...στον χώρο μας ποτέ γλυκό ψωμί δεν τρώμε αισθανόμενοι αέναα ως ξένοι και απορριφθέντες από τους εξ’ημών ομοίως απορριφθέντες
σχόλιο Γ.Θ : Διαβάστε το οπωσδήποτε και μην το ξεχάσετε ποτέ. Κρατήστε το στην καρδιά σας γιατί μόνο έτσι θα σταθούμε ενωμένοι.
ΟΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΑΓΑΠΗ εκεί υπάρχουν
«κακοί» ,και όπου υπάρχουν «κακοί» εκεί υπάρχει και η απόρριψη. Και όταν ο άνθρωπος απορρίπτει τους
άλλους απορρίπτεται και εκπίπτει από τον
Θεό.
Μία πολύ ευχάριστη συνήθεια μας λοιπόν
είναι και το να επικολλούμε πολύ εύκολα και αβασάνιστα ταμπελάκια στους άλλους,
λες και είναι προϊόντα του Σούπερ Μάρκετ.
Αφού απορρίψουμε από την καρδιά
μας τους γύρω μας και με κάθε ιερή αιτιολογία συνήθως , κατόπιν
τους αρχειοθετούμε και στα ανάλογα συρταράκια.
Ο
τάδε είναι αυστηρός, ο άλλος
ελαστικός, ο παράλλος είναι λόγια πολλά , ο από ‘κεί δεν μιλά καθόλου, ο
δεινά
είναι ζηλωτής , ο έτερος οικουμενιστής, , ο άλλος είναι αυστηρός,
ετούτος γιαχαγιούχας,
ο τάδε είναι σχολαστικός , ο δεινά είναι ανήθικος, ο διπλανός είναι
φιλοχρήματος, ο άλλος φτωχοϋπερήφανος, ο
εκείσε είναι πονηρός, ο άλλος αγαθοβιόλης ... ο μεθ’έτερος είναι
υπεβολικά κοσμικός ο άλλος κοσμοκαλόγερος, ο εκεί ανυπάκουος και
σχισματικός ο άλλος κατεστημένος και συστημικός και άλλα πολλά ων
ουκ έστι αριθμός.Όλοι περιμένουν στην ουρά για να καταγραφούν στο μαύρο
αρχείο
της ψυχής μας.
Έτσι καταντήσαμε από
ανα-στηθέντες οι ανα-ρριφθέντες και ανα-ρρίπτοντες τους άλλους.
Γιαυτό και στον χώρο μας ποτέ γλυκό
ψωμί δεν τρώμε αισθανόμενοι αέναα ως ξένοι και και απορριφθέντες από τους εξ’ημών ομοίως
απορριφθέντες.
Και ενώ ο Χριστός ανα-σταίνει και
ξανα-στήνει τα πλάσματά του εμείς με πολύ μεγάλο ζήλο και ευχέρια τα απορρίπτουμε,τα
καταργούμε και τα ακυρώνουμε σαν τους
εισπράκτορες του ΟΣΕ.
Ένας Ιερομόναχος ο π.Μόδεστος αφού
εγκατέλειψε την Μετάνοια της Ι.Μονής του επήγε να διακονήσει σε έτερη
Μητρόπολη.Έπειτα από λίγα χρόνια συνέβη να μαρτυρήσει για τον Χριστό, με ένα
κασμά στο κεφάλι,από τους αντάρτες κοντά στην περιοχή της Κατάρας.
Μόλις το έμαθε η αδελφή του η Μοναχή
Παρθενία έμεινε τρεις ημέρες εντελώς
άσιτη παρακαλώντας Τον Θεό να της
αποκαλύψει αν ο αδελφός της ήταν έτοιμος για το μαρτύριο, αφού διατελούσε στην πτώση της ανυπακοής και της φυγής του
από την μετάνοιά του, και αν τελικά δέχθηκε με αυτόν τον τρόπο ο Χριστός την
θυσία του.
Την Τρίτη ημέρα όταν σουρούπωνε,
τον είδε σε εγρήγορση στον αέρα και της λέγει με χαρά: «Παρθενία , μη στεναχωρείσαι.Ο
Χριστός, μόλις με είδε, μου φώναξε με ανοιχτές αγκάλες : «Έλα Μόδεστε, σε περιμένω
!»
Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να
μεταποιήσουμε την αγκαλιά του Χριστού στον
δικό μας σκουπιδοντενεκέ, αφού ό,τι
απορρίπτουμε και αποπέμπουμε ως άχρηστο και άκυρο το δέχεται στην ζεστή και σκανδαλιστική Του αγάπη ο καλοκάγαθος Χριστός.
ΧΡΙΣΤΟΣ
ΑΝΕΣΤΗ !
ΙΕΡΕΥΣ π.Διονύσιος Ταμπάκης