Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει;
Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι».
Ξεκινάμε με το πρώτο κείμενο από το πολύ – πολύ σπουδαίο όσο και επίκαιρο βιβλίο των Β’ Λόγων του Αγίου γέροντα Παΐσιου, με τίτλο “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ”.
Να σημειώσουμε ότι ο διάλογος του γέροντα γίνεται με μοναχές.
«Για να περάσεις στην βουλή του Θεού, πρέπει να γίνεις “βουλευτής” του
Θεού, όχι “βολευτής” του εαυτού σου» (Άγιος Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης)
– Γέροντα, πώς τα βλέπετε τα πράγματα;
– Εσείς πώς τα βλέπετε;
– Εμείς τί να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
– Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θα γίνει, πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μια βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δείτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82ο Ψαλμό: «Ο Θεός, τίς ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσης ...». Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.
– Εσείς πώς τα βλέπετε;
– Εμείς τί να πούμε, Γέροντα; Εσείς να μας λέγατε.
– Η ησυχία που επικρατεί με ανησυχεί. Κάτι ετοιμάζεται. Δεν έχουμε καταλάβει καλά σε τί χρόνια ζούμε ούτε σκεφτόμαστε ότι θα πεθάνουμε. Δεν ξέρω τί θα γίνει, πολύ δύσκολη κατάσταση! Η τύχη του κόσμου κρέμεται από τα χέρια μερικών, αλλά ακόμη ο Θεός κρατά φρένο. Χρειάζεται να κάνουμε πολλή προσευχή με πόνο, για να βάλη ο Θεός το χέρι Του. Να το πάρουμε στα ζεστά και να ζήσουμε πνευματικά. Είναι πολύ δύσκολα τα χρόνια. Έχει πέσει πολλή στάχτη, σαβούρα, αδιαφορία. Θέλει πολύ φύσημα, για να φύγει. Οι παλιοί έλεγαν ότι θα έρθει ώρα που θα κλωτσήσουν οι άνθρωποι. Πετάνε τους φράκτες, δεν υπολογίζουν τίποτε. Είναι φοβερό! Έγινε μια βαβυλωνία. Να κάνουμε προσευχή να βγουν οι άνθρωποι από αυτήν την βαβυλωνία. Διαβάστε την προσευχή των Τριών Παίδων, να δείτε με πόση ταπείνωση προσεύχονταν και τον 82ο Ψαλμό: «Ο Θεός, τίς ομοιωθήσεταί σοι, μη σιγήσης ...». Αυτό πρέπει να γίνει, αλλιώς δεν γίνεται χωριό. Θέλει θεϊκή επέμβαση.
Μπαίνουν μερικές αρρώστιες ευρωπαϊκές και προχωρούν όλο προς στο
χειρότερο. Μου είπε ένας Κύπριος οικογενειάρχης που μένει στην Αγγλία:
«Κινδυνεύουμε πνευματικά. Πρέπει να φύγω από την Αγγλία οικογενειακώς».
Βλέπεις εκεί ο πατέρας να παίρνει την κόρη, η μάνα τον γιο. Όλους τους
στεφανώνουν, όλους τους ευλογούν. Κάτι πράγματα ..., ντρέπομαι να τα πω.
Και εμείς κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Δεν λέω να πάρουμε πλακάτ, (σ.σ. :
αναφέρεται σε μοναχές, μην ξεχνάμε) αλλά να στρέψουμε την προσοχή μας
στον μεγάλο κίνδυνο που περιμένουμε και να υψώσουμε τα χέρια στον Θεό.
Να κοιτάξουμε πώς να αμυνθούμε κατά του κακού. Χρειάζεται να κρατάμε
λίγο φρένο, γιατί όλα πάνε να τα ισοπεδώσουν. Τώρα είναι να λέη κανείς
το ψαλμικό: «Θου τους άρχοντας αυτών ως τον Ωρήβ και Ζηβ και Ζαβεέ και
Σαλμανά ..., οίτινες είπαν κληρονομήσωμεν εαυτοίς το αγιαστήριον του
Θεού».
Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Ο
κόσμος είναι όπως οι μέλισσες. Αν χτυπήσεις την κυψέλη, οι μέλισσες
βγαίνουν έξω και αρχίζουν «βούου ...» και γυρίζουν γύρω από την κυψέλη
αναστατωμένες. Ύστερα η κατεύθυνσή τους θα εξαρτηθεί από τον άνεμο που
θα φυσήξει. Αν φυσήξει βοριάς, θα πάνε μέσα. Έτσι και τον κόσμο τον
φυσάει ... «Εθνικός Βοριάς», «Εθνικός Νοτιάς», και είναι ο καημένος
ζαλισμένος. Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια
παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξει νέα
βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο
Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής,
και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα.
Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα. Μη φοβάσθε. Περάσαμε
σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που
πάει να ξεσπάσει; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο
άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα
δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι.
Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθείτε, αλλά για να ξέρετε πού
βρισκόμαστε. Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι
δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις
Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να
μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να
έρθει η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήσει πολύ είναι να μπει μέσα μας η
καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα
μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να
ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους
πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλοσύνη. Να
προσευχόμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.
Από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄: «Πνευματική αφύπνιση», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ