Ο ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΡΤΥΛΛΙΑΝΟ
Όμως στον ιππόδρομο τα πράγμτα είναι πολύ πιο βάρβαρα. Οι Χριστιανοί που έχουν έναν προβατοειδή χαρακτήρα δεν μπορούν να παραβρίσκονται στην ιππόδρομο. Τα άγρια πάθη που δημιουργούν στα πλήθη τα διάφορα αθλήματα τα οποία συνδέονται με τον τζόγο περιγράφονται πολύ επιτυχημένα απο τον Τερτυλλιανό: « Αν κοιτάξετε τους ανθρώπους την ώρα που έρχονται στον ιππόδρομο, θα διακρίνετε ήδη την έξαψη, την ταραχή τους, θα τους δείτε να είναι τυφλωμένοι από πάθος, και ανήσυχοι για τα στοιχήματά τους. (16:1)
…Γι’ αυτούς ο πραίτορας αργεί υπερβολικά. Τα μάτια τους γυρίζουν γύρω-γύρω, μαζί με τους κλήρους στην υδρία του. Μετά περιμένουν πως και πως να ακούσουν το σύνθημα, και τότε όλοι μαζί φωνάζουν σαν τρελλοί (16:2) …αυτός που με φρίκη κοιτάζει το πτώμα κάποιου που πέθανε απο φυσικά αίτια, στο αμφιθέατρο παρατηρεί ατάραχος πτώματα ακρωτηριασμένα, κατασπαραγμένα και αιματοκυλισμένα (21:3) ...στον ιππόδρομο δεν υπάρχει ίχνος οίκτου, διότι εκεί οι άνθρωποι ούτε τους κυβερνήτες τους σέβονται, ούτε τους συνανθρώπους τους λυπούνται. Αν κάποια απ’αυτές τις παρεκτροπές αρμόζει στους αγίους του Θεού σ’ άλλα μέρη, τότε ας θεωρηθεί ευπρεπής και μέσα στον ιππόδρομο. Αλλά αν αυτή η συμπεριφορά δεν είναι πουθενά σωστή, ούτε και στον ιππόδρομο είναι…» (16:7)
Αναφορικά με τις φθηνές δικαιολογίες ότι τα θύματα είναι κατάδικοι σε θάνατο κι έτσι ούτως ή αλλιώς θα πέθαιναν απαντά:«ποιός μου εγγυάται ότι μόνο οι ένοχοι καταδικάζονται στα θηρία ή σε κάποια άλλη φρικτή μοίρα κι’ότι οι αθώοι ποτέ δεν ειναι θύματα της εκδίκησης του δικαστή,της αδυναμίας της υπεράσπισης ή της πίεσης βασανιστηρίων;» (19:3) Πως ένας Χριστιανός μπορεί να παρακολουθεί τέτοια θεάματα; «Με τα μάτια προσηλωμένα στα δαγκώματα της αρκούδας και στα δίχτυα των μονομάχων, μπορεί κανείς να νιώσει οίκτο στα σπλάχνα του; Είθε ο Θεός να πάρει από τον λαό Του αυτή την παθιασμένη επιθυμία για αιμοδιψείς διασκεδάσεις! (25:4)…
Δεν γίνεται, Χριστιανέ, να έχεις χαρά και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη. Βέβαια, είσαι ανόητος αν θεωρείς τις ηδονές αυτής της ζωής, πραγματικές ηδονές.» (28:3) Ο Χριστιανός έχει άλλες πολύ ανώτερες χαρές. «Υπάρχει τίποτα πιό ευχάριστο απ’την ειρήνη που έχουμε με τον Πατέρα Θεό και τον Κύριό μας, απ’την αποκάλυψη της αλήθειας, απ’ την ομολογία των σφαλμάτων μας, κι από την συγχώρεση που λάβαμε για τις αμέτρητες αμαρτίες του παρελθόντος μας;
Υπάρχει μεγαλύτερη ηδονή απ’ την αποστροφή της ηδονής και την περιφρόνηση αυτών που προσφέρει ο κόσμος, απ’την πραγματική ελευθερία, την αγνή συνείδηση, την αυτάρκη ζωή, και την απελευθέρωση απ’τον φόβο του θανάτου;» (29:3)