Συντελείται ράλι ανταγωνισμού με έντονη ναυτική παρουσία στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας αλλά και στον δυτικό Ειρηνικό γενικότερα, θυμίζοντας εποχές του ψυχρού πολέμου. Ο ρωσικός στόλος του Ειρηνικού έφτανε το 1991 τα 800 πλοία, αλλά μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ο αριθμός αυτός είχε περιορισθεί δραματικά «δημιουργώντας ένα επικίνδυνο κενό στην περιοχή», σύμφωνα με Ρώσους αναλυτές.Αποτέλεσμα, ήταν οι ΗΠΑ να «πάρουν το επάνω χέρι» με τη βοήθεια των συμμάχων χωρών τους, κυρίως της Ιαπωνίας σε αριθμητική υπεροχή.Ώσπου στην σκακιέρα, εμφανίσθηκε δυναμικά η Κίνα. Το Πεκίνο, αντιλαμβανόμενο τη δραματική ενίσχυση των αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή πολύ κοντά στις θαλάσσιες περιοχές της, άρχισε να εφαρμόζει ασύμμετρες στρατηγικές για να αντιμετωπίσει την αμερικανική πρόκληση.
Σύμφωνα με με μελέτη για το αμερικάνικο Κογκρέσο, του ειδικού σε ναυτιλιακά ζητήματα, Ronald O’Rourke, «οι κινεζικές ναυτικές δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή, μπορούν να θεωρηθούν ότι αντιστοιχούν σε αριθμούς που είχαν αναπτυχθεί από τη Σοβιετική Ένωση για να περιορισθεί η δράση του αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού στην περιοχή».
Στην αναφορά του O’Rourke, με τίτλο «Ο εκσυγχρονισμός του κινεζικού ναυτικού και οι επιπλοκές στην ικανότητα του αμερικάνικου», υποστηρίζει πως οι αντιβαλλιστικοί πύραυλοι (ASBM) που μπορούν να εκτοξευθούν εναντίον πολεμικών σκαφών και οι αντίστοιχοι αεροπορικοί πύραυλοι Κρουζ (ALCMs), εναντίον υποβρυχίων, καθώς και οι δυνατότητες πλοίων και αεροπλάνων ηλεκτρονικού πολέμου, αποτελούν τα νέα στοιχεία που έχει εισάγει στο πολεμικό της ναυτικό η Κίνα.
Το ερώτημα πάντως που ουδείς εύχεται να πάρει απάντηση, είναι πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό το σύστημα δράσης. Επειδή, κυρίως τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, και τα πλοία συνοδείας τους, διαθέτουν αυτόνομα αντιπυραυλικά συστήματα ικανά για την προστασία ολόκληρου στόλου. Επίσης κάθε αεροπλανοφόρο διαθέτει περί τα 90 αεροσκάφη που αποτρέπουν «εχθρικά» να πλησιάσουν στο στόλο. Χώρια τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης που διαθέτουν τα σκάφη, με ακτίνα δράσης γύρω στα 300 χιλιόμετρα.
Η στρατηγική της Κίνας συνίσταται στην ανάπτυξη στρατηγικών βομβαρδιστικών, με δυνατότητα να έχουν ακτίνα δράσης ως την Αυστραλία και το Γκουάμ, όπου βρίσκονται αμερικανικές ναυτικές βάσεις.
Τώρα, αν οι Κινέζοι χρησιμοποιήσουν τα παλιά βομβαρδιστικά τύπου H-6 (αντίγραφα των ρωσικών Tu-16 Badger) για να αντιμετωπίσουν τα αμερικανικά Backfire, χρειάζονται και τη συνδρομή των ρωσικών αεροναυτικών δυνάμεων.
Οι Κινέζοι, όχι μόνον έχουν αγοράσει ρωσικούς πυραύλους, αλλά έχουν κατασκευάσει μετατροπές στους ρωσικούς Κρούζ, με δυνατότητες να φτάνουν ακόμη και ως την Ουκρανία. Οι πυραυλικές αυτές μετατροπές από τους Κινέζους, προκαλούν προφανή ενόχληση στο αμερικάνικο ναυτικό.
Η ενίσχυση του αμερικανικού ναυτικού με την πρόσφατη προτροπή του προέδρου Τραμπ για ναυπήγηση και άλλων αεροπλανοφόρων, στρέφει το Πεκίνο σε στενότερη αεροναυτική συνεργασία με τη Μόσχα.
Η Ρωσία, έχει ήδη προχωρήσει στην πώληση αεροπορικού αμυντικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 που συνεργάζεται πλήρως με το κινεζικό αμυντικό A2/AD. Και οι S-400, δίνουν τη δυνατότητα στην Κίνα να ελέγχουν στόχους στον εναέριο χώρο της Ταϊβάν.
«Η χειροτέρευση των σχέσεων ανάμεσα στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ που συνεχίζεται, ίσως να μην οδηγήσει σε νέο Ψυχρό Πόλεμο, αλλά αναμφίβολα παρέχει ευνοϊκό περιβάλλον για την σινο-ρωσική συνεργασία, με προφανή στόχο τις ΗΠΑ», γράφει ο Robert Farley στο «National Interest».
zougla.gr
http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/03/blog-post_99.html