάπτισμα. Ἕνα στοιχεῖο τῆς προκαταρκτικῆς ἐργασίας ἦταν ἡ ἀπόταξις τοῦ Σατανᾶ. Ἐκεῖνο τὸ «ἀποτάσσομαι σοί, Σατανᾶ». Αὐτὸ βεβαίως ἔχει μία περαιτέρω ἀνάλυση. Καὶ λέγει μετὰ ἀπὸ τὸ «ἀποτάσσομαι σοῖ, Σατανᾶ», ἀποτάσσομαι καὶ ὅλων τῶν ἔργων σου. Καὶ ἔργα τοῦ διαβόλου, ὅπως μᾶς λέγει ἐδῶ ὁ ἅγιος Κύριλλος εἶναι ἡ ἁμαρτία. Κατόπιν λέγει «ἀποτάσσομαι σοὶ Σατανᾶ»- τὸ «ἀποτάσσομαι» πάντα ὑπονοεῖται· ὅπως καὶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, «Πιστεύω» καὶ τὸ «Πιστεύω» προτάσσεται ἀλλὰ ὑπονοεῖται στὸ κάθε ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως- ἔτσι καὶ ἐδῶ «καὶ πάση τὴ πομπή σου». Δηλαδὴ θέλω νὰ φύγω κι ἀπὸ κάθε πομπή σου. Ἀποτάσσομαι λοιπὸν κι ἀπὸ κάθε πομπή σου.

Καὶ τί εἶναι ἡ «πομπή»; Λέγαμε τὴν περασμένη φορὰ ὅτι εἶναι ἡ θεατρομανία. Ἐδῶ ἄς μου ἐπιτραπεῖ νὰ πῶ κάτι γιὰ τὸ καρναβάλι, ὅτι καὶ αὐτὸ εἶναι μία πομπὴ τοῦ Σατανᾶ. Ὅταν ὑπάρχει μάλιστα αὐτὴ ἡ μεταμφίεσις καὶ μάλιστα μὲ πρόσωπα τερατώδη, τραγίσια, φοβερά, δαιμονικά. Ὅλα αὐτὰ εἶναι πράγματι μία πομπὴ τοῦ Σατανᾶ.
Ἂν ἐρωτήσετε, γιατί πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι μεταμφιέζονται, καὶ παίρνουν μὲ μάσκες τὸ πρόσωπο ἑνὸς τραγιοῦ, κατσίκας, μὲ κέρατα κ.λπ. πού εἶναι βεβαίως γνωστότατο, οἱ ρίζες τοῦ καρναβαλιοῦ εἶναι...
εἰδωλολατρικές, καὶ μάλιστα βακχικῆς προελεύσεως, δηλαδὴ στὴ λατρεία τοῦ Διονύσου γινόταν αὐτό· ὁ Διόνυσος δὲν εἶναι θεότης ντόπια, ἑλληνική, εἶναι φρυγικὴ καὶ εἰσήχθη ὡς λατρεία στὴν Ἑλλάδα· κατώτερος θεός, τῆς μέθης, τοῦ ἀφροδισιασμοῦ κ.λπ., γιατί, ἴσως δὲ νὰ μὴν τὸ ξέρατε αὐτό, συναντοῦμε σὲ ὅλες τὶς παραδόσεις τῶν λαῶν, ὅλων τῶν φυλῶν, ὅλης της γής, τῆς θεότητας ποὺ λατρεύουν, νὰ εἶναι αὐτοῦ τοῦ τύπου, μία τραγίσια μορφὴ μὲ κέρατα. Ἁπλούστατα, διότι ὁ διάβολος ἐνεφανίζετο εἰς τοὺς ἀνθρώπους μὲ αὐτὴν τὴν μορφήν. Γι’ αὐτὸ βρίσκομε σὲ ὅλες τὶς παραδόσεις τῶν λαῶν, τὶς λατρευτικές τους παραδόσεις, αὐτὲς τὶς δύσμορφες, τὶς ἄσχημες μορφές, γιατί εἶναι δαιμονικές. Τώρα γιατί παίρνουν αὐτὴν τὴν μορφήν; Ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέπει αὐτὸ γιὰ νὰ γίνεται φανερὸ ὅτι τέτοιες θεότητες δὲν μποροῦσαν νὰ εἶναι ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεό. Γι’ αὐτὸ σας ξαναλέγω, ἔχομε αὐτὴν τὴν πανομοιότυπη φόρμα, θὰ ἔλεγα καλύτερα, ἕνα ἀρχέτυπο· καὶ τὸ ἀρχέτυπο αὐτὸ εἶναι σταθερό, καὶ εἶναι ὁ διάβολος. Ἔτσι, σ’ αὐτὲς τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ καρναβαλιοῦ, ἔχομε τὶς μεταμφιέσεις, ποὺ πολλὲς μορφὲς εἶναι τερατώδεις καὶ μάλιστα μὲ στὺλ τραγιοῦ.