Τι συνέβη το 1985 και πως το σταμάτησε η Νέα Τάξη
σχόλιο Γ.Θ : Με την Παλλαϊκή Άμυνα, παράλληλα, θα χτιζόταν Πατριωτική συνείδηση και ευθύνη στον κάθε Έλληνα.
Η Τουρκία επανέρχεται για τα Ίμια βάζοντας φωτιά στο Αιγαίο. Η τότε κρίση των Ιμίων αποτελούσε ένα κομμάτι στο σχέδιο των παγκοσμιοποιητών της Ουάσιγκτον περί συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με αυτούς αφεντικά.
Η ελληνική σημαία τότε κατέβηκε. Οι ιθύνοντες, κατώτεροι των περιστάσεων, απογοήτευσαν τον ελληνικό λαό και τα ιδανικά του Ελληνισμού, ο οποίος ανά τους αιώνες δεν γνωρίζει υποχώρηση, όποτε διακυβεύεται η εδαφική του ακεραιότητα. Ο τότε πρωθυπουργός προχώρησε ακόμα παραπέρα, ευχαριστώντας τους Αμερικανούς για την «προσφορά» τους.
Εκτιμώντας ότι απολύτως τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε, θεωρήσαμε σκόπιμο να επαναφέρουμε στην δημοσιότητα το σχέδιο της παλλαϊκής άμυνας στα πρότυπα Ελβετίας, Γιουγκοσλαβίας και Ισραήλ που, εφόσον εφαρμοζόταν, θα είχε αποτρέψει πολλά, ενώ σήμερα οι πολίτες θα ήταν ενήμεροι, εκπαιδευμένοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την όποια φυσική καταστροφή αλλά και εξέγερση μουσουλμάνων και λοιπών.
Εμπνευστής ο πρώτος γραμματέας του υπουργείου Αιγαίου, στου οποίου την ίδρυση συνέβαλε καταλυτικά, Μπάμπης Γεωργακάκης. Είχε ακολουθήσει μάλιστα σχετικό νομοσχέδιο (1985), το οποίο αποσύρθηκε περιέργως λίγο πριν την ψήφισή του, με αφορμή την συνάντηση Α. Παπανδρέου-Οζάλ στο Νταβός και το οποίο προέβλεπε, μεταξύ άλλων, το χτίσιμο μικρής ορθόδοξης εκκλησίας στην μεγάλη Ίμια. Εάν το συγκεκριμένο σχέδιο είχε υλοποιηθεί, δεν θα υπήρχαν Ίμια και καμία αμφισβήτηση στην συγκεκριμένη περιοχή.
Επιπλέον με εντολή από το εξωτερικό, αποφασίστηκε η απομάκρυνση του τότε γραμματέα Αιγαίου, ο οποίος έμαθε έκπληκτος από την τηλεόραση πως «παραιτήθηκε για λόγους υγείας». Η αποστολή των εχθρών της χώρας είχε ολοκληρωθεί. Έβαλαν στο συρτάρι την «Παλλαϊκή Άμυνα» και απομάκρυναν τον εμπνευστή της.
Η Παλλαϊκή Άμυνα προοριζόταν για την διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, για αποτελεσματική άμυνα σε ενδεχόμενη εισβολή, για την αντιμετώπιση κάθε είδους έκτακτης ανάγκης σε καιρό ειρήνης ή σε καιρό πολέμου. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι αναγκαία η ετοιμότητα του εθνικού δυναμικού, που επιτυγχάνεται με την οργάνωση, προπαρασκευή, διάταξη και κινητοποίηση όλων των πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων και των πόρων της χώρας.
Ενδεικτικά μερικά κομμάτια από το νομοσχέδιο αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού των Ελλήνων που αφορούσε φυσικά και τα νησιά του Αιγαίου:
Άρθρο 3: Δημιουργείται υπουργείο Παλλαϊκής Άμυνας. Η οργάνωση, η λειτουργία, η στελέχωση και τα διάφορα επιτελικά όργανα όπου δεν ορίζει το παρόν νομοσχέδιο καθορίζονται με Προεδρικό Διάταγμα, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου.
Άρθρο 4: Σε κάθε νομό ή επαρχία δημιουργείται όργανο Παλλαϊκής Άμυνας που αποτελείται από τους πολιτικούς, στρατιωτικούς και λαϊκούς φορείς της εκάστοτε περιοχής.
Άρθρο 5: Σε κάθε δήμο ή κοινότητα συγκροτούνται όργανα Παλλαϊκής Άμυνας.
Άρθρο 16: Η πρόσκληση του προσωπικού (σ.σ. 17-65 χρονών άνδρες και γυναίκες) να γίνεται: Σε καιρό ειρήνης για εκπαίδευση ή αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών με απλή ειδοποίηση από το νομαρχιακό συντονιστικό όργανο και το αντίστοιχο επαρχιακό ή δημοτικό. Σε περίοδο έντασης ή πολέμου, με πολιτική επιστράτευση. Και περίοδος έντασης ήταν η κρίση των Ιμίων, την οποία στην Ελλάδα περίμεναν. Αρκεί αν είχαν βάλει ψαράδες να γυροφέρνουν τις βραχονησίδες. Όπως είχε ισχυριστεί ο εμπνευστής της Παλλαϊκής Άμυνας μετά την κρίση προς τον τότε Ναύαρχο Λιμπέρη:
«Θα 'πρεπε (...) να έχεις οχυρώσει το νησί και υπάρχουν πολλοί τρόποι γι' αυτό, χωρίς καν να σε αντιληφθεί κανείς. Ο ανορθόδοξος πόλεμος διδάσκεται ναύαρχε, στις πρώτες τάξεις των στρατιωτικών σχολών. Αν τα κρίσιμα εκείνα βράδια είχες συνεργαστεί με τους ψαράδες, για παράδειγμα, της Καλύμνου, αφού η πολιτική ηγεσία, όπως ισχυρίζεσαι, δεν ήθελε να εμπλακούν οι ένοπλες δυνάμεις, σε διαβεβαιώνω, επειδή τους γνωρίζω, ότι ψαρεύοντας θα τύλιγαν το τουρκικό πλωτό και τις κάμερες στα δίχτυα τους».
http://karfotiko.blogspot.gr/2017/01/blog-post_5938.html