Έκ τής μελέτης αυτής, του ήρθαν λογισμοί ότι ή άγια Μαρίνα δέν ήτο 15 ετών, όπως γράφουν τά συναξάρια, αλλά μάλλον θα πρεπε νά ήταν. Σκέφτηκε όμως καλύτερα ήταν νά παρακάμψη αυτόν τόν σκόπελο, δηλαδή νά γράψη τμηματικώς τόν βίο, χωρίς ν’ άναφέρη ήλικία. Ενώ λοιπόν έπί ένα μήνα έσκέπτετο τό περί του πρακτέου, συνέβη τό εξής: Τήν εποχή εκείνη ό Παναγόπουλος εργαζόταν ως ταμίας στό ιπποδρόμιο. Κάθε Σάββατο πού πληρωνόταν, έρχονταν κάτι φτωχές γυναικούλες καί τούς έβαζε χρήματα μέσα σέ φάκελλο καί τούς τά έδινε. Μία άπό τις γυναίκες αυτές, όνόματι Δέσποινα ήμέρα μεσημέρι, ενώ έπλενε τά ρούχα της στό φτωχικό της, στό πλυσταριό, βλέπει νά έρχεται ένα κοριτσάκι μέ μπλέ ποδιά καί κοτσίδες καί νά τής λέγη:
«Καλή ήμέρα κυρία Δέσποινα, τί κάνεις;».
«Νά παιδί μου, παιδεύομαι εδώ μέ τό πλύσιμο.
Αλλά ποιανού παιδί είσαι εσύ; Δέν σέ γνωρίζω».
«Πώς, μέ γνωρίζεις», άπαντά ή μικρή «καί έρχεσαι τακτικά εις τό σπίτι μου, πού είναι έδώ κοντά».
«Μά, παιδί μου, πρώτη φορά είναι πού σε βλέπω».
«Πώς, μέ ξέρεις, εγώ είμαι ή Μαρίνα. Μή φοβάσαι, ό Θεός θά σέ βοηθήση καί είμαι 15 ετών».
Μόλις είπε αυτό ή μικρή έξηφανίσθη. Όταν πήγε τό Σάββατο νά πάρη τά χρήματα από τόν Παναγόπουλο, τοϋ λέγει: «Κυρ-Δημητρό μου συνέβη αύτό καί αύτό», καί τού διηγήθη τι τής συνέβη. Τότε ό Παναγόπουλος τής είπε:
«Καλά κυρία Δέσποινα, πήγαινε, τό τελευταίο πού σου είπε “καί είμαι 15 ετών”, δέν τό είπε για εσένα, αλλά γιά κάποιον άλλον τό είπε!»,
Τό σπίτι τής κ. Δέσποινας βρίσκεται πλησίον τής εκκλησίας τής 'Αγίας Μαρίνας, όπου πηγαίνει τακτικά καί ανάβει κανένα κεράκι....
Χίλια επτακόσια χρόνια έχουν περάσει άπό τήν ήμέρα τού Μαρτυρίου τής 'Αγίας καί ή 17η Ιουλίου εορτάζεται άπό τούς πιστούς.
Τήν 'Αγία Μαρίνα τήν τιμούν, τήν σέβονται καί τήν επικαλούνται νέες καί νέοι, γυναίκες και άνδρες, πτωχοί καί πλούσιοι, μορφωμένοι .
Ή 'Αγία Μαρίνα, τό ίνδαλμα, κατ’ έξοχή των παρθένων νεανίδων, είναι ή κοπελλίτσα τών 15 χρόνων.
Μάλιστα, ένα κοριτσάκι μέ ποδίτσα ίσως, είναι αύτή πού παρακαλούμε σήμερα, αυτή πού ενώπιον της στεκόμεθα, αύτή πού πλησίον της αγρυπνούμε, αύτή πού μάς έφερε μέχρις έδώ, αύτή, πού εις τό όνομά της έκτίσθησαν Εκκλησίες, ώνομάσθησαν Σύλλογοι καί έκδίδονται Περιοδικά.
Βεβαίως ή ανθρώπινη λογική δέν τά υιοθετεί αυτά. Ό εγωισμός δέν τά παραδέχεται, καί ή κατά κόσμο σοφία καί γνώσις τά άπορρίπτει. Καί γιατί όλα αύτά; Διότι δέν γνώρισαν ποιος βρίσκεται όπισθεν τής 'Αγίας.
Καθ’ ότι ύπάρχει Ενας πού δίδει τήν Χάρη, τήν αξία καί τόν άγιασμό στους άνθρώπους Του. Αύτός, είναι ό Ιησούς, ό Χριστός. Άνευ Χριστού δέν ύπάρχουν Αγιοι, δέν ύπάρχουν Μάρτυρες, δέν ύπάρχουν νίκες καί στέφανοι. Ό Ιησούςείναι ό αγωνοθέτης καί χαρά σ’ αύτούς πού κάμνουν καλή χρήση τής έλευθερίας τους καί δέχονται τόν Χριστό καί μαρτυρούν καί έν ανάγκη οτι Αυτόν, ώς έπραξε καί ή 'Αγία Μαρίνα.
Ναί, ό Ιησούς δοξάζεται διά των 'Αγίων και Μαρτύρων καί Αύτός άντιδοξάζει αύτούς.Ωραία δέ είναι τά τροπάρια των Αγίων της Όρθοδόξου Εκκλησίας πού άποδίδουν τήν τιμή, τήν δόξα, τήν προσκύνηση καί τήν λατρεία στον Κύριο.
Καί ακούμε πολλάκις νά ψάλλεται, σύν τοις άλλοις: «Δόξα τω σέ δοξάσαντι, δόξα τω σέ στεφανώσαντι, κ.λ.π.».
Δι αύτό ας γνωρίζωμε ότι, ούδείς πρόκειται νά λάβη τι άπό τήν 'Αγία εάν δέν γνωρίζη τόν Ιησού. Τονίζομε δέ τούτο, διότι εάν ρίψωμε μιά ματιά εις τούς λεγομένους φιλεόρτιους προσκυνητάς, πού συρρέουν κατά χιλιάδες γιά νά ανάψουν τό κερί τους εις τήν 'Αγία καί σπασθούν τήν 'Αγία αυτής εικόνα, θά διαπιστώσωμε θλιβερά πράγματα. Θά διακρίνωμε όχι μόνον άγνοια αλλά καί άσέβεια. Μάλιστα καί ασέβεια. Τυπικώς πράττομε τά πάντα, κρυπτόμενοι πίσω άπό ένα κερί. Άνάπτοντες ένα κερί, νομίζομε ότι αύτό ήταν όλον καί ότι δέν χρειάζεται τίποτε άλλο. Γενικώτερα δέ, άνθρωποι άνευ μετάνοιας, άνευ έξομολογήσεως, άνθρωποι μέ αμαρτίες ποικίλες κατακλύζουν τούς ιερούς Ναούς κατά τίς μνήμες των 'Αγίων.
Νέοι μέ πορνείες καί μοιχείες, νεάνιδες και κυρίες ήμίγυμνες περιφέροντες τήν πορνεία, και τήν διαφθορά στό γυμνό τους σώμα καί διασκορπίζοντες όλεθρο στίς ψυχές, έρχονται εις τό ... Πανηγύρι, γιά νά προσκυνήσουν. Γυναίκες φόνισσες (μέ έκτρώσεις), σύζυγοι βλάσφημοι (άποφεύγοντες τήν τεκνογονία). Κληρικοί άνεξομολόγητοι άπό τήν ήμέρα τής χειροτονίας τους, ψάλτες (καλλίφωνοι ίσως) αλλά βέβηλοι καί ασεβείς, έκκλησιαστικοί έπίτροποι έγωϊσταί καί άλλοι παρόμοιοι είναι, ως έπί τό πλείστον, οι λεγόμενοι προσκυνηταί, οι λέγοντες ότι τιμούν τής 'Αγίας τήν αγία μνήμη.
Τό πανδαιμόνιο δέ των παιχνιδιών, πού ό Σατανάς μέ τά όργανά του τοποθετεί εις τόν περίβολο των έορταζουσών Εκκλησιών είναι τό επιστέγασμα τής νίκης τού Σατανά. Διότι τό ύλικό συμφέρο καί ή άγνοια των Εκκλησιαστικών Επιτρόπων καί τών ιερέων, έγκαθιστα τίς ήμέρες τής εορτής, έξωθεν καί τού ιερού άκόμη, τά πάσης (ρύσεως αύτά παίγνια καί γίνεται χαλασμός κόσμου καί όχι προσευχή, δέησις, λειτουργία.
Ή όλη όψις παρουσιάζει έμπορική πανήγυρι καί οχι Θείο προσκύνημα καί τιμή μάρτυρος. Έμπαιγμός δε χειρίστου είδους είναι μέ αυτούς πού λέγουν ότι έρχονται εις τόν Ναό, γιά να αγρυπνήσουν καί κοιμούνται μέσα εις τήν Εκκλησία. Τό θέαμα δέ είναι αξιοθρήνητο. Εις έναν απέραντο στρατώνα μεταβάλλεται ή Εκκλησία. Καί δέν θά πρέπη νά άντιπαρέλθωμε τό σημείο αυτό, ώστε νά μή ύπενθυμίσωμε εις αυτούς (πού δέν μπορούν νά κοιμηθούν εις τό σπίτι των και έρχονται εις τήν Εκκλησία διά νά κοιμηθούν) ότι αγρυπνία δέν είναι νά άλλάξουν κρεβάτι αλλά νά μή κοιμηθούν. Έάν λοιπόν αίσθάνωνται τήν δύναμη αυτή, ας έλθουν εις τήν αγρυπνία. Έάν όχι καί νυστάζουν ας κοιμηθούν εις τό σπίτι των.
Κατόπιν, δυστυχώς, τής θλιβερής αυτής διαπιστώσεως θά πρέπη νά τονίσωμε καί τήν πλευρά τών ευσεβών, τών θρησκευομένων κατ’ άλήθεια. Αύτών πού έρχονται μέ γνώση καί ευσέβεια. Πού έρχονται νά προσκυνήσουν, πού έρχονται νά έκκλησιασθούν, πού έρχονται νά αγρυπνήσουν, πού έρχονται νά κουραστούν καί όχι νά πάρουν τόν αέρα των, ή νά κάμουν τήν βόλτα των. Οί άνθρωποι αυτοί είναι αυτοί πού ξεχωρίζουν τήν αναψυχή των από τήν Εκκλησία των. Πού μέ την προσκύνησή των δέν έχουν καί τό ραντεβού των.
Είναι οί άνθρωποι πού γνωρίζουν τί κάμνουν. Αλλά δυστυχώς αυτοί είναι ολίγοι, είναι τό 5%, τό 95% είναι οί τυπολάτρες καί οί ασεβείς...
Έν κατακλεΐδι δέ εύχόμεθα όπως, ό Κύριος ήμών Ιησούς Χριστός διά τών πρεσβειών τής Παναγίας Μητρός Αυτού καί πάντων τών 'Αγίων, ιδιαιτέρως δέ τής 'Αγίας Μαρίνης, τής νύμφης Του, εύλογή όλους μας ώς άτομα, ώς οικογένειες, ως ’Έθνος, ώς Φυλή, καί μάς άξιώση καί τής Έπουρανίου Του Βασιλείας. ΑΜΗΝ.
(17 Ιουλίου 1958)
ΒΙΒΛΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΓΟΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΕ ΑΙΩΝΙΟ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/08/17-1958.html