Θεολόγος Καθηγητής
Μέσα στο υπέρλαμπρο διπλό πανηγύρι του Μαρτιού, της σωματικής ελευθερίας από τον βάρβαρο και δυσβάσταχτο τουρκικό ζυγό, και της πνευματικής από την κατάρα της αμαρτίας και την τυραννία του διαβόλου, ξέχωρα πάντοτε θα δεσπόζει η αγιασμένη μορφή της Υπεραγίας μας Θεοτόκου.
Στη γιορτή του Ευαγγελισμού, της αφιερώνουμε ταπεινά τα τρία άριστα Δεκάρια που άλλαξαν το πρόσωπο της γής, και της προσωπικής μας ιστορίας. Είναι επίκαιρη η ευκαιρία να εμβαθύνουμε και να στοχαστούμε στα μεγάλα γεγονότα, να πάρουμε κι εμείς άγιες αποφάσεις…
Το πρώτο Δεκάρι, δηλαδή τις 10 λέξεις, τις μεταφέρει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ, τη Μαρία, με τον συγκινητικό χαιρετισμό : «Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη σύ εν γυναιξίν». Είναι το μήνυμα του Τριαδικού Θεού, πως το υπέραγνο πρόσωπο της Παναγίας θα φιλοξενήσει μέσα στα σπλάγχνα της το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Ιησού Χριστό μας, και με τον τρόπο αυτό θα συμφιλιωθεί ο Θεός με τον άνθρωπο. Θα αρχίσει μία νέα σχέση αγάπης και κοινωνίας. Οι ουρανοί θα είναι ανοιχτοί για το ανθρώπινο γένος. Ότι η αγάπη Του δεν μας ξέχασε. Δεν έπαυσε να επιθυμεί τη λύτρωση, τη σωτηρία μας, μας έδωσε χάρη και αμνηστία. Και όλα αυτά επειδή μία ταπεινή Παρθένος, μέσα στη δυσωδία των χρόνων εκείνων, «τράβηξε» επάνω της το στοργικό βλέμμα του Θεού.
Το δεύτερο Δεκάρι ανήκει στην ίδια την Παναγία μας! Αφού ξεπέρασε δισταγμούς και αμφιβολίες, είπε εκείνο το μοναδικό, ανεπανάληπτο και σωτήριο «ναι». «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Δέχομαι να γίνω η Μητέρα του Λυτρωτή με οποιοδήποτε κόστος. Αυτόν τον λόγο περίμεναν εναγώνια όλες οι γενεές των ανθρώπων, και εμείς! Από τον λόγο αυτό αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Μπήκαμε δυναμικά σε τροχιά σωτηρίας. Η υπακοή της ανέτρεψε την παρακοή της Εύας με όλα τα δεινά που μας κληρονόμησε, και μας δώρησε ανεπίστροφα όλες τις ευλογίες, που τόσο πλουσιοπάροχα απολαμβάνουμε εμείς σήμερα.
Το τρίτο το Δεκάρι ανήκει σ΄εμάς, στα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Σε κάθε Όρθρο ακούμε την προτροπή του Ιερέα: « Την Θεοτόκον και Μητέρα του Φωτός εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν». Καιρός λοιπόν να δούμε κι’ εμείς τις υποχρεώσεις μας στο ανθρωπίνως ιερότερο πρόσωπο. Τούτες τις δίσεχτες ημέρες, που βιώνουμε επώδυνα οικονομικές κρίσεις και όχι μόνο, εκτός από τους ύμνους και τις «Παρακλήσεις», ας στηρίξουμε τις ελπίδες, τα εφηβικά μας όνειρα στην απέραντη στοργή και αγάπη Της. Στην δική της μητρική αγκαλιά θα νιώσουμε δροσιά, θα βρούμε ζεστή αγκαλιά, σίγουρη ασφάλεια και βεβαιότητα. Να καταφύγουμε στην άμαχη προστασία για την Πατρίδα μας, στην σκέπη της για την οικογένειά μας, για τον οποιοδήποτε προσωπικό ή και γενικό πόνο, για να μας απαλύνει Αυτή τις πληγωμένες ψυχές μας. Να κρατήσουμε αδούλωτο το εθνικό μας φρόνημα, αμώμητη την ορθόδοξη πίστη μας και να ακτινοβολήσουμε αρετή και αγιότητα γύρω μας, από την ατέλειωτη λαμπρότητά Της!
Με τιμή,
Παύλος Σαββίδης
Θεολόγος Καθηγητής