5 Μαΐου 1453 μ.Χ. Ἕνα μικρὸ γρήγορο πλοιάριο γλιστρᾶ νύχτα πρὸς τὸν Ἑλλήσποντο. Ἐλπίδες ὅτι δῆθεν ἔρχεται μεγάλη βοήθεια ἀπὸ τὸν Πάπα καὶ στόλος τῆς Βενετίας, σπρώχνει τὸν τελευταῖο Αὐτοκράτορα νὰ στείλει τὴν ἀποστολή, ὥστε νὰ ἀπαντήσει τοὺς Δυτικοὺς καὶ τοὺς πεῖ νὰ κάνουν φτερά, νὰ βοηθήσουν!..
22 Μαΐου 1453 μ.Χ. Ἐπιστρέφει τὸ ἀνιχνευτικὸ πλοιάριο, φέρνοντας τὴν ἀπελπισία. Κανένας! Πουθενά! Μήτε φλάμπουρο δυτικό, μήτε πουλὶ πετούμενο! ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΒΟΗΘΕΙΑ!!! ΔΕΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ! Συννεφιασε τὸ πρόσωπο τοῦ Παλαιολόγου καὶ τῶν ἄλλων ἀρχόντων. Σφίχτηκε ἀπὸ θυμό! Θυμὸ γιὰ τὸν ἑαυτό τους ποὺ ἄσκοπα λοιπόν, τόσο ἄσκοπα καταδέχτηκαν νὰ μαγαριστεῖ ἡ Ὀρθοδοξία μὲ τὸ “συλλείτουργο”, ποὺ μόνο καὶ ἡ ἀνάμνηση τοῦ ὁποίου τοὺς ἔφερνε ἀναστάτωση στὸ στομάχι! ΑΔΙΚΑ! Τώρα ἔνοιωθαν τὸ ἀπέραντο σφάλμα! Τώρα τὰ μάτια ἔβλεπαν ὁλοκάθαρα! Εἶδαν τὸν δρόμο. Εἶδαν τὴν γενναιότητα! […]
(noiazomai.net)