Για τον μακαριστό Κεφαλληνίας Γεράσιμο, δεν είμαι άξιος να ψελλίσω πολλά λόγια, το μόνο που θέλω ταπεινά να πω είναι ότι η ζωή του και η όλη πορεία του, με ενέπνευσε, ως νέος που είμαι, να αγαπήσω με όλη μου την καρδιά τον Θεο και τον συνάνθρωπο, να παραμερίσω κάθε εφήμερη δόξα για χάρη της ουράνιας, με έκανε να καταλάβω ότι η Αγιότητα δεν είναι κάτι ακατόρθωτο, αντιθέτως, ειδικά στις ημέρες μας, είναι κάτι πολύ εφικτό, διότι οπου επλεόνασε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε η χάρη. Ο Κυρίος πάντα είχε και θα έχει τους δικούς του, σε κάθε εποχή, σε κάθε τόπο, ο Γεράσιμος ήταν ένας από αυτούς.
Μας δίδαξε πολλά, όχι τόσο με τα λόγια του, μα κυρίως με το παράδειγμα του. Όταν ξημεροβραδιαζόταν στα νοσοκομεία δίπλα στους αρρώστους, όταν έδινε όλα τα υπάρχοντα του στους φτωχούληδες του Θεού, όταν θυσίαζε τα πάντα για χάρη του κάθε πονεμένο ανθρώπου, τι άλλο μας δίδασκε, παρά το ότι ο Χριστός ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ ΔΙΑ ΜΕΣΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ!
Ο αείμνηστος ήταν ενα σκεύος εκλογής της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος. Δεν θα τον ξεχασουμε ποτέ. Μακάρι ο κάλος Θεός να μας προσφέρει πάντοτε, αν και δεν το αξίζουμε, τέτοιους Αρχιερείς, ολόλαμπρους, απλούς, προσιτούς, ταπεινούς, έμπλεους θυσιαστικης αγάπης και ελπιδας αιωνιου ζωής.
Πολυσεβαστε μου Άγιε Αρχιερέα Γεράσιμε Φωκά, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, που ήσουν έτσι όπως ήσουν, που μας δίδαξες ποτέ να μην αποκάμνουμε, αλλά πάντοτε να ελπίζουμε αγωνιζόμενοι προς δόξαν Θεού, με λίγα λόγια, σε ευχαριστώ που μετάγγισες Χριστό και Παναγία, στις νεανικές και όχι μόνο, ψυχές μας.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, Η ευχή σου να μας ακολουθεί πάντοτε.
Με πολύ αγάπη και σεβασμό.
Άγις Μπεκιάρης,
πτυχιούχος θεολογικής σχολής Α.Π.Θ.