Όταν ο πρόεδρος της Σερβίας πρότεινε την ανοιχτά ομοφυλόφιλη Ana Brnabić την προηγούμενη εβδομάδα, ως υποψήφια πρωθυπουργό, η έγκριση του κοινοβουλίου θεωρήθηκε από τους περισσότερους παρατηρητές ως μια απλή τυπική διαδικασία.
Ωστόσο, πολλά μέλη του κοινοβουλίου αρνούνται να ψηφίσουν υπέρ της Brnabic, ακριβώς λόγω του «σεξουαλικού προσανατολισμού» της, εμποδίζοντας την εύκολη επιβεβαίωσή της. Εάν το κοινοβούλιο δεν δώσει τελικά την επικύρωσή του στον διορισμό, το ζήτημα θα μετατεθεί στον λαό της Σερβίας για μια "snap vote", το οποίο είναι ένα είδος πρόωρων γενικών εκλογών.
Ήταν μόλις πριν από μία εβδομάδα ότι η ανάδειξη ομοφυλόφιλων σε ηγετικές θέσεις στην Ευρώπη χαιρετίστηκε ως κάτι το αναπόφευκτο. Το Λουξεμβούργο είχε ήδη έναν «ανοιχτά ομοφυλόφιλο» πρωθυπουργό, τον Xavier Bettel, ο οποίος είναι «παντρεμένος» με έναν άλλο άνδρα. Νωρίτερα αυτό το μήνα η καθολική Ιρλανδία απέκτησε τον ομοφυλόφιλο Leo Varadkar ως νέο πρωθυπουργό της. [Τον Varadkar, που έχει πατέρα Ινδό και ανήκει στην κεντρο-δεξιά, εξέλεξε η Ιρλανδική Βουλή, με ψήφους 57 υπέρ, 50 κατά και 47 αποχές].
Με την υποψηφιότητα της Brnabic, η «τάση» φάνηκε να εδραιώνεται. Αλλά μάλλον, όχι πια. Η ορθόδοξη Σερβία φαίνεται να πατάει το φρένο.
Μετά την υποψηφιότητά της, η Brnabic δήλωσε στον Associated Press: "Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα περάσει μέσα σε τρεις ή τέσσερις μέρες και τότε δεν θα είμαι γνωστή ως η ομοφυλόφιλη υπουργός". Σε μια κοινωνικά συντηρητική Σερβία, όπως αναφέρει ο Guardian, "το 65% πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια ασθένεια και το 78% πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να εκφράζεται έξω από τα σπίτια".
Η ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, ήταν αρχικά προγραμματισμένη για αυτή την εβδομάδα, αλλά μετατέθηκε για την επόμενη εβδομάδα.
Ωστόσο, πολλά μέλη του κοινοβουλίου αρνούνται να ψηφίσουν υπέρ της Brnabic, ακριβώς λόγω του «σεξουαλικού προσανατολισμού» της, εμποδίζοντας την εύκολη επιβεβαίωσή της. Εάν το κοινοβούλιο δεν δώσει τελικά την επικύρωσή του στον διορισμό, το ζήτημα θα μετατεθεί στον λαό της Σερβίας για μια "snap vote", το οποίο είναι ένα είδος πρόωρων γενικών εκλογών.
Ήταν μόλις πριν από μία εβδομάδα ότι η ανάδειξη ομοφυλόφιλων σε ηγετικές θέσεις στην Ευρώπη χαιρετίστηκε ως κάτι το αναπόφευκτο. Το Λουξεμβούργο είχε ήδη έναν «ανοιχτά ομοφυλόφιλο» πρωθυπουργό, τον Xavier Bettel, ο οποίος είναι «παντρεμένος» με έναν άλλο άνδρα. Νωρίτερα αυτό το μήνα η καθολική Ιρλανδία απέκτησε τον ομοφυλόφιλο Leo Varadkar ως νέο πρωθυπουργό της. [Τον Varadkar, που έχει πατέρα Ινδό και ανήκει στην κεντρο-δεξιά, εξέλεξε η Ιρλανδική Βουλή, με ψήφους 57 υπέρ, 50 κατά και 47 αποχές]. Με την υποψηφιότητα της Brnabic, η «τάση» φάνηκε να εδραιώνεται. Αλλά μάλλον, όχι πια. Η ορθόδοξη Σερβία φαίνεται να πατάει το φρένο.
Μετά την υποψηφιότητά της, η Brnabic δήλωσε στον Associated Press: "Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα περάσει μέσα σε τρεις ή τέσσερις μέρες και τότε δεν θα είμαι γνωστή ως η ομοφυλόφιλη υπουργός". Σε μια κοινωνικά συντηρητική Σερβία, όπως αναφέρει ο Guardian, "το 65% πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια ασθένεια και το 78% πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία δεν πρέπει να εκφράζεται έξω από τα σπίτια". 
Η ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο, ήταν αρχικά προγραμματισμένη για αυτή την εβδομάδα, αλλά μετατέθηκε για την επόμενη εβδομάδα.