Ποιμαντορικὴ Ἐγκύκλιος Πάσχα 2016
Προς τον ἱερὸν κλῆρον,
τὶς μοναστικὲς ἀδελφότητες καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς καθ’ ἠμᾶς
θεοσώστου Ἱεράς Μητροπόλεως
«Ἐγὼ εἰμὶ ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος
καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρὸς καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων καὶ
ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἅδου…» (Ἀποκ. α , 17-18).
Αὐτὲς τὶς αἰώνιες ἀλήθειες ἀπεκάλυψε
καὶ ἐφανέρωσε ὁ Ἀναστᾶς Κύριος στὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ὅταν ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ἦταν
ἐξόριστος στὴν Πάτμο «διὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου καὶ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ
Χριστοῦ» (στ. 9), προσφέροντάς του τὰ τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως.
Μή φοβᾶσαι Ἰωάννη, τοῦ εἶπε: Ἐγὼ
εἶμαι ὁ πρῶτος, διότι αἰωνίως ὑπάρχω, ἀλλὰ καὶ ἔσχατος, διότι θὰ εἶμαι πάντοτε.
Εἶμαι Ἐκεῖνος ποὺ ζεῖ διαρκῶς, εἶμαι ἡ ταυτοζωή. Καὶ ἔγινα νεκρός, διότι ὅπως εἴδατε
ἀπέθανα ὡς ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Ὅμως παρὰ τὸν θάνατό μου, ζῶ εἰς
τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Δέν ἀπέθανα διότι ἤθελαν οἱ ἐχθροί
μου, οἱ σταυρωταί μου. Δὲν σταυρώθηκα ἐπειδὴ οἱ ἄρχοντες τῶν Ἑβραίων μὲ
κατεδίκασαν στὸν θάνατο καὶ ὁ Ρωμαῖος ἡγεμὼν ἐθεώρησε τὴν καταδίκη μου. Ὅλα αὐτὰ
μποροῦσα νὰ τὰ ἀπομακρύνω, νὰ τὰ διαλύσω, νὰ τὰ ἀποτρέψω.
«Ἐγενόμην νεκρὸς» ἑκουσίως,
διότι ὁ Ἴδιος τὸ θέλησα, κινούμενος ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν πεσόντα ἄνθρωπο. Αὐτὸ ἦταν
καὶ τὸ θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρός, αὐτὸ χάρισε τὴ σωτηρία καὶ τὴ λύτρωσι στὸν
κόσμο. Τὸ θέλησα καὶ «ἐγενόμην νεκρός», τὸ θέλησα καὶ ἐφώναξα «τετέλεσται», τὸ
θέλησα καὶ ἐνταφιάσθηκα ὡς κοινὸς ἄνθρωπος ἐν τῷ «καινῷ μνημείω». «Οὐδεὶς αἴρει...
τὴν ψυχήν μου ἀπ’ ἐμοῦ, ἀλλ’ ἐγὼ τίθημι αὐτὴν ἀπ’ ἐμαυτοῦ. Ἐξουσίαν ἔχω θεῖναι
αὐτὴν καὶ ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν…» (Ἰω. ι , 18).
«Καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμὶ εἰς τοὺς αἰώνας
ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἅδου…».
Γνωρίστε το, πιστεύσατέ το, παρὰ
τὸν θάνατό μου ὡς ἀνθρώπου, ζῶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Νίκησα τὸν θάνατο,
συνέτριψα τὸ κράτος του, ἔχω στὰ χέρια μου τὰ κλειδιὰ τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ἅδου,
ἔλαβα ἐξουσία ἐπὶ τοῦ ἅδου.
Ἀγαπητοί, σήμερα Κυριακή
τοῦ
Πάσχα, ἡμέρα καὶ ἑορτὴ τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως, ζοῦμε καὶ ἐμεῖς τὸ θαῦμα τῶν
θαυμάτων, τὴν μοναδικὴ νίκη, τὴ συντριπτικὴ νίκη τοῦ Χριστοῦ μας κατὰ τοῦ
διαβόλου, τοῦ θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς. Ζοῦμε τὴν λαμπροφόρο Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ
μας.
Ὁ θάνατος ὡς καρπὸς τῆς ἀποστασίας
μας καὶ τῆς ἁμαρτίας, νικήθηκε ὁλοκληρωτικά. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μας εἶναι ὁ
Ἕνας, ὁ Μοναδικὸς τὸν ὁποῖον δὲν μπόρεσε νὰ κατακρατήση ὁ θάνατος καὶ ὁ ἅδης. Εἶναι
ὁ μόνος Ἀναμάρτητος ἐμπρὸς στὴν παρουσία τοῦ ὁποίου κονιορτοποιήθηκε ἡ ἐπικράτεια
τοῦ θανάτου. Εἶναι Ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο κατοικεῖ ὁλόκληρος ἡ θεότης, μέσα στὸ σῶμα
καὶ τὴν ἀνθρώπινη ψυχή, τὴν ὁποία προσέλαβε μὲ τὴ σάρκωσί του (Κολασ. β , 9).
Ἔτσι, ὁ Ἀναστᾶς Κύριος, χάρισε
λύτρωσι καὶ ἀποκατάστασι στὸ ἀρχαῖο κάλλος κάθε ψυχῆς, ποὺ θὰ θελήση νὰ ζήση
συνειδητὰ μὲ πίστι, μὲ ὑπακοή, μὲ συνέπεια μέσα στὴν Ἐκκλησία Του. Χάρισε ἀγάπη
καὶ συγγνώμη στὰ πιστὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ποθοῦν τὴν μετάνοια.
«Μηδεὶς ὀδυρέσθω πταίσματα,
συγγνώμην ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε» διακηρύσσει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Θὰ
χαρίση προσωπικὴ Ἀνάστασι σὲ κάθε χριστιανό, ὅταν ἡ «ἐσχάτη
σάλπιγξ» (Α Κόρ. ιε , 52) θὰ σημάνη κατὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία.
«Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν,
ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο…» (Α Κορ. ιε , 20).
Σήμερα, ἀγαπητοί, αὐτὴ τὴν μεγάλη
ἡμέρα, ὅλοι ἐμεῖς, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, ἂς σταθοῦμε μὲ εὐγνωμοσύνη ἐμπρὸς στὸν Ἀναστάντα
Κύριό μας. Ἂς Τὸν εὐχαριστήσουμε μὲ ὅλη μας τὴν δύναμι, γιὰ τὰ σωτήρια δῶρα καὶ
χαρίσματα ποὺ μᾶς προσέφερε μὲ τὴν Ἀνάστασί Του.
Ζώντας ὅμως συνειδητὰ τὸ μυστήριο
τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἂς στερεώσουμε μέσα μας τὴν πίστι στὸ θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως,
στὴν παντοδυναμία Του, στὴν συνεχῆ παρουσία Του κοντά μας.
Κανείς δὲν ἀμφισβητεῖ ὅτι ἀνάμεσά
μας, στὶς ψυχές μας, στὴ ζωή μας, ὑπάρχει σήμερα ἀνασφάλεια, σύγχυσι, φοβία, ἀβεβαιότητα.
Προβλήματα πολύμορφα, δυσκολίες, κρίσεις, ἐπιδρομές, πολέμιοι πίστεως καὶ
πατρίδος, μᾶς φέρουν ἀγωνία καὶ ταραχή. Ὑποχωρήσεις προδοτικές, συμβιβασμοί,
περιφρονήσεις ἀξιῶν, ἰδανικῶν, αἰωνίων ἀληθειῶν, ὕβρεις ἀκόμη κατὰ τῆς ὀρθοδοξίας
μας καὶ τῆς φιλοπατρίας, μᾶς θορυβοῦν, μᾶς ἀποθαρρύνουν. Ἰσχυροί τῆς
γῆς,
ἀξιωματοῦχοι, σκοτισμένοι ἄνθρωποι, αἱρετικοί, μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά, παπικοί,
πεντηκοστιανοί, οἰκουμενισταὶ πολεμοῦν μὲ πάθος τὸν Ἀναστάντα, τὴν θεότητά Του,
τὴν ὀρθόδοξο ἀλήθειά Του.
Μέσα σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ σήμερα ἀκούγεται
ἡ φωνὴ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας πρὸς τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη: «Καὶ ἰδοὺ ζῶν
εἰμὶ εἰς τοὺς αἰώνας», εἶμαι κοντά σας.
Μή φοβώμαστε, ἀγαπητοί, τοὺς
διώκτας καὶ πολεμίους τοῦ Χριστοῦ μας. Αἰῶνες πολλοὺς τόσοι πανίσχυροι, φαινομενικὰ
ἰσχυροί, πολέμησαν μὲ μανία τὸν Ἀναστάντα, ἀλλὰ συντρίφτηκαν. Ποῦ εἶναι; Ποιὸς
τοὺς θυμᾶται; Ἐλάκτισαν πρὸς κέντρα, πληγώθηκαν, χάθηκαν. Ὁ Χριστός, ὁ Ἀναστᾶς
Κύριος, «ἰδοὺ ζῶν» εἶναι, «ἐξῆλθε νικῶν ἴνα νικήση» (Ἀποκ. Στ΄,
2). Μὴν πτοηθοῦμε λοιπόν. Σήμερα νὰ τονώσουμε τὴν πίστι μας, νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Ἀναστάντα
Κύριο, νὰ θελήσουμε νὰ ζοῦμε μὲ συνέπεια τὴν ὀρθόδοξο ἀλήθεια, νὰ μείνουμε ἀνεπηρέαστοι,
ἀταλάντευτοι ἐμπρὸς στὶς προκλήσεις, στὶς προδοσίες, στὶς ἀπειλές, στὶς
λυσσαλέες ἐπιθέσεις τῶν στρατευμένων ἐχθρῶν του Ἀναστάντος Χριστοῦ μας, τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας μας, τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἀληθείας, τῆς σωτηρίας μας.
Ἐλάτε ὅλοι, σήμερα, νὰ πάρουμε φῶς
καὶ δύναμι ἀπό τὸν κενὸ τάφο καὶ ἡνωμένοι, ἀπτόητοι, ἰσχυροὶ νὰ ὑμνολογοῦμε,
νὰ δοξάζουμε, νὰ ὁμολογοῦμε «λόγοις καὶ ἔργοις» τὸν Ἀναστάντα καὶ τὴν Ἀνάστασί
Του. Ἐλᾶτε νὰ διακηρύξουμε ὅτι ὁ Ἀναστᾶς ζῶν καὶ παντοδύναμος, ζεῖ στὶς καρδιὲς
τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καὶ ποτὲ δὲν θὰ Τὸν ἀπομακρύνη κανείς.
Σέ αὐτὴν τὴν χώρα τῶν ἡρώων καὶ τῶν
μαρτύρων, ὁ Ἀναστᾶς Κύριος χάρισε ἐλευθερία, φῶς, ζωὴ καὶ ποτὲ δὲν θὰ παύση νὰ
προσφέρη τὰ σωτήρια δῶρα τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ἀγαπητοί, «Πάσχα ἱερόν,
Πάσχα καινόν, Πάσχα ἄμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τῶν πιστῶν» σήμερα. «Νῦν
πάντα πεπλήρωται φωτός». Ο Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μας ἐν τάφω κατῆλθε ὡς ἄνθρωπος,
καθεῖλε τὴν δύναμι τοῦ ἅδου, ἐνίκησε, ἀνέστη καὶ ἰδοὺ ζῶν εἶναι εἰς τοὺς αἰώνας.
Εἶναι πάντοτε ἀνάμεσά μας.
Μαζί Του κι ἐμεῖς νικηταί, ἄξιοι
τῆς
ἀφθαρσίας, τῆς ζωῆς, τῆς αἰωνιότητος. Καλὴ καὶ Ἁγία Ἀνάστασι.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ
ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/04/blog-post_968.html