Κάθε παιδί, όπως έχει ανάγκη να γνωρίσει τους βιολογικούς του γονείς και να μάθει να επικοινωνεί μαζί τους, έτσι έχει ανάγκη να γνωρίσει και να επικοινωνήσει με τον Πατέρα του.
Γιατί όσο μικρό κι αν είναι ένα παιδί έχει τη δυνατότητα να προσεύχεται, καθώς, αφού μπορεί να ζητά από τους γονείς αυτό που θέλει, μπορεί να το ζητήσει με τον ίδιο τρόπο από τον Ουράνιο Πατέρα.
Βέβαια για να συμβεί αυτό, μεγάλη ευθύνη έχουν οι γονείς του, οι οποίοι αποτελούν τους βασικούς παιδαγωγούς του, και το διαπαιδαγωγούν κυρίως με το παράδειγμά τους.
«Οι γονείς ευθύνονται πρώτοι για την αποτυχία των παιδιών στη ζωή και οι δάσκαλοι και καθηγητές μετά.., γιʼ αυτό γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας», μας επισημαίνει ο γέροντας Πορφύριος, ενώ και ο γέροντας Παΐσιος αναφέρει ότι είναι «μακάριοι οι γονείς που δεν χρησιμοποιούν τη λέξη «μη» στα παιδιά τους, αλλά τα φρενάρουν από το κακό με την αγία ζωή τους, την οποία μιμούνται τα παιδιά και ακολουθούν τον Χριστό με πνευματική λεβεντιά χαρούμενα».
Επομένως, είναι βασικό οι γονείς να διδάσκουν τα παιδιά μέσα από τις ίδιες τους τις πράξεις. Να τα μάθουν να προσεύχονται, να εκκλησιάζονται και να ζουν με ταπείνωση και αγάπη εφαρμόζοντάς τα πρώτα οι ίδιοι.
Τα βιώματα αυτά αποτυπώνονται στη μνήμη των μικρών παιδιών και τείνουν να τα αναπαράγουν αργότερα.
Όταν το παιδί από βρεφική ηλικία παρακολουθεί τους γονείς του να προσεύχονται συστηματικά και αργότερα συμμετέχει μαζί τους κάνοντάς το, όχι εξαναγκαστικά ως κάτι τυπικό και ανούσιο, αλλά κατανοώντας τη σημασία της προσευχής και βιώνοντάς την, καλλιεργείται μέσα του η ανάγκη για επικοινωνία με το Θεό και βρίσκει εκεί ένα ασφαλές καταφύγιο, με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιούνται αργότερα οι πιθανότητες αναζήτησης άλλων καταστροφικών, τόσο για τα ίδια, όσο και για την κοινωνία μας, τρόπων διαφυγής και εκτόνωσης.
Φυσικά όλα αυτά θα πρέπει να γίνονται με πολλή αγάπη προς τα παιδιά και δε θα πρέπει να ξεχνάμε τα λόγια του γέροντος Πορφυρίου:
«Μην πιέζεις τα παιδιά σου. Αυτά που θέλεις να τους πεις, να τα λες με την προσευχή σου.
Τα παιδιά δεν ακούν από τα αυτιά, αλλά μόνο όταν έρχεται η θεία Χάρη, η οποία τα φωτίζει και τότε ακούν αυτά που θέλουμε να τους πούμε.
Όταν θέλεις να πεις κάτι στα παιδιά σου , πες το στην Παναγία και αυτή θα ενεργήσει.
Η προσευχή σου αυτή θα γίνει σʼ αυτά πνευματικό χάδι, που αγκαλιάζει τα παιδιά και αυτό τα έλκει.
Εμείς, βλέπεις, κάνουμε μερικές φορές να τα χαiδέψουμε κι αυτά αντιδρούν, ενώ σʼ αυτό το πνευματικό χάδι δεν αντιδρούν ποτέ».
Η προσευχή του παιδιού
(Τ. Μωραiτίνη)
Όταν μʼ ευλάβεια το παιδί
λέει την προσευχή του,
τʼ αηδόνι κόβει τη φωνή
κι αγέρας την ορμή του.
Και τʼ αγγελούδια του ουρανού
βάζουν αυτί κι ακούνε
τα λόγια του μικρού παιδιού,
πριν στο Θεό ανεβούνε.
ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΕΣ ΜΕΡΟΠΗΣ
Αντιγραφή για το «σπιτάκι της Μέλιας»
ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗ
Περιοδική έκδοση Ιεράς Μητρόπολις Μεσσηνίας
Έτος 2ο -Τεύχος 4 – Μάρτιος 2010
Εικόνα από: uspeniya.cerkov.ru
