Ξεχνούμε. Δυστυχώς ξεχνούμε. Και όλο λησμονούμε ότι η Κωνσταντινούπολη υπήρξε τέκνο και έμπνευση και πράξη του Αγίου και Μεγάλου και Ισαποστόλου Κωνσταντίνου, υιού της Αγίας και Ισαποστόλου Ελένης.
Κωνσταντινούπολη χωρίς τον Άγιο Κωνσταντίνο είναι χαζό και να την εορτάζουμε και να τη μνημονεύουμε και να την ποθούμε. Πρώτα τιμούμε τον Άγιο Κωνσταντίνο και μετά την Πόλη και την Αυτοκρατορία και ό,τι άλλο τελικά.
Ο αυτοκράτωρ των Ρωμαίων Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας, ο Ισαπόστολος, έβαζε μέσα στα χέρια του τις παλάμες του Οσίου Παύλου, του Αρχιεπισκόπου Νεοκαισάρειας, «και κατεφίλει αυτάς», καθώς το μαρτυρεί ο Συναξαριστής του Αγίου Νικοδήμου.
Οι παλάμες του Οσίου Παύλου είχαν υποστεί φριχτό βασανιστήριο με πυρωμένο σίδερο, ήταν καμμένες δηλαδή, κατεστραμμένες για χάρη της Πίστεως. Και ο αοίδιμος Μέγας Κωνσταντίνος έπαιρνε αυτές τις παλάμες και τις ακούμπαγε πάνω στα μάτια του, στο σώμα του, και έλεγε ταυτόχρονα τα λόγια: «Δεν χορταίνω να καταφιλώ τας χείρας ταύτας, αίτινες διά τον Xριστόν μου έγιναν νεκραί και ανενέργητοι».
Ο Μέγας Κωνσταντίνος είναι μεγάλος Άγιος της Ορθοδοξίας μας – και μάλιστα Άγιος Θαυματουργός! Επικαλούμαστε τον Άγιο Κωνσταντίνο, βάζουμε τον Άγιο στην προσευχή μας. Είδε θαύματα στη ζωή του όποιος επικαλέστηκε ειλικρινώς τον Ισαπόστολο.
Και για την Πόλη, που μέλλει μια μέρα να λευτερωθεί, πάλι στον Άγιο Κωνσταντίνο ας ρίξουμε το βλέμμα μας και τις ευχές μας και τους πόθους μας.
Κωνσταντινούπολη δε γίνεται χωρίς τον Άγιο Κωνσταντίνο. Η Πόλη ήταν παιδί του, και είναι, και θα είναι. Η Πόλη έχει τ’ όνομα του κι όλη την αγωνία του.
Κι αν μέλλει η Πόλη να ξανάρθει, δια πρεσβειών του Αγίου προς τον Κύριο και την Υπεραγία Θεοτόκο θα ξανάρθει.
Πρώτα λοιπόν αν θέλει η Θεοτόκος μας. Και δίπλα ο Άγιος Κωνσταντίνος. Από κοντά και η Αγία Ελένη μας. Και θα γίνει! “Θα ρθει ο καιρός, θα ρθει ο καιρός”.
Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος, costasgp@yahoo.gr
Πηγή: greecesaid.blogspot.gr
http://www.diakonima.gr