Ήταν μία εποχή που ο ένας κύτταζε στα μάτια τον άλλονε, και τα μάτια μας χαμογελούσανε - κι ας μην ήξερε ένας τον άλλον.
...............
Μια αποκαλυπτική περικοπή από την συνέντευξη της μεγάλης κι αθάνατης Άννας Καλουτά στην Αντιγόνη Δρακουλάκη (Γυναίκες στη Σκηνή).
Είναι σαν να μιλάει για τους γονιούς και τους θείους μου που το 1940 ήταν εικοσόχρονοι, όπως επίσης και για τη γενιά των παππούδων μου που ήταν τότε 40-55 ετών.
Αυτή είναι η τιμία, ηθική, περήφανη στη φτώχεια της, και θρησκευόμενη Ρωμιοσύνη που δεν εξαγοραζόταν για μερικές πενταροδεκάρες. Η Ρωμιοσύνη που χάθηκε μέσα στην ξεφτυλισμένη γενιά του Πολυτεχνείου που έπεσε θύμα κοροϊδίας από το 1973 μέχρι σήμερα.
Οι Ρωμιοί του Ινδικού Ωκεανού