Το δημογραφικό έλλειμα η βασική αιτία κατάρρευσης του ασφαλιστικού
της Αλέκας Λεώνη
Την διετία 2013 - 2014 οι θάνατοι υπερέβησαν των γεννήσεων κατά 62.164. Με άλλα λόγια είναι περίπου, σαν να χάνουμε κάθε χρόνο μία πόλη 31.000 κατοίκων. Θα πει κανείς, αυτά έχει η κρίση και η φτώχεια, τι περιμένεις;
Ας πάμε τώρα σε μια άλλη κρίση της Ελλάδος το 1932!. Τότε τα στατιστικά στοιχεία μας δίνουν άλλη εικόνα. Δηλαδή για την περίοδο 1933 έως 1940 έχουμε κατά μέσο όρο μια υπεροχή των γεννήσεων περίπου κατά 90000 περίπου ανά έτος. Τότε ήταν σαν να δημιουργούσαμε κάθε χρόνο μια πόλη των 90000 κατοίκων.
Κρίση, φτώχεια και δυσκολίες τότε, το ίδιο και τώρα. Τότε τι άλλο φταίει που αντιστράφηκαν έτσι τα πράγματα;
Ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας Α. Τσίπρας, όταν είχε το κόμμα του ακόμη στο 4%, είχε πει το εξής: Το δημογραφικό πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί με επιδοματική πολιτική, είναι ζήτημα αξιών!.
Μπορεί να μην συμφωνώ με το πρώτο σκέλος της ρήσης του πρωθυπουργού μας (γι’ αυτό ας ρωτήσουμε καλύτερα τους πολύτεκνους για να μας πουν με τι λαχτάρα περιμένουν τα όποια οικογενειακά επιδόματα απέμειναν), αλλά θα συμφωνήσω πλήρως με το δεύτερο σκέλος της παρατήρησης του πρωθυπουργού. Διότι δυστυχώς έτσι έχουν τα πράγματα. Είναι ζήτημα αξιών!. Τότε οι Έλληνες στο σύνολό τους είχαν εδραία πίστη στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πίστευαν στην οικογένεια και είχαν αγάπη προς την πατρίδα. Αξίες και ιδανικά που προσπάθησε να τα εκμεταλλευτεί η Χούντα και λοιδορήθηκαν ανεπανόρθωτα στην μεταπολίτευση. Αντίθετα οι σημερινοί οι Έλληνες μοιάζει να έχουν αποσκιρτήσει από όλες αυτές τις παραδοσιακές αξίες. Ο λαός αποσκίρτησε των αξιών και οι πολιτικοί του αδιαφορούν πλήρως για την μελλοντική κατάσταση της χώρας.
Σήμερα που το δημογραφικό έλλειμα γίνεται η βασική αιτία της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος, και πάλι οι πολύτεκνοι εξακολουθούν:
να πληρώνουν τον ίδιο φόρο εισοδήματος με τους αγάμους (δεν υπάρχει αφορολόγητο για τα παιδιά)
πληρώνουν το ίδιο ποσό εισφοράς αλληλεγγύης με το άγαμο και το ίδιο τέλος επιτηδεύματος (για περίπτωση ελεύθερου επαγγελματία) με τον άγαμο.
πληρώνουν ΕΝΦΙΑ και για την πρώτη κατοικία τους, αφού απαλλάσσονται μόνο στην περίπτωση που έχουν ετήσιο συνολικό εισόδημα 17000 ευρώ ή μικρότερο.
καταργήθηκαν οι ελεύθερες μετεγγραφές των τέκνων των πολυτέκνων ενώ ταυτόχρονα προσπάθησαν και εν πολλοίς το έχουν καταφέρει να προσθέσουν άλλες κατηγορίες (σήμερα μόνο το 14% των μεταγραφέντων είναι πολύτεκνοι)
Έχουν προ πολλού καταργηθεί: η ισόβια σύνταξη μητέρας, το επίδομα πολύτεκνης μητέρας, και η εφ’ άπαξ παροχή 2000 ευρώ για κάθε τρίτο και πλέον παιδί, κλπ.
Με άλλα λόγια στην Ελλάδα οι Πολύτεκνοι τιμωρούνται βαριά για το ολίσθημα τους να κάνουν παιδιά. Η χώρα αυτή δεν είναι γι’ αυτούς.
Όταν ξεκίνησε το κράτος να εγγυάται συντάξεις και ο φόβος ένδειας των ανθρώπων μειώθηκε, εύκολα οι πολίτες πέρασαν σε άλλο στάδιο. Ήρθε η αδιαφορία, ο ατομικισμός μέχρι τα βαθιά γεράματα. ‘Ότι φάμε και ότι πιούμε ….’. Τι την θέλουμε την οικογένεια; Κανείς δεν αναρωτήθηκε ποιος θα πληρώνει γι’ αυτές τις συντάξεις. Σαν να μην έφθανε αυτό, ήρθε και η Τρόικα και ‘κατάσχεσε’ τα αποθεματικά των ταμείων. Και τώρα τι κάνουμε;
Ναι, καλά το είπε ο Τσίπρας, είναι πρόβλημα αξιών!. Ακόμα όμως και τώρα η κοινωνία μας δεν φαίνεται να έχει την παραμικρή επιθυμία να δώσει το παραμικρό δημογραφικό κίνητρο; Σκέπτεται εγωιστικά και βαθύτατα συμφεροντολογικά. Επόμενο είναι και οι ηγέτες του να είναι τέτοιοι. Άλλωστε βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου είπε από το βήμα της βουλής την φράση: «Τους απεχθάνομαι, τους γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια» και εννοούσε ακριβώς τους πολύτεκνους, τους αιμοδότες αυτού του τόπου. Και όμως, δεν ήταν ατύχημα, εξέφραζε πιστά τους ψηφοφόρους του και τις αξίες τους.
Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση του ρόλου της οικογένειας και δέχονται (ή και χλευάζουν) τα ρήματα του θεού, υφίστανται τις συνέπειες. ‘Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι!’. Κάθε χρόνο χάνουμε και μια μικρή πόλη 30000 κατοίκων. Το δημογραφικό έλλειμα προκαλεί την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος. Το αντίθετο είναι αδύνατον, από τα μαθηματικά.
Επίσης τα μαθηματικά δείχνουν ότι: μια υποθετική αύξηση των δημογραφικών μεγεθών θα προκαλούσε βελτίωση της οικονομίας η οποία θα ήταν ορατή μετά από 30 χρόνια. Το αντίθετο, δηλαδή το δημογραφικό έλλειμα προκαλεί κρίση άμεσα. Το βλέπουμε, αλλά δεν το λέμε. Κι αν στο κήπο δεν φυτέψεις λουλούδια, άνθη δεν θα δεις – νόμος της φύσης.