καθώς συναρτάται τόσο με την περιφερειακή ασφάλεια, με τη χώρα να βρίσκεται σε μια από τις πιο επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη και το νέο επίκεντρο του διεθνούς συστήματος (περιοχή Ασίας-Ειρηνικού), παρότι τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής δεν επιτρέπουν την πλήρη υλοποίηση της μετακίνησης του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ στην περιοχή, μαζί με τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό «θέατρο», μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Παγωμάρα λοιπόν προκάλεσε σε πολλούς, εντός κι εκτός Ινδίας, η δραματική έκκληση του υπαρχηγού του ινδικού Αεροπορικού Επιτελείου (Air Marshal, B. S. Dhanoa), ο οποίος παραδέχθηκε δημόσια ότι η φθίνουσα ισχύς του Κλάδου των ινδικών ενόπλων δυνάμεων του οποίου προΐσταται, στερεί τους απαραίτητους αριθμούς μαχητικών για να αντεπεξέλθει σε ενδεχόμενο πόλεμο δύο μετώπων, με αντιπάλους το Πακιστάν και την Κίνα ταυτοχρόνως. Η χώρα χρειάζεται νέα 400 μαχητικά σε βάθος δεκαετίας…
Οι επιχειρησιακές απαιτήσεις για την ινδική Αεροπορία απαιτούν να διατηρεί δύναμη 42 πολεμικών μοιρών, ενώ αυτή τη στιγμή διαθέτει μόλις 33, μεγάλο μέρος των οποίων αποτελείται από το αξιόμαχο ρωσικής προέλευσης Sukhoi Su-30MKI το οποίο όμως έχει προκαλέσει σοβαρούς πονοκεφάλους στους Ινδούς πτεράρχους…
Όπως έγινε γνωστό, ο στόλος των αεροσκαφών του τύπου χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά χαμηλές διαθεσιμότητες οι οποίες ανέρχονται περί το 55%, ένα πρόβλημα που απασχολεί τα ανώτατα κλιμάκια του υπουργείου Άμυνας της χώρας και καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί.
Εν ολίγοις, όσο απίθανο και να είναι στην πραγματικότητα το σενάριο ενός πολέμου δυο μετώπων, αλλά και το να μείνει δίχως εξωτερική παρέμβαση τη στιγμή που υπάρχουν πυρηνικά οπλοστάσια (…), από τις 32 μοίρες, το ινδικό Επιτελείο μπορεί να ποντάρει σε έναν αριθμό αεροσκαφών που θα αντιστοιχών στη δύναμη περίπου 20 μοιρών, ο οποίος για τα δεδομένα του αχανούς ινδικού κράτους «δε φθάνουν ούτε για ζήτω»…
Ο Ινδός πτέραρχος δήλωσε ότι οι ανησυχίες του Επιτελείου έχουν διαβιβαστεί αρμοδίως στην κυβέρνηση, ενώ ζήτησε ευθέως περισσότερα αεροσκάφη όπως τα Rafale και όχι μόνο 36 που θα προμηθευτεί η χώρα, παρότι ούτε αυτή η εκκρεμότητα έχει κλείσει ακόμα και η σύμβαση ουδείς γνωρίζει να θα λάβει τελική υπογραφή και έγκριση να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς.
Το δε συμβόλαιο αυτό για μόλις 36 αεροσκάφη, υπαγορεύθηκε κατά τον πτέραρχο από τη μειούμενη ισχύ αεροπορική της χώρας, καθώς το πρόγραμμα για την απόκτηση 126 αεροσκαφών (MMRCA: Medium Multi Role Combat Aircraft) δεν προχώρησε, καθώς Ινδία και Γαλλία δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν και να καταλήξουν στους όρους της σύμβασης.
Για να μη δοθεί όμως η εντύπωση ότι επιχειρείται πολιτική παρέμβαση με «αντιρωσικά χαρακτηριστικά», ο Ινδός στρατιωτικός αξιωματούχος ζήτησε αύξηση των αριθμών και στο αεροσκάφος πέμπτης γενιάς που αναπτύσσεται από κοινού με τη Ρωσία, το T-50 που αναμένεται σε περίπου ένα χρόνο να εισέλθει σε υπηρεσία… τουλάχιστον στη ρωσική Αεροπορία.
Οι Ινδοί φοβούνται ότι η κατάσταση με τη μειωμένη αριθμητικά ισχύ της Αεροπορίας τους, θα μπορούσε να οδηγήσει τους αντιπάλους τους (Πακιστάν και Κίνα) στο συμπέρασμα ότι αποτελεί «παράθυρο ευκαιρίας» (window of opportunity) για να επιδιωχθεί κάποια πολεμική περιπέτεια όπως ο πόλεμος στο Καργκίλ. Μια αεροπορική δύναμη σε πλήρη σύνθεση, ορθώνει τείχος αποτροπής με τον αντίπαλο δύσκολα να εξάγει τα λάθος συμπεράσματα…
Μικρή «θεραπεία» για το πρόβλημα θα είναι η προμήθεια 120 ελαφρών μαχητικών αεροσκαφών τύπου Tejas που έχουν αναπτυχθεί από την εγχώρια αμυντική – αεροναυπηγική – βιομηχανία. Τα 100 μάλιστα θα ενσωματώνουν κάποιες βελτιώσεις σε προβλήματα που έχουν επισημανθεί κατά τη διάρκεια των πτητικών δοκιμών που βρίσκονται σε εξέλιξη.
Τα πρώτα αναβαθμισμένα Tejas αναμένεται να κατασκευαστούν το 2018, με στόχο να έχουν ολοκληρωθεί οι παραδόσεις το διάστημα 2022-2023. Τα μαχητικά αυτά προορίζονται για να καλύψουν το κενό που αφήνουν τα υπέργηρα ρωσικής (σοβιετικής) προέλευσης MiG-21 και MiG-27 (συνολικά 206 μαχητικά των δυο τύπων), των οποίων ο επιχειρησιακός βίος ολοκληρώνεται το 2022, αν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι σημαντικά, με αποτέλεσμα να καταγράφονται ατυχήματα και δυστυχήματα κάθε χρόνο με ανησυχητικό ρυθμό.
Οι απαιτήσεις είναι τόσο μεγάλες και τα κονδύλια που θα απαιτηθούν ανέρχονται σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, με αποτέλεσμα πολλοί μεγάλοι κατασκευαστές να έχουν προσεγγίσει την ινδική κυβέρνηση καταθέτοντας προτάσεις για τη δημιουργία γραμμής παραγωγής στην ινδική υποήπειρο…
πηγή