Θέλω καί κάτι επί πλέον νά έπισημάνω γιά τήν Θεία Λειτουργία, γιά τή στιγμή τού «Αξιόν έστι». Εκείνη τήν ώρα νά προσέχουμε τον λογισμό μας και νά σταυρώνουμε όλο τό σώμα μας, διότι είναι παρών ό Θεός. Εκείνη τήν ώρα άποκαλύπτει πολλά πράγματα ό Θεός και πολύ μάς ένισχύει. Εκείνη τήν ώρα επισκιάζει ή Χάρις τού Παναγίου Πνεύματος. Ή δέ Παναγία όλα τα έξορκίζει είτε πειρασμό είτε άρρώστια. Στο «έξαιρέτως τής Παναγίας Άχράντου» νά σταυρώνουμε τον νου μας, όπου πονάμε καί νά μνημονεύουμε ονόματα αρρώστων, αμαρτωλών, φυλακισμένων καί όσων ανθρώπων έχουν ανάγκη.
Τήν ώρα πού εύχεται ό ίερεύς καί λέει: «Μνήσθητι Κύριε... ζώντων καί τεθνεώτων» νά γονατίζουμε, αν μπορούμε -καί οί εκκλησιαστικές- καί νά προσευχώμαστε γιά όλους τούς άνθρώπους. Κάποτε είχε έρθει ό κύριος, πού χάρισε στο Μοναστήρι τά βιβλία τού αγίου Ίωάννου τού Χρυσοστόμου. Είχε ένα έπίμονο πονοκέφαλο καί είχε ξοδέψει πολλά χρήματα στούς γιατρούς, χωρίς νά βρή θεραπεία. Ακούσε λοιπόν σέ μία Θεία Λειτουργία φωνή πού τού είπε: «Τήν ώρα πού θά λέη ό ίερεύς τό “εναρέτως”, νά σταυρώσης τον πόνο σου». Αυτό ήταν, σταυρώθηκε καί πέρασε.
Έρχεται καί ή Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Νά τή διέλθωμε με πίστι, μέ πολλή αγάπη, με ύπομονές, με πολύ αγώνα πνευματικό, γιά νά φθάσουμε και στην αγία Άνάστασι.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ