Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη
Τότε
η Παλαιστίνη (σημερινό Ισραήλ) ήταν υπό Ρωμαϊκή κατοχή. Είχε περίπου
1.500.000 κατοίκους. Αποτελείτο από τέσσερις επαρχίες: Ιουδαία,
Σαμάρεια, Γαλιλαία, Περαία (Υπεριορδανία).
Πρωτεύουσα
της Περαίας ήταν η Καισάρεια, της Σαμάρειας η Συχάρ, της Ιουδαίας η
Ιερουσαλήμ και της Γαλιλαίας η Καπερναούμ. Η κάθε μία από αυτές τις
επαρχίες είχε και τον δικό της κυβερνήτη που λεγόταν «τετράρχης» (Λκ.
3:1) (από το ¼ της χώρας). Κυβερνήτης της Ιουδαίας στα χρόνια του
Χριστού ήταν ο Πιλάτος (αριθμούσε τότε περί τους 300.000 κατοίκους).
Και
αυτό το έθνος (την Παλαιστίνη) διάλεξε ο Θεός για να γίνει άνθρωπος,
και να εργασθεί για τη σωτηρία μας. Και το ερώτημα: Γιατί να μην
επιλέξει λ.χ. την Αίγυπτο ή την Κίνα που τότε φημίζονταν για τον
πολιτισμό τους; Τι το ιδιαίτερο είχε η Παλαιστίνη; Περιληπτικά:
Ο
Αδάμ, ζώντας στον Παράδεισο, είχε γνώση του αληθινού Θεού, γιατί αυτός
ήταν ο δημιουργός του (Γεν. 2:7). Αμάρτησε όμως, και εκδιώχθηκε από τον
Παράδεισο (Γεν. 3:23). Τη γνώση του αληθινού Θεού την μετέδωσε στα
παιδιά του, εκείνα στα παιδιά τους, κ.ο.κ. Έτσι, έφθασε μέχρι τον Αβραάμ
(Γεν. 12: 1-4) που κατοικούσε στη Χαράν της Μεσοποταμίας (Πραξ. 7:2).
Δεν
κράτησαν όμως όλοι οι απόγονοι του Αδάμ αυτή την πίστη στον έναν Θεό,
γι’ αυτό κι είχαμε την εμφάνιση της ειδωλολατρίας. Έτσι, ο Αβραάμ ζούσε
ανάμεσα σε ειδωλολάτρες και μάλιστα φανατικούς. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο
Θεός τον εγκατέστησε στην Χαναάν (Γεν. 12:6-7), σημερινό Ισραήλ (Πράξ.
7:4). Στη νέα του πατρίδα απέκτησε τον Ισαάκ (Γεν. 37:1. Πράξ. 7:8). Ο
Ιωσήφ, ο γιός του Ιακώβ έγινε αντιβασιλιάς της Αιγύπτου (Γεν. 41:46).
Κάλεσε στην Αίγυπτο τον πατέρα του, τα αδέρφια του και όλους τους
συγγενείς του (Γεν. 47:11).
Ζώντας
όλοι αυτοί στην Αίγυπτο, διατήρησαν την πίστη τους στον αληθινό Θεό.
Έμειναν εκεί κάπου 400 χρόνια (Πράξ. 7:6) και αυξήθηκαν σε χιλιάδες
(Έξοδ. 1:7). Όμως, καταπιέζονταν από τους ειδωλολάτρες. «Εγώ είμαι ο
Θεός του πατέρα σου Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ»,
είπε ο Θεός στον Μωυσή, όταν τον κάλεσε για να οδηγήσει τους απογόνους
του Αβραάμ στην πρώτη τους πατρίδα, στην Χαναάν (Έξοδ. 3:6) (σημερινό
Ισραήλ), για να λατρεύουν ελεύθερα τον αληθινό Θεό (Πράξ. 7:7).
Ήταν
λοιπόν τότε οι μόνοι στον κόσμο που λάτρευαν τον αληθινό Θεό! Η
πρωτεύουσά τους (Ιερουσαλήμ) είχε τον έναν και μοναδικό Ναό σε ολόκληρο
τον κόσμο, όπου λατρευόταν ο αληθινός Θεός (για να το χωνέψουν καλά ότι
ένας ήταν ο αληθινός Θεός). Εδώ κατέφθαναν χιλιάδες προσκυνητές από το
εσωτερικό και το εξωτερικό: από Μεσοποταμία, Μ. Ασία, Αίγυπτο, Κρήτη,
κλπ. (Πράξ. 2:9-10) για να γιορτάσουν τις εορτές τους. Γι’ αυτόν ακριβώς
τον λόγο, ο Υιός του Θεού επέλεξε αυτό τον τόπο (Παλαιστίνη), για να
έρθει και να εργασθεί για τη σωτηρία μας. «Είχε έλθει στον δικό Του
τόπο», σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιω, 1:11).
Και
μία «λεπτομέρεια»: Επειδή στην Ιερουσαλήμ είχαν την έδρα τους οι
αρχιερείς, οι Φαρισαίοι κι οι γραμματείς, ο Ιησούς για να έχει την
«ησυχία» Του, «εγκαταστάθηκε στην Καπερναούμ» (Μτ. 4:12). Σαν Ιουδαίος
«υπήκοος» ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα για τις γιορτές, Σκηνοπηγία, Πάσχα,
Πεντηκοστή, κ.λ.π. Κατά την παραμονή Του στα Ιεροσόλυμα «σύχναζε» στον
μεγαλοπρεπή και μοναδικό Ναό των Ιουδαίων. «Άρπαζε» την ευκαιρία και
κήρυττε (στον Ναό0 στους χιλιάδες προσκυνητές. Μετά γύριζε στην
Καπερναούμ.
Από το βιβλίο του Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη, «Τρία χρόνια στον Σταυρό! Συγκινητικές στιγμές από τον Βίο του Ιησού».
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΑΒΩΡ 2015
Πηγή : http://www.orp.gr/?p=10768