«Όταν ο Βολταίρος αισθάνθηκε το εγκεφαλικό επεισόδιο και συνειδητοποίησε ότι πρέπει θα τερματίσει με το θάνατο κυριεύτηκε με τύψεις. Αμέσως έστειλε τον ιερέα για να «συμφιλιωθεί με την εκκλησία».
Οι απίστευτοι πλαστογράφοι του έσπευσαν στο θάλαμό του για να αποτρέψουν την ανατροπή του. αλλά αυτό ήταν μόνο για να γίνει μάρτυρας της κακοποίησης τους και της δικής τους. Τους καταράστηκε μπροστά τους. και, καθώς η απελπισία του μεγάλωσε από την παρουσία τους, επανειλημμένα και δυνατά αναφώνησε: «Αφήστε με! Είστε εσείς που με φέρατε σε αυτή την κατάσταση. Αφήστε με! Εξαφανιστείτε! Τι άθλια δόξα είναι αυτή που μου φτιάξατε! "
«Ελπίζοντας να μετριάσει την αγωνία του με μια γραπτή απολογία - αναίρεση, που είχε προετοιμάσει,την υπέγραψε και την κατέθεσε. Αλλά όλα ήταν ανώφελα. Για δύο μήνες βασανιζόταν με μια τέτοια αγωνία που τον οδήγησε κατά καιρούς να τρίζει τα δόντια του σε ανυπόφορη οργή ενάντια στον Θεό και τους ανθρώπους.
Σε άλλες στιγμές με περήφανους τόνους, έλεγε: «Ω, Χριστέ! Ω, Κύριε Ιησού!» Άλλες φορές, γυρίζοντας το πρόσωπό του και κλαίγοντας, φώναζε:«Πρέπει να πεθάνω - εγκαταλείφθηκα από τον Θεό και από τους ανθρώπους!».
"Καθώς το τέλος του έφτασε κοντά, η κατάστασή του έγινε τόσο τρομακτική, που οι άπιστοι συνεργάτες του φοβήθηκαν να πλησιάζουν δίπλα του. Εξακολουθούσαν να φρουρούν την πόρτα, για να μην ξέρουν άλλοι πόσο φοβερά ένας άπιστος πεθαίνει. Ακόμα και η νοσοκόμα του Βολταίρου ανέφερε επανειλημμένα: «Για όλον τον πλούτο της Ευρώπης δεν θέλω να ξαναδώ ποτέ άλλο άπιστο να πεθαίνει». Ήταν μια σκηνή τρόμου που βρίσκεται πέρα από κάθε υπερβολή. Αυτό είναι το καλά τεκμηριωμένο τέλος του Βολταίρου. Εκείνου που είχε φυσική κυριαρχία της διανόησης, άριστη εκπαίδευση, μεγάλο πλούτο και μεγάλη γήινη τιμή. »(Πνευματικές Μαρτυρίες Σεσωσμένων και Μη Σεσωσμένων από τον Rev. S B Shaw, σελ. 49-50).
http://www.pawcreek.org/the-tragic-death-of-voltaire-the-atheist/
Ο Βολταίρος, ο Γάλλος φιλόσοφος, που ήταν άθεος… ασεβής…
Έβριζε το θεό. .βλασφημούσε. Έκανε τον έξυπνο. Και ποίο ήταν το κέρδος του;
Το τέλος αυτού του κατα τα άλλα μεγάλου..στοχαστή ήταν τρομερό:
Σύμφωνα με τη παράδοση της εποχής του,
Ξεψυχώντας άρχισε να παραμιλάει με τρόπο φρικτό.
¨Με πιάνουν, φώναζε. Με τραβούν. Με σέρνουν μπροστά στον θρόνο του Θεού.
Ο διάβολος προσπαθεί να με πάρει!¨ Να η κόλαση!… Κρύφτε με. Κρύφτε με.
Η νοσοκόμος, μάλιστα, που τον περιποιόταν, βλέποντας το τέλος του τρομοκρατήθηκε.
Και από τότε, όταν επρόκειτο να πάει σε άλλον ασθενή, ρωτούσε πρώτα να μάθει… μήπως ήταν άπιστος.
Είδα το τέλος του Βολταιρου, έλεγε. Και δεν θέλω ποτέ πια, να ξαναδώ θάνατοάπιστου. Μέσα σε μια τέτοια αγωνία πέθανε ο Βολταίρος, που διανύοντας το 84ο έτος του, και λίγο πριν πεθάνει, παρευρέθηκε στην πρώτη απόδοση της τραγωδίας του Ειρήνη (Irène), στο Παρίσι.
Το ταξίδι του και η υποδοχή του ήταν μια αποθέωση..
πόσο αστείο ηχεί στα αυτιά μας η λέξη.. αποθέωση..
αλλά και το αποτέλεσμά της.. η συγκίνηση απ την αναγνώριση
του κόσμου.. τον κατέβαλε και πέθανε λίγο αργότερα
με τον τρόπο που περιγράψαμε, και που δεν είναι απλώς λόγια…
στις 30 Μαΐου 1778…Προκειμένου να έχει… χριστιανική κηδεία,
(το γιατί ζήτησε κάτι τέτοιο,παραμένει αναπάντητο!)
είχε υπογράψει μια μερική ανάκληση των γραπτών του.
Ομως δεν έγινε αποδεκτή απ την παπική εκκλησία,
και δεν του έγινε εκκλησιαστική ταφή..
Σε φίλο του έδωσε την ακόλουθη γραπτή δήλωση:
«Πεθαίνω λατρεύοντας το Θεό, που αγαπά τους φίλους μου,
που δεν μισεί τους εχθρούς μου και που απεχθάνεται την καταπίεση.»
Ένας ηγούμενος μετέφερε κρυφά το πτώμα του Βολταίρου σ ένα αβαείο
στην πόλη Champagne, όπου θάφτηκε.Τα λείψανά του διακομίστηκαν στο Παρίσι το 1791
και ενταφιάστηκαν στο Πάνθεον..των ανθρώπων..Μένει να μάθουμε ..
αν η, πέρα απ την δική μας λογική, ευσπλαχνία του Χριστού,
τον συγχώρεσε και τον έφερε εκεί που ,κατά βάθος, πρέπει να πίστευε
και να λαχταρούσε..Πολλές φορές ο Θεός επιτρέπει,
να βλέπουμε (στον τρόπο πού πεθαίνουν μερικοί άνθρωποι)
κάτι από την φρίκη, στην οποία πηγαίνει η ψυχή τους.
http://yiorgosthalassis.blogspot.gr/