Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ῥωμαίικο Ὁδοιπορικὸ» τόμος Β΄, τοῦ Μοναχοῦ Ἀβραὰμ Ἁγιορείτου,
ἐκδόσεις «ποιμενικὸς αὐλὸς»
Μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὰ ἔργα τῆς
Δύσεως τράφηκαν οἱ λεγόμενοι «μορφωμένοι» τῆς χώρας μας μετὰ τὴν ἐπανάσταση καὶ
τὴ σύσταση τοῦ Νεοελληνικοῦ κράτους, καὶ αὐτοὶ κατελάμβαναν τὶς ἡγετικὲς θέσεις
τῆς χώρας. Ἐνῶ οἱ ἄλλοι ποὺ τοὺς ἔθρεψε τὸ κρυφὸ σχολειὸ καὶ μετέπειτα τὸ πνεῦμα
τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποὺ ἔδωσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς
Πατρίδος (πολεμώντας γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν Ἁγία καὶ τῆς Πατρίδος τὴν ἐλευθερία),
παραγκωνίστηκαν, τοὺς ἔβαλαν στὸ περιθώριο σὰν καθυστερημένους, διότι πίστευαν ὅτι
«χωρὶς ἀρετὴ καὶ θρησκεία δὲν σχηματίζεται κοινωνία, οὔτε βασίλειον». Μετὰ λοιπὸν
τὴν Ἐπανάσταση καὶ λίγο ἀργότερα μετὰ τὴ δολοφονία τοῦ Καποδίστρια, ἄρχισε μία ὕπουλη
ἐπίθεση κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, κι ἔγινε προκλητικὴ μὲ τὴν συνεργασία τῶν δικῶν μας
γραικύλων κι ἄρχισαν νὰ ἐπεμβαίνουν στὴ θρησκεία μας γιὰ νὰ μᾶς κάνουν τοῦ
δόγματός τους σιγὰ – σιγά. Καὶ ὅ,τι ὁδηγίες ἔστελνε ὁ Φίλιππος, ὁ βασιλέας τῆς
Γαλλίας καὶ ἡ κυβέρνησή του ἐκεῖνο γινόταν. Κι ὅλος ὁ ἀγώνας τους, τώρα ὅπου ἔχουν
ἐπιρροὴ καὶ τὰ μέσα ἐδῶ, εἶναι ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας. Σχολεῖα
γαλλικά, μοναστήρια τῶν Λατίνων, ἐκκλησίες δικές τους καὶ ἕνα πλῆθος ἐκδόσεων
καὶ ἄλλων μέσων, μὲ κατηχήσεις...
στὸν κόσμο γιὰ νὰ προοδεύσουν αὐτὸ τὸ ἔργο τῆς
φθορᾶς. Μάζεψαν καὶ ὅλους τούς μπερμπάντες δικούς μας καὶ ξένους καὶ δουλεύουν
σ΄ αὐτὸ τὸ ἀντικείμενο μὲ μεγάλη προθυμία. Καὶ γράφει ὁ Μακρυγιάννης πρὸς τὸν
βασιλιά. Μεγάλε βασιλέα… Οἱ ψεῦτες καὶ οἱ κόλακες ὄπους σᾶς κάνουν καὶ χάνετε τὴν
δικαιοσύνη σας καὶ δοξολογᾶτε τὸν διάβολο, αὐτεῖνοι δὲν πιστεύουν Θεό. Δὲν
δουλεύουν διὰ τὴν πατρίδα καὶ θρησκεία… Τώρα ὁ Θεός, ὁ Δίκαιος καὶ
Παντοδύναμος, ὅπου ὁρίζει κι ἐσένα, ἀνάστησε αὐτεῖνο τὸ μικρὸ ἔθνος ὀρθοδόξως
καὶ ἀνατολικῶς….
…Μάθαινα ἀπὸ ἀνθρώπους τίμιους ὅτι
ἡ κατήχηση τῶν ξένων ἐναντίον τῆς θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τὰ
μάτια μου… πάγω εἰς τὸν Κολέτη καὶ τοῦ λέγω… δὲν μᾶς ἀφήνεις πλέον ἥσυχους νὰ
ζήσουμε ἐδῶ εἰς τὴν ματοκυλισμένη μας Πατρίδα μὲ τὴν θρησκεία μας, ἀλλὰ μᾶς
τσαλαπατᾶς καὶ μᾶς διαιρεῖς… (ἡ διαίρεση ἦταν καὶ εἶναι πάντα τὸ ἔργο τοῦ
διαβόλου, αὐτὸ κάνανε πάντοτε οἱ Δυτικοὶ «φίλοι» μας μὲ τὰ κόμματα καὶ τὶς
φατρίες). Γνωρίζομε τὶς ἐνέργειες τὶς μυστικὲς τῶν ξένων ὅπου ἐργάζονται ἐναντίον
τῆς θρησκείας μας – θρησκείαν δὲν ἀλλάζουμε ἐμεῖς οὔτε τὴν πουλοῦμε».
«Τὸ ἔθνος ἀφανίστη ὅλως διόλου καὶ
ἡ θρησκεία…» Τὰ παιδιὰ ποὺ τὰ στέλνουν νὰ φωτιστοῦν καὶ νὰ μάθουν γράμματα καὶ ἀρετή…
φωτίζονται τὴν τραγουδικὴ καὶ ἠθική τοῦ θεάτρου…
Καὶ ἀργότερα καταγγέλει τὴν
μεγάλη ἱεροσυλία: Τὴν διάλυση καὶ λεηλασία τῶν Μοναστηριῶν ἀπὸ τοὺς βαυαρούς. Ἀφάνισαν
ὅλως διόλου τὰ Μοναστήρια (550 περίπου), καὶ οἱ καϋμένοι οἱ καλόγεροι, ὅπου ἀφανίστηκαν
εἰς τὸν ἀγώνα, πεθαίνουν τῆς πείνας μέσα στοὺς δρόμους· ὅπου αὐτὰ τὰ Μοναστήρια
ἦταν τὰ πρῶτα προπύργια τῆς ἐπανάστασής μας. Ὅτι ἐκεῖ ἦταν καὶ οἱ πυριτιδαποθῆκες
κι ὅλα τὰ ἀναγκαῖα τοῦ πολέμου. Καὶ θυσιάστηκαν οἱ καϋμένοι οἱ καλόγεροι καὶ
σκοτώθηκαν οἱ περισσότεροι εἰς τὸν ἀγώνα.