σχόλιο Γ.Θ : Μαθαίνουμε τα λάθη των ηγετών μας ΟΧΙ για να αποκτήσουμε εμπάθεια στο πρόσωπό τους, αλλά για να μάθουμε από τα λάθη τους, να μην τα επαναλάβουμε και να γίνουμε σοφότεροι.
Όλοι οι ηγέτες έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Δεν είναι άσπρο μαύρο τα πράγματα. Το να παίρνουμε ακόμα και από αυτούς που έκαναν λάθη τα θετικά τους, είναι μια πράξη σοφίας
Λυπάμαι που πάλι θα σας κάνω παρατήρηση για μια μεγάλη παράλειψη του ιστολογίου σας, αλλά μέρες που είναι τώρα δεν μπορείτε να γράφετε για τη Μικρασιατική Καταστροφή και να αγνοείτε τα τέσσερα καθοριστικά βιβλία για το θέμα, που περιέχουν αρχειακό υλικό το οποίο φωτίζει τα πάντα και δυστυχώς αποκαλύπτει τους Μεταξά, Δούσμανη, Γούναρη και Στρέιτ ως προδότες, μια και κρυφά από την επίσημη κυβέρνηση, από τον Αύγουστο του 1914 σε συνεννόηση με τη Γερμανία προσπαθούσαν να κρατήσουν την Ελλάδα μακρυά από την Αντάντ και συνεπώς ουδέτερη για να μην πω σύμμαχο της μελλοντικά σχέδια της Γενοκτονικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δικαίωμά τους να είχαν τη γνώμη ότι η Γερμανία θα ήταν η νικήτρια του πολέμου, δεν ήταν τελικά, αλλά η επίσημη κυβέρνηση ήταν του Βενιζέλου και πρόσφεραν και σε αυτή και στην Ελλάδα τη χειρίστη των υπηρεσιών.
Η αλήθεια λοιπόν για το 1920-22 βρίσκεται στο τί διαδραματίστηκε το 1914-15 και αν εισακουόταν ο Βενιζέλος, θα παίρναμε τη Πόλη και την Αγιά Σοφιά, θα είχαν αποφευχθεί οι Τρεις Γενοκτονίες, και θα τερματιζόταν πολύ νωρίτερα και ο Α΄ ΠΠ.
Μπορεί να γλύτωνε και τον θρόνο του και ο Κάιζερ και ο Τσάρος Νικόλαος! Χώρια όλες οι άλλες καταστροφές που μας έχουν βρει......
Τα βιβλία:
1. Ενεπεκίδη Π, Δόξα και Διχασμός, 1910-1920
2. Λεονταρίτη Γ (Leon G), Greece and the Great Powers in WW I, 1914-1916
3. Μαυρογορδάτου Γ, 1915: Ο εθνικός διχασμός (το πιο πρόσφατο και ευσύνοπτο από όλα)
4. Μεταξά Ι. Προσωπικό Ημερολόγιο, τ. 1 και 4, ιδιαίτερα την ομολογία του για το πόσο έφταιξε το 1915, στην εγγραφή 05-01-1941 (όταν μαθαίνει ότι τα Γερμανικά στρατεύματα από την Ουγγαρία κατηφορίζουν για ητν Ελλάδα, και οι Εγγλέζοι δεν πρόκειται να του δώσουν ούτε ένα καμιόνι για να μπορέσει να καταλάβει το λιμάνι της Αυλώνας και να σταματήσει τον Ιταλικό ανεφοδιασμό του Αλβανικού μετώπου!!!) Λείπουν παρεμπιπτόντως από την περίοδο Σεπτεμβρίου 1914-Μαρτίου 1915 όλες οι εγγραφές (τυχαίο;). Δέστε όμως και το υπόμνημά του στην επιστολή παραίτησής του από αρχηγός του επιτελείου (Φεβρ. 1915) όπου αναφέρει το δύσκολο (!!) του εγχειρήματος της εκπόρθησης των Δαρδανελίων, αγνοώντας τελείως την ύπαρξη Ελληνικού στόλου και μάλιστα υπό τη διοίκηση του θρυλικού ναυάρχου Κουντουριώτη!! Σημειώνει καυστικά ο Ενεπεκίδης "τον στόλον τον θέλομεν δια την Βουλγαρίαν"!!
Με απόκρυψη στοιχείων δεν τονώνεται το φρόνημα του έθνους ούτε και θα έλθει η ανόρθωσίς του. Ίσα-ίσα που μπορεί πολλοί να ισχυριστούν ότι αυτός ο βίος και η πολιτεία βρίσκουν και σήμερα μιμητές!
Με εκτίμηση,
Γιώργος Κ. Παπαδόπουλος
1. Ενεπεκίδη Π, Δόξα και Διχασμός, 1910-1920
2. Λεονταρίτη Γ (Leon G), Greece and the Great Powers in WW I, 1914-1916
3. Μαυρογορδάτου Γ, 1915: Ο εθνικός διχασμός (το πιο πρόσφατο και ευσύνοπτο από όλα)
4. Μεταξά Ι. Προσωπικό Ημερολόγιο, τ. 1 και 4, ιδιαίτερα την ομολογία του για το πόσο έφταιξε το 1915, στην εγγραφή 05-01-1941 (όταν μαθαίνει ότι τα Γερμανικά στρατεύματα από την Ουγγαρία κατηφορίζουν για ητν Ελλάδα, και οι Εγγλέζοι δεν πρόκειται να του δώσουν ούτε ένα καμιόνι για να μπορέσει να καταλάβει το λιμάνι της Αυλώνας και να σταματήσει τον Ιταλικό ανεφοδιασμό του Αλβανικού μετώπου!!!) Λείπουν παρεμπιπτόντως από την περίοδο Σεπτεμβρίου 1914-Μαρτίου 1915 όλες οι εγγραφές (τυχαίο;). Δέστε όμως και το υπόμνημά του στην επιστολή παραίτησής του από αρχηγός του επιτελείου (Φεβρ. 1915) όπου αναφέρει το δύσκολο (!!) του εγχειρήματος της εκπόρθησης των Δαρδανελίων, αγνοώντας τελείως την ύπαρξη Ελληνικού στόλου και μάλιστα υπό τη διοίκηση του θρυλικού ναυάρχου Κουντουριώτη!! Σημειώνει καυστικά ο Ενεπεκίδης "τον στόλον τον θέλομεν δια την Βουλγαρίαν"!!
Με απόκρυψη στοιχείων δεν τονώνεται το φρόνημα του έθνους ούτε και θα έλθει η ανόρθωσίς του. Ίσα-ίσα που μπορεί πολλοί να ισχυριστούν ότι αυτός ο βίος και η πολιτεία βρίσκουν και σήμερα μιμητές!
Με εκτίμηση,
Γιώργος Κ. Παπαδόπουλος