του Παύλου Μιχαήλ, μαθητή Β' Λυκείου
Κι αν μας βγάλανε το λάδι,
είναι γιατί έχουμε το καλύτερο.
Κι αν το σκοτάδι τους μας δώσαν,
είναι γιατί ζηλέψανε τον ήλιο και το φως μας.
Γιατί είμαστε Ελλάδα.
Μας εμπαίξαν, μας έκαναν τόσο μικρούς,
για να μας χωρέσει το μυαλό τους.
Μας ληστέψαν. Εξακολουθούν.
Κι ας λέει η ιστορία, εμείς ξέρουμε.
Η Άλωση ακόμη δεν τελείωσε.
Κοντεύει, όμως. Απέχει μια Ελπίδα.
Μια Ελπίδα,
που την έχουμε κρυμμένη, φυλαγμένη από παλιά.
Σε έναν μύθο, σε ένα μαρμάρινο ξίφος,
που σχεδόν βγήκε από την θήκη,
του Μεγάλου Βασιλιά.