Από
την εποχή του... Λεωνίδα, μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα ζημιά κάνουν οι
διάφοροι Ζουράριδες κι όχι οι εχθροί. Επιτέλους ξεκουμπιστείτε!
Ο Νίκος Συρίγος γράφει
Από τη στιγμή που άκουσα τις δηλώσεις του Ζουράρι, σκέφτηκα δύο πράγματα: Το πρώτο ήταν «τι κάνουν άραγε τους… Ζουράριδες εν καιρώ πολέμου;». Το δεύτερο «μέχρι πότε θα μας κυβερνούν ένας πρόεδρος 15αμελούς, ένας μπούλης, ένας Φίλης, ένας Παρασκευόπουλος και ένας Ζουράρις;». Λάθος. Άλλη ήταν η σκέψη μου: «Για πόσο ακόμη θα τους ανεχόμαστε;».
Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι όλοι αυτοί οι τύποι εκτελούν σχέδιο. Και το κάνουν ξεδιάντροπα. Την ώρα που οι Τούρκοι κλιμακώνουν την ένταση, με δηλώσεις, χάρτες και συνεχείς παραβιάσεις, Έλληνας Υπουργός και μάλιστα προερχόμενος από τον (δήθεν) πατριωτικό χώρο ξεστομίζει την ατάκα «Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει». Κι όταν έχεις πει κάτι τέτοιο ρε Ζουράρι, όπως κι αν το έχεις… συνοδεύσει μετά, καμία σημασία δεν έχει. Καμία. Και γιατί οι απέναντι θα το κάνουν σημαία αλλά και διότι όταν ένας υπουργός των Ελλήνων ξεπουλάει τα νησιά ελαφρά τη καρδία, το ηθικό των ανθρώπων που ζουν εκεί, που φυλάνε Θερμοπύλες, πέφτει στα πατώματα…
Ειδικά όταν αυτή η Πολιτεία, οι ίδιοι άνθρωποι, οι διάφοροι Μουζάλες, έχουν αφήσει τους νησιώτες στο έλεος του Θεού, επιτρέποντας να μετατραπούν η Χίος, η Μυτιλήνη, η Κως και τα άλλα ακριτικά νησιά σε αποθήκες ψυχών. Κι όχι μόνο τους έχουν εγκαταλείψει αλλά όταν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικούν να ξαναπάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, τους απειλούν πως θα τους βγάλουν στη σέντρα. Η αλητεία σε όλο της το μεγαλείο.
Σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο Ζουράρις. Ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να φοβόμαστε τους Τούρκους. Όντως Ζουράρι, κανένας Έλληνας δεν φοβάται τον Τούρκο. Κανείς. Τους… Ζουράριδες φοβόμαστε. Από την εποχή του Λεωνίδα, μέχρι σήμερα… Αυτοί είναι που κάνουν την πραγματική ζημιά στο γένος. Σε πόλεμο και σε ειρήνη. Κι όσο πιο γρήγορα ξεκουμπιστείτε, τόσο το καλύτερο για την πατρίδα… Είστε όλοι επικίνδυνοι. Όλοι.
Ο Νίκος Συρίγος γράφει
Από τη στιγμή που άκουσα τις δηλώσεις του Ζουράρι, σκέφτηκα δύο πράγματα: Το πρώτο ήταν «τι κάνουν άραγε τους… Ζουράριδες εν καιρώ πολέμου;». Το δεύτερο «μέχρι πότε θα μας κυβερνούν ένας πρόεδρος 15αμελούς, ένας μπούλης, ένας Φίλης, ένας Παρασκευόπουλος και ένας Ζουράρις;». Λάθος. Άλλη ήταν η σκέψη μου: «Για πόσο ακόμη θα τους ανεχόμαστε;».
Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι όλοι αυτοί οι τύποι εκτελούν σχέδιο. Και το κάνουν ξεδιάντροπα. Την ώρα που οι Τούρκοι κλιμακώνουν την ένταση, με δηλώσεις, χάρτες και συνεχείς παραβιάσεις, Έλληνας Υπουργός και μάλιστα προερχόμενος από τον (δήθεν) πατριωτικό χώρο ξεστομίζει την ατάκα «Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει». Κι όταν έχεις πει κάτι τέτοιο ρε Ζουράρι, όπως κι αν το έχεις… συνοδεύσει μετά, καμία σημασία δεν έχει. Καμία. Και γιατί οι απέναντι θα το κάνουν σημαία αλλά και διότι όταν ένας υπουργός των Ελλήνων ξεπουλάει τα νησιά ελαφρά τη καρδία, το ηθικό των ανθρώπων που ζουν εκεί, που φυλάνε Θερμοπύλες, πέφτει στα πατώματα…
Ειδικά όταν αυτή η Πολιτεία, οι ίδιοι άνθρωποι, οι διάφοροι Μουζάλες, έχουν αφήσει τους νησιώτες στο έλεος του Θεού, επιτρέποντας να μετατραπούν η Χίος, η Μυτιλήνη, η Κως και τα άλλα ακριτικά νησιά σε αποθήκες ψυχών. Κι όχι μόνο τους έχουν εγκαταλείψει αλλά όταν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικούν να ξαναπάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, τους απειλούν πως θα τους βγάλουν στη σέντρα. Η αλητεία σε όλο της το μεγαλείο.
Σε ένα πράγμα έχει δίκιο ο Ζουράρις. Ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να φοβόμαστε τους Τούρκους. Όντως Ζουράρι, κανένας Έλληνας δεν φοβάται τον Τούρκο. Κανείς. Τους… Ζουράριδες φοβόμαστε. Από την εποχή του Λεωνίδα, μέχρι σήμερα… Αυτοί είναι που κάνουν την πραγματική ζημιά στο γένος. Σε πόλεμο και σε ειρήνη. Κι όσο πιο γρήγορα ξεκουμπιστείτε, τόσο το καλύτερο για την πατρίδα… Είστε όλοι επικίνδυνοι. Όλοι.