σχόλιο Γ.Θ : Άλλο ένα επικό άρθρο από την ομάδα του analyst
«Πάντοτε υπάρχουν ρεαλιστικές λύσεις, όταν ένας λαός είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για την ανάκτηση της εθνικής του κυριαρχίας – γνωρίζοντας πως κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει έναν αποφασισμένο λαό, αλλά όλοι ποδοπατούν έναν τρομοκρατημένο λαό«.
Άποψη
Η άποψη μας σχετικά με το εθνικό νόμισμα είναι ότι, ακόμη και αν υποθέσουμε πως θα αποτελούσε λύση (ανάλυση), δεν υπάρχει κανένα κόμμα που θα μπορούσε να το δρομολογήσει με ασφάλεια, πόσο μάλλον να το διαχειριστεί σωστά στο μέλλον – ούτε ένας υπεύθυνος, συνεκτικός και υπερήφανος «λαός», ο οποίος θα είχε την αποφασιστικότητα, το σθένος, την υπομονή και την ανιδιοτέλεια να το στηρίξει.
Εκτός αυτού, όταν αναφερόμαστε σε μαζικές κινητοποιήσεις των Πολιτών εναντίον της πολιτικής των μνημονίων, η οποία εξαθλιώνει τους Έλληνες με στόχο τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής τους περιουσίας, καθώς επίσης τη μετατροπή της πατρίδας τους σε χώρα της LIDL, δεν εννοούμε πως ο στόχος θα ήταν η ανατροπή της κυβέρνησης – αφού θα αντικαθιστούταν απλά από την αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία έχει δηλώσει εκ των προτέρων την υποταγή της στα μνημόνια, στην καγκελάριο και στον Αδόλφο υπουργό οικονομικών της.
Εννοούμε την πραγματική κυβέρνηση της χώρας, τους οικονομικούς δικτάτορες δηλαδή που τη διοικούν απολυταρχικά, αφού προηγουμένως την έχουν κατακτήσει με οικονομικά όπλα – φυσικά με εγχώριους συνεργάτες, όπως ορισμένα ΜΜΕ που για πολλά χρόνια εκθείαζαν τα προγράμματα της Τρόικας, καθώς επίσης τους ανεύθυνους εάν όχι ενδοτικούς πολιτικούς που υπέγραψαν τα τρία διαδοχικά μνημόνια και το PSI.
Όσον αφορά τη μονομερή διαγραφή χρεών, παράλληλα με την εκούσια αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ και την Ευρωζώνη (αποτελεί προϋπόθεση – άρθρο), ακόμη και αν αγνοήσουμε τα γεωπολιτικά προβλήματα που θα μπορούσαν να προκληθούν από τους Γερμανούς και Αμερικανούς «φίλους» μας, πιστεύουμε επίσης πως δεν υπάρχει κόμμα και λαός, ικανά να τα δρομολογήσουν με μία κάποια σχετική ασφάλεια.
Ελπίζουμε δε να μην θεωρεί κανείς πως τα προβλήματα στη Βενεζουέλα δημιουργήθηκαν από τις κυβερνήσεις της – υπενθυμίζοντας το υστερόγραφο στο κείμενο μας «Το καρτέλ και η κερδοσκοπία στον αγροτικό κλάδο», σύμφωνα με το οποίο η χώρα ευρίσκεται από καιρό στο στόχαστρο των αμερικανικών και λοιπών πολυεθνικών.
Περαιτέρω θεωρούμε ότι, η Ελλάδα θα έπρεπε εν πρώτοις να πάψει να λαμβάνει νέα μέτρα λιτότητας – τα οποία αυξάνουν την ύφεση ή/και εμποδίζουν την ανάπτυξη, εξαθλιώνουν τον πληθυσμό, μειώνουν τις αξίες των παγίων περιουσιακών της στοιχείων κοκ. Άλλωστε δεν έχει πια δημοσιονομικά ελλείμματα, οπότε δεν υπάρχει καμία λογική που να το αιτιολογεί – ενώ τα πρωτογενή της πλεονάσματα θα αυξηθούν στο μέλλον λόγω της ανόδου του ΑΕΠ, με τα μέτρα που έχουν ήδη υιοθετηθεί έως το 2016.
Ταυτόχρονα, οφείλει να σταματήσει αμέσως τις αποκρατικοποιήσεις, τουλάχιστον έως ότου αποκατασταθούν οι τιμές εκείνων των σκόπιμα απαξιωμένων επιχειρήσεων της που είναι σωστό να πουληθούν – σε καμία περίπτωση όμως των κοινωφελών (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), καθώς επίσης των στρατηγικών που δεν έχουν ακόμη λεηλατηθεί από τους ξένους.
Εάν οι δανειστές της τώρα θελήσουν να την πιέσουν (δεν θεωρούμε «πίεση» τη μη συμμετοχή της στο QE της ΕΚΤ που αφενός μεν δεν είναι δεδομένη ούτε τώρα, αφετέρου το πρόγραμμα θα λήξει, ενώ θα βοηθούσε κυρίως τις αφελληνισμένες τράπεζες), παύοντας ενδεχομένως να εκταμιεύουν τις δόσεις του τρίτου μνημονίου, τότε οφείλει απλά να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της που δεν υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο – δηλαδή αυτές απέναντι στην ΕΚΤ, στο EFSF (ESM) κλπ.
Στη συνέχεια, εάν η ΕΚΤ προβεί στους γνωστούς παράνομους εκβιασμούς της (πάγωμα της ρευστότητας, κλείσιμο των τραπεζών κλπ.), τότε η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να εκδώσει ένα δεύτερο νόμισμα (υποσχετικές πληρωμών με την εγγύηση του κράτους), καθώς επίσης να εθνικοποιήσει τις τράπεζες για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, όπως συνέβη στις Η.Π.Α. το 2008 – χρηματοδοτώντας τες αρχικά με το δεύτερο αυτό νόμισμα που θα διαχειρίζεται η ίδια αυξάνοντας τη ρευστότητα στην αγορά όπου, εάν χρειαστεί, θα κρατικοποιήσει επίσης την Τράπεζα της Ελλάδος.
Εάν τώρα απειληθεί η Ελλάδα με την έξοδο της από την Ευρωζώνη, παρά το ότι η συμμετοχή της είναι αμετάκλητη, λόγω της αδυναμίας της να πληρώσει τους δανειστές ή/και της έκδοσης του δεύτερου νομίσματος (λέγεται εδώ πως απαγορεύεται να προβεί σε στάση πληρωμών ένα κράτος της ΕΕ, κάτι που είναι παράδοξο αφού η χρεοκοπία δεν είναι ποτέ επιλογή, αλλά αναγκαιότητα), τότε, εφόσον είναι πράγματι υποχρεωμένη, θα της δοθεί ασφαλώς ένα χρονικό διάστημα διαπραγματεύσεων – όπως τα δύο χρόνια που προβλέπονται για την αποχώρηση μίας χώρας από την ΕΕ, με κριτήριο το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας.
Στο χρονικό αυτό διάστημα η χώρα θα μπορούσε να καταρτίσει ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την οικονομία της, να διαπραγματευθεί ειρηνικά τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους της, καθώς επίσης τις εμπορικές και λοιπές συμφωνίες της με τα άλλα κράτη, να βρει νέους συμμάχους σε μία εποχή που αλλάζουν εντελώς οι γεωπολιτικές ισορροπίες, να προετοιμασθεί σωστά για ένα εθνικό νόμισμα κοκ. – αποκαθιστώντας όμως τη Δημοκρατία (φωτογραφία), η οποία έχει το ιδίωμα να ενδυναμώνει σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνίες, καθιστώντας τες ικανές να πετύχουν θαύματα.
Βέβαια θα έπρεπε επί πλέον να καταγγείλει τις παράνομες δανειακές συμβάσεις στα διεθνή δικαστήρια, να διενεργήσει λογιστικό έλεγχο των χρεών της, να ζητήσει αποζημίωση για τις καταστροφές που τεκμηριωμένα της προκάλεσαν τα μνημόνια, να απαιτήσει τις πολεμικές επανορθώσεις που οι ίδιοι οι Γερμανοί (φωτογραφία) τις θεωρούν απόλυτα αιτιολογημένες κοκ. – οπότε έχει όπλα στη διάθεση της για να επιτεθεί αμυντικά, χωρίς να αυτοκτονήσει (άρθρο).
Φυσικά θα πιεστεί ανάλογα, όπως σίγουρα θα συμβεί με τη Μ. Βρετανία (άρθρο), η οποία έχει τοποθετηθεί ήδη στο στόχαστρο του αμετανόητου και δογματικού κ. Σόιμπλε που θέλει να υποτάξει ολόκληρη την Ευρώπη – κάτι με το οποίο θα μπορούσε όμως να ανταπεξέλθει, χωρίς να αναγκασθεί να προβεί σε καταστροφικές παραχωρήσεις, όπως συμβαίνει όλα τα τελευταία χρόνια (ανάλυση).
Ολοκληρώνοντας, προφανώς δεν φιλοδοξούμε να παρουσιάσουμε μία ολοκληρωμένη και ρεαλιστική στρατηγική στα πλαίσια ενός τόσο μικρού κειμένου – αλλά να αναφέρουμε απλά ότι, υπάρχουν λύσεις όταν ένας λαός είναι αποφασισμένος να αγωνισθεί για την ανάκτηση της εθνικής του κυριαρχίας, γνωρίζοντας πως κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει έναν αποφασισμένο λαό, αλλά όλοι ποδοπατούν έναν τρομοκρατημένο λαό.
Με απλά λόγια πως όταν σκύβει κανείς το κεφάλι, δεν υπάρχει τέλος στα μαρτύρια του, ειδικά όταν έχει απέναντι του έναν Γερμανό – ο οποίος είναι εκ φύσεως ανελέητος και δεν νοιώθει ποτέ αλληλεγγύη, ακόμη και αν πρόκειται για τον ίδιο του τον αδελφό. Όπως δε οι άνθρωποι δεν αλλάζουν όταν ενηλικιωθούν, αλλά έχουν απλά την ικανότητα να προσποιούνται, έτσι και οι λαοί με ιστορία – οπότε, όποιος πιστεύει πως η Γερμανία άλλαξε, «πλανάται πλάνην οικτράν».