Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Να σταματήσει αυτό το ξήλωμα Θεέ μου!

του καθηγούμενου της Ι. Μ. Δοχειαρίου άρχιμ. Γρηγορίου

Η Ελλάδα είναι τό βλατίο του κόσμου! (Βλατίο είναι ένα πολύτιμο ύφασμα, καλοϋφασμένο καί πλουμιστό από τα άνθη του αγρού τα μαγιάτικα). Οι κλωστές του είναι οί πιο πολύτιμες πού φτιάχτηκαν σ’ αυτόν τον κόσμο.

Είναι κλωστές από αίμα μαρτύρων καί ηρώων· είναι κλωστές από δάκρυα οσίων καί μετανοούντων. Καί υφασμένες από τίς καλύτερες ύφάντρες του κόσμου. Βλατίο ύφασμένο από πόθο του Χριστού καί του ηρωικού γένους τών Ελλήνων. Πέταγε την σαΐτα καί κούναγε τό χτένι καί έλεγε· «Παναγιά μου, εσύ δώσε χρώμα καί σχέδιο σ' αύτό τό πολύτιμο πανί». Καί όταν έβγαινε από την κρεβαταριά, τόν άργαλειό, τό έβαζαν στο μαντάνι του πόνου, γιά να μαλακώση τό ύφασμα τό αγιασμένο.
Όπως όμως κάθε ύφασμα, έχει κι αυτό ένα αδύναμο σημείο, να τραβά κλωστές. Ποιος λαός δέν τράβηξε κλωστή από αυτό τό βλατίο, γιά να ύφάνη τόν πολιτισμό του;

Τά τελευταία χρόνια δέν τραβούν κλωστές μόνον οί ξένοι λαοί. Πολύ περισσότερο εμείς οί Νεοέλληνες. Ή τελευταία κυβέρνηση - είναι φοβερό- πόσο αγωνίζεται αυτό τό βλατίο να τό κουρελιάση, να τό πατήση. Κανένας δέν βάζει στο μυαλό του ότι καί τό πιο πολύτιμο ύφασμα, όταν του τραβήξουν τίς κλωστές, γίνεται σφουγγαρόπανο γιά τά πλακάκια καί τά μάρμαρα. Ποδοπατείται σήμερα αλύπητα από αύτούς πού τοποθέτησε ό έλληνικός λαός, γιά νά κάνουν τόν κόμπο καί νά σταματήση τό ξήλωμα, τό κουρέλιασμα.

Κάθε μέρα αύτά έχω στον νου μου καί πάντα καταλήγω: μόνον ό Θεός μπορεί νά δέση τόν κόμπο καί νά πάψη τό ξήλωμα του προγονικού βλατίου.
Θεέ μου, παράλυσε τά χέρια αυτών πού τραβούν τίς κλωστές καί δέσε γερά τόν κόμπο, νά σταματήση αυτό τό ξήλωμα πού καμιά ελληνική καρδιά δέν τό αντέχει.
Γρηγόριος ό Άρχιπελαγίτης
744/Μάρτιος-Άπρίλιος 2017
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ