Ο δέκατος μήνας πριν γίνει η μεταρρύθμιση του ρωμαϊκού ημερολογίου από τον Ιούλιο Καίσαρα. Γι’ αυτό και οι Ρωμαίοι τον ονόμασαν έτσι, από το Decem, που σημαίνει δέκα.
Στη συνέχεια ο Ιανουάριος έγινε ο πρώτος μήνας και ο Δεκέμβριος δωδέκατος. Τον ονομάζουμε Δεκέμβρη, αλλά και Χριστουγεννιάτη, λόγω της μεγάλης εορτής της Ορθοδοξίας, τη γέννηση του Ιησού.
Συνήθως από τις πρώτες μέρες του μήνα η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή και αρχίζει κρύο και χιονιάς κυρίως στα ορεινά.
Αυτές οι πρώτες μέρες ονομάζονται και «Νικολοβάρβαρα» από τις εορτές του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Βαρβάρας. Ο λαός, για να υπογραμμίσει πόσο κοντά είναι αυτές οι γιορτές χρησιμοποιεί την εξής παροιμία: «Αγιος Νικόλαος φώναξε, Σάββας απηλοήθη, κι αγιά Βαρβάρα έτρεξε, να πάει να λειτουργήσει», αλλά και για να δείξει ότι το κρύο είναι τσουχτερό εκείνες τις μέρες λέει: «Αγιά Βαρβάρα μήνυσε κι ο Σάββας, απλοήθη: Μαζώξτε ξύλα κι άχερα, και σύρτε για το μύλο. Τι αϊ Νικόλας έρχεται, τα χιόνα φορτωμένος».
Ο Δεκέμβριος είναι αδιαμφισβήτητα ένας μήνας με πολύ σημαντικές εορτές για την Ορθοδοξία. Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Σάββα, της Αγίας Βαρβάρας, της Αγίας Άννας, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Ελευθερίου, της Αγίας Ευγενίας, του Αγίου Στεφάνου και βέβαια τη γέννηση του Χριστού. Και ενώ για την Εκκλησία το νέος έτος ξεκινά την πρώτη του Σεπτέμβρη, ημερολογιακά το νέος έτος ξεκινά πρώτη Ιανουαρίου. Συνεπώς, ο τελευταίος μήνας του χρόνου είναι η κατάλληλη αφορμή για να ξεκινήσουν οι αναθεωρήσεις. Να σκεφτούμε τι κάναμε, τι δεν κάναμε και να προσπαθήσουμε να βελτιωθούμε. Να θέσουμε νέους στόχους και να σχεδιάσουμε πώς θα τους αποκτήσουμε.
Πηγή