Διαβάζοντας αναρτήσεις διάφορων άθεων εδώ μέσα, ανθρώπων έξυπνων, ψαγμένων, και αρκετά διαβασμένων, που μιλούν με αξιοπρέπεια, χωρίς να βρίζουν, προβληματίζομαι πολύ.
Όχι για τη δική τους αθεΐα, μα για το δικό μου μερίδιο ευθύνης σ’ αυτή.
Νιώθω ότι οφείλω μια συγγνώμη,στους τόσο καλούς ανθρώπους
που συνάντησα στο διάβα της ζωής μου,και τους πλήγωσα, τους πόνεσα,
τους μπέρδεψα,τους έδειξα έναν κακοποιητικό Χριστό
της νοσηρής ενίοτε πνευματικότητάς μου,και έκανα ζημιά μέσα τους.
Είμαι πλέον απόλυτα σίγουρος:Κάθε άθεος έχει μια πονεμένη ιστορία.
Κάτι τον σφράγισε στο παρελθόν.Συνήθως, κάποιος,αντί να του δείξει τον αληθινό Χριστό,του έδειξε κάτι χαοτικό και άρρωστο …
Ξέρω πως ο καθένας βρίσκει τελικά το δρόμο του,ασχέτως των δικών μου λαθών.
Αυτό όμως δεν με απαλλάσσει απ’ την ανάγκη να παραδεχτώ ότι ¨ναι, έφταιξα, δεν σε βοήθησα,
δεν φέρθηκα σωστά,δεν άφησα να περάσει Φως Χριστού μέσα απ’ τη σχέση μου μαζί σου¨.
Και για όλο αυτό νιώθω την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη…
Απ’ το Θεό πρωτίστως,που γίνομαι αιτία να αγνοείται ή να δυσφημείται.
Κι απ’ τους ανθρώπους αυτούς. Συγγνώμη.
https://simeiakairwn.wordpress.com