Δεν ήθελα να λερώσω το στόμα μου και τον τοίχο μου τις ημέρες των εορτασμών στην Θεσσαλονίκη για την απελευθέρωση της του Αγίου Δημητρίου και την 28η Οκτωβρίου.
Ανήμερα του Αγίου Δημητρίου ήμουν στην πόλη που σπούδασα με αντιπροσωπεία της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ για την δοξολογία, παρόντος του Προέδρου της Δημοκρατίας και πλήθους βουλευτών και άλλων επισήμων.
Ο Μπουτάρης, στεναχωρημένος για την επετειακή υπόμνηση πως η πόλη απελευθερώθηκε ή γιατί τον πλάκωσε το πάπλωμα, δεν κούνησε τον απαυτό του να έρθει, γιατί δεν γουστάρει παπάδες, ψαλμωδίες και θυμιατά ή γιατί πειραματιζόταν πάλι με τίποτα περίεργο.
Ούτε στην παρέλαση πάτησε το πόδι του ο πρώτος πολίτης της συμπρωτεύουσας, διότι ως γνωστόν, ο Μπουτάρης δεν γουστάρει ούτε τις παρελάσεις, όταν έχουν Στρατό, όπλα, Ελληνικές Σημαίες κλπ.
Ο μπάρμπα δήμαρχος, που ήθελε Λεωφόρο Κεμάλ Αττατούρκ στην Θεσσαλονίκη, πηγαίνει μόνο σε παρελάσεις με στρας, φτερά, πούπουλα, και παρδαλές σημαίες, μαζί με τον Μπάμπη που κάνει την καλόγρια και τον Μήτσο που δούλευε περιελίξεις μοτέρ αλλά είδε το φως το αληθινό και τώρα κάνει την Μαίριλυν σε κλαμπ για παραδείσια πτηνά.
Οι κοινωνίες, όπως το ανθρώπινο σώμα όταν ασθενεί, έχουν συμπτώματα της αρρώστιας της παρακμής και της βαρβαρότητας του μηδενισμού. Όπως το άρρωστο σώμα βγάζει σπυριά, έρπη, έλκη κλπ, η Θεσσαλονίκη έχει βγάλει Μπουτάρη.
Φαήλος Κρανιδιώτης