-Και τους δύο τούς βλέπω, βρε παιδί μου.
Τώρα θα σάς ειπώ, πώς έλαβε πλουσίως την Χάρι τού Αγίου Πνεύματος, διότι, όταν έμπαινα στο κελί της πάντα ευωδίαζε. Καταλάβαινα εγώ ότι αυτή ή ευωδία προερχόταν από την ίδια, αλλά δεν τολμούσα να της το ειπώ. Είχα πλέον γνωριμία μαζί της πάνω από έξι χρόνια. Εκείνη ξεθάρρεψε, μ’ εμπιστεύτηκε και άρχισε να μού λέγει τά μυστικά μεγαλεία της. Πήγαινα στην Μονή από την Θεσσαλονίκη τέσσερις φορές τον χρόνο. Με ένιωθε σαν παιδί της και εγώ την αποκαλούσα μητέρα μου.
- Τί είναι αυτό πού ευωδιάζει μέσα στο κελί σου, Γερόντισσα: Την ρώτησα.
- Να. βρε παιδί μου, έχω το θυμιατό έδώ.
Το θυμιατό όμως δεν έκαιγε και δεν υπήρχε μέσα ούτε σκόνη, ούτε θυμίαμα.
Της είπα: Γερόντισσα, είμαι τόσα χρόνια μαζί σου και σ’ αγαπώ σαν μητέρα μου. Λοιπόν, τώρα λαμβάνω το θάρρος σαν υιός σου πνευματικός να σε παρακαλέσω να μη μού κρύψεις τίποτε. Πόθεν έρχεται αυτή ή ευωδία; Και πώς την απέκτησες;
Χαμογέλασε, δίστασε, σκεπάσθηκε μέ το τσεμπέρι της και μού είπε:
- Αχ. δεν θέλω να τά ειπώ, γιατί φοβάμαι μην τά χάσω.
Οσάκις, ερχόμουν στο κελί της πάντοτε ευωδίαζε. Μια φορά
συζητούσαμε μαζί της και αφού τελειώσαμε το θέμα μας, είπα
εγώ από μέσα μου μέ τον ενδιάθετο λόγο:
Άγιε Νεκτάριε, πρέσβευε υπέρ ημών. Εκείνη χαμογέλασε. Της λέγω:
- Γιατί γελάς; Και μου είπε:
- Ποιόν Άγιο παρεκάλεσες να προσευχηθεί για εμάς;
- Εγώ ξέρω ποιόν Άγιο παρεκάλεσα, αλλά εσύ να μου ειπείς τί είδες. Πώς έμαθες ότι προσεύχομαι σε κάποιον "Άγιο;
- Άκουσε, παιδί μου, όταν είπες μυστικά την προσευχήσου, εγώ είδα τον Άγιο Νεκτάριο να σηκώνει τά χέρια και να προσεύχεται ενώπιον τού Χριστού για εμάς!
Κάποτε αγόρασα, σαν λαϊκός πού ήμουν τότε, ένα αυτοκίνητο. Της είπα: «Κάνεις, Γερόντισσα, προσευχή, να είναι το αυτοκίνητό μου καλοτάξιδο και να μέ φυλάγει ό Θεός από κινδύνους;». Και εκείνη άρχισε να μου περιγράφει το αυτοκίνητο. «Είναι ένα άσπρο, τάδε μάρκας, με τις τάδε εικόνες μέσα κ.λπ.».
Μία φορά ταξίδευα πηγαίνοντας μέ την μητέρα μου σ' ένα μοναστήρι. Σε μία στροφή έπρεπε να αλλάξω την κασέτα που ακούγαμε μουσική και μέ το άλλο χέρι να κρατώ το τιμόνι. Παραδόξως το τιμόνι γύρισε μόνο του και συνέχισε το αυτοκίνητο χωρίς να καταλάβω το πώς. «Θυμάσαι, τότε πού ταξίδευες για το τάδε μοναστήρι», μου έλεγε κατόπιν ή Γερόντισσα Πελαγία «και ήσουν στην στροφή και θα πεταγόταν το αυτοκίνητο σοι έξω από τον δρόμο; Σε έβλεπα πού ταξίδευες. Είδα τον κίνδυνο και ήλθα να σε βοηθήσω».
Μία φορά προγραμμάτισα να πάω στην Κάλυμνο την περίοδο της 28ης Οκτωβρίου, όπου έχουμε αργίες κ.λπ. Κατόρθωσα χα πήρα από την υπηρεσία μου, τον Ο.Τ.Ε., μία εβδομαδιαία άδεια
Και αναζητούσα αεροπορικό εισιτήριο. Άλλα ήταν των αδύνατων αδύνατων λογω πληθώρας ταξιδιωτών.
Μια μέρα μεσημέρι ήλθε στο σπίτι μου μία δεσποινίς από τα γραφεία εισιτηρίων. Μου είπε: «Πήγαινε αμέσως έχει, θέσεις στις ώρες και ημέρες που θέλεις». Πράγματι ό Θεός την έστειλε και το θαύμα είχε γίνει με τις προσευχές της θαυματουργού Γερόντισσας Πελαγίας.
Έφτασα στην Μονή της και της εζήτησα εξηγήσεις για το θαυμαστό φαινόμενο πώς εύρέθησαν εισιτήρια. Εκείνη χαμογέλασε σκέπαζε το πρόσωπό της με το τσεμπέρι της. Τελικά μου είπε.
Όπως ξέρεις εγώ προσεύχομαι για σένα. Μία ημέρα μου είπε το κομποσκοίνι ότι ό Θεόδωρος θέλει να ’έρθει σε σένα. Εγώ χαιρόμουν Άλλη φορά πού προσευχόμουν μου έλεγε το κομποσκοίνι
Ο Θεόδωρος θέλει να έλθει, αλλά δεν ευρίσκει εισιτήριο.
Τότε πήγα στους Αγίους Αποστόλους, οι όποιοι γύρισαν όλο το κόσμο για το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Τους είπα Άγιοι Απόστολοι, κοσμογυρισμένοι, δεν μπορείτε να βγείτε ένα εισιτήριο για το παιδί μου, τον Θεόδωρο, να έλθει κοντά μου ; Λοιπόν, να του βρείτε και να του το δώσετε».
Έτσι τους είπε και συνέχισε την προσευχή της για μένα.
Όταν βρήκες το εισιτήριο, μου είπε ή Γερόντισσα, εμένα με πληροφόρησε ό Χριστός. Κι εγώ σε περίμενα πλέον να έλθεις.
Τι να σάς ειπώ; Ή παρρησία της προς τον Θεό και ή ταπείνωση της είναι άλλο πράγμα!
Μια μέρα μου είπε: Τώρα κι εγώ, επειδή είδα άσχημη την ψυχή σου σε έκανα εύμορφον. Δεν αισθάνεσαι κάτι;
Γερόντισσα κάτι αισθάνομαι. Και αισθάνθηκα μία πνευματική δύναμη να έρχεται και να σκεπάζει το κεφάλι μου.
Και δεν μπορώ να ειπώ άλλα, γιατί σχετίζονται με μένα.
Μια φορά πήγα στο μοναστήρι της και δεν ήμουν εξομολογημένος πότε αυτή μου είπε: «Βρε Θεόδωρε, βλέπω αγκάθια γύρω σου».
Ποιος σου τά λέγει αυτά, Γερόντισσα; Βλέπεις τον άγγελό μου η τον διάβολο πού με ενοχλεί;
- Και τους δύο τούς βλέπω, βρε παιδί μου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ 2015. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/04/blog-post_46.html
- Τί είναι αυτό πού ευωδιάζει μέσα στο κελί σου, Γερόντισσα: Την ρώτησα.
- Να. βρε παιδί μου, έχω το θυμιατό έδώ.
Το θυμιατό όμως δεν έκαιγε και δεν υπήρχε μέσα ούτε σκόνη, ούτε θυμίαμα.
Της είπα: Γερόντισσα, είμαι τόσα χρόνια μαζί σου και σ’ αγαπώ σαν μητέρα μου. Λοιπόν, τώρα λαμβάνω το θάρρος σαν υιός σου πνευματικός να σε παρακαλέσω να μη μού κρύψεις τίποτε. Πόθεν έρχεται αυτή ή ευωδία; Και πώς την απέκτησες;
Χαμογέλασε, δίστασε, σκεπάσθηκε μέ το τσεμπέρι της και μού είπε:
- Αχ. δεν θέλω να τά ειπώ, γιατί φοβάμαι μην τά χάσω.
Οσάκις, ερχόμουν στο κελί της πάντοτε ευωδίαζε. Μια φορά
συζητούσαμε μαζί της και αφού τελειώσαμε το θέμα μας, είπα
εγώ από μέσα μου μέ τον ενδιάθετο λόγο:
Άγιε Νεκτάριε, πρέσβευε υπέρ ημών. Εκείνη χαμογέλασε. Της λέγω:
- Γιατί γελάς; Και μου είπε:
- Ποιόν Άγιο παρεκάλεσες να προσευχηθεί για εμάς;
- Εγώ ξέρω ποιόν Άγιο παρεκάλεσα, αλλά εσύ να μου ειπείς τί είδες. Πώς έμαθες ότι προσεύχομαι σε κάποιον "Άγιο;
- Άκουσε, παιδί μου, όταν είπες μυστικά την προσευχήσου, εγώ είδα τον Άγιο Νεκτάριο να σηκώνει τά χέρια και να προσεύχεται ενώπιον τού Χριστού για εμάς!
Κάποτε αγόρασα, σαν λαϊκός πού ήμουν τότε, ένα αυτοκίνητο. Της είπα: «Κάνεις, Γερόντισσα, προσευχή, να είναι το αυτοκίνητό μου καλοτάξιδο και να μέ φυλάγει ό Θεός από κινδύνους;». Και εκείνη άρχισε να μου περιγράφει το αυτοκίνητο. «Είναι ένα άσπρο, τάδε μάρκας, με τις τάδε εικόνες μέσα κ.λπ.».
Μία φορά ταξίδευα πηγαίνοντας μέ την μητέρα μου σ' ένα μοναστήρι. Σε μία στροφή έπρεπε να αλλάξω την κασέτα που ακούγαμε μουσική και μέ το άλλο χέρι να κρατώ το τιμόνι. Παραδόξως το τιμόνι γύρισε μόνο του και συνέχισε το αυτοκίνητο χωρίς να καταλάβω το πώς. «Θυμάσαι, τότε πού ταξίδευες για το τάδε μοναστήρι», μου έλεγε κατόπιν ή Γερόντισσα Πελαγία «και ήσουν στην στροφή και θα πεταγόταν το αυτοκίνητο σοι έξω από τον δρόμο; Σε έβλεπα πού ταξίδευες. Είδα τον κίνδυνο και ήλθα να σε βοηθήσω».
Μία φορά προγραμμάτισα να πάω στην Κάλυμνο την περίοδο της 28ης Οκτωβρίου, όπου έχουμε αργίες κ.λπ. Κατόρθωσα χα πήρα από την υπηρεσία μου, τον Ο.Τ.Ε., μία εβδομαδιαία άδεια
Και αναζητούσα αεροπορικό εισιτήριο. Άλλα ήταν των αδύνατων αδύνατων λογω πληθώρας ταξιδιωτών.
Μια μέρα μεσημέρι ήλθε στο σπίτι μου μία δεσποινίς από τα γραφεία εισιτηρίων. Μου είπε: «Πήγαινε αμέσως έχει, θέσεις στις ώρες και ημέρες που θέλεις». Πράγματι ό Θεός την έστειλε και το θαύμα είχε γίνει με τις προσευχές της θαυματουργού Γερόντισσας Πελαγίας.
Έφτασα στην Μονή της και της εζήτησα εξηγήσεις για το θαυμαστό φαινόμενο πώς εύρέθησαν εισιτήρια. Εκείνη χαμογέλασε σκέπαζε το πρόσωπό της με το τσεμπέρι της. Τελικά μου είπε.
Όπως ξέρεις εγώ προσεύχομαι για σένα. Μία ημέρα μου είπε το κομποσκοίνι ότι ό Θεόδωρος θέλει να ’έρθει σε σένα. Εγώ χαιρόμουν Άλλη φορά πού προσευχόμουν μου έλεγε το κομποσκοίνι
Ο Θεόδωρος θέλει να έλθει, αλλά δεν ευρίσκει εισιτήριο.
Τότε πήγα στους Αγίους Αποστόλους, οι όποιοι γύρισαν όλο το κόσμο για το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού. Τους είπα Άγιοι Απόστολοι, κοσμογυρισμένοι, δεν μπορείτε να βγείτε ένα εισιτήριο για το παιδί μου, τον Θεόδωρο, να έλθει κοντά μου ; Λοιπόν, να του βρείτε και να του το δώσετε».
Έτσι τους είπε και συνέχισε την προσευχή της για μένα.
Όταν βρήκες το εισιτήριο, μου είπε ή Γερόντισσα, εμένα με πληροφόρησε ό Χριστός. Κι εγώ σε περίμενα πλέον να έλθεις.
Τι να σάς ειπώ; Ή παρρησία της προς τον Θεό και ή ταπείνωση της είναι άλλο πράγμα!
Μια μέρα μου είπε: Τώρα κι εγώ, επειδή είδα άσχημη την ψυχή σου σε έκανα εύμορφον. Δεν αισθάνεσαι κάτι;
Γερόντισσα κάτι αισθάνομαι. Και αισθάνθηκα μία πνευματική δύναμη να έρχεται και να σκεπάζει το κεφάλι μου.
Και δεν μπορώ να ειπώ άλλα, γιατί σχετίζονται με μένα.
Μια φορά πήγα στο μοναστήρι της και δεν ήμουν εξομολογημένος πότε αυτή μου είπε: «Βρε Θεόδωρε, βλέπω αγκάθια γύρω σου».
Ποιος σου τά λέγει αυτά, Γερόντισσα; Βλέπεις τον άγγελό μου η τον διάβολο πού με ενοχλεί;
- Και τους δύο τούς βλέπω, βρε παιδί μου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ 2015. ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΙΟΣ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/04/blog-post_46.html