Ένας από τους πιο ανατριχιαστικούς ήχους που ακούγεται αυτήν την περίοδο στις αγορές προέρχεται από το βάρος του χρέους που έχει φορτωθεί η παγκόσμια οικονομία.
Η υφήλιος συνέχισε να δανείζεται με επιθετικό ρυθμό μετά την χρηματοπιστωτική κρίση, έχοντας αυξήσει το χρέος της κατά 60 τρισ. δολάρια από το 2007 έως και σήμερα, με αποτέλεσμα το παγκόσμιο χρέος να υπολογίζεται στα 200 τρισ. δολάρια, να είναι δηλαδή τριπλάσιο από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Και όλα αυτά από το 2007 έως το 2014, καθώς δεν υπάρχουν ακόμη διαθέσιμα τα στοιχεία για τον δανεισμό κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους.
Ως εκ τούτου η ανησυχία ότι βρισκόμαστε κοντά σε μία νέα ανώμαλη προσγείωση της παγκόσμιας οικονομίας λόγω χρέους είναι ορθή. Όλα θα εξαρτηθούν είτε από το επίπεδο χρεοκοπιών που μπορεί να υπάρξουν είτε από το επίπεδο διαγραφής χρεών. Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων κρίσεων που ταρακούνησαν την παγκόσμια οικονομία.
Στα τέλη του 1990 το υψηλό χρέος σε Ινδονησία, Ταϊλάνδη και Ν. Κορέα, σε συνδυασμό με τη ρωσική χρεοκοπία, οδήγησε στη διάχυση μίας χρήσης στις αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες δέχθηκαν έκτακτη οικονομική βοήθεια.
Το 2008 η δευτερογενής αγορά στεγαστικών δανείων των ΗΠΑ οδήγησε σε νέα ύφεση, τη χειρότερη από τη Μεγάλη Ύφεση, με την Ευρώπη να βρίσκεται αντιμέτωπη και με κρίση χρέους.
Παράλληλα όλοι ανησυχούν, δικαίως για την Κίνα. Μετά την κρίση του 2008 οι επενδυτές έριξαν πολλά κεφάλαια σε Κίνα, Βραζιλία και άλλες αναδυόμενες αγορές, προκειμένου να εκμεταλλευθούν την ανάκαμψη των αναδυόμενων αγορών.
Από το 2009 έως και σήμερα το μέσο επίπεδο του ιδιωτικού χρέους στις αναδυόμενες οικονομίες αυξήθηκε από το 75% του ΑΕΠ στο 125% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS). Τα ιδιωτικά χρέη σε Κίνα και Βραζιλία είναι, σήμερα, διπλάσια από το ΑΕΠ των χωρών.
Τα παρακάτω τρία διαγράμματα από την BIS είναι χαρακτηριστικά:
Το μεγαλύτερο πρόβλημα έγκειται στο χρέος της Κίνας, σύμφωνα με την McKinsey, το οποίο έχει φθάσει στα 30 τρισ. δολάρια από 10 τρισ. που ήταν το 2009.
Τα περισσότερα δάνεια έχουν δοθεί σε επιχειρήσεις, με τις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις να λαμβάνουν δάνεια από τις μεγάλες κρατικές τράπεζες.
Και ο δανεισμός συνεχίζεται. Τον Ιανουάριο η παροχή δανείων στη χώρα ενισχύθηκε εντυπωσιακά.
Αυτό για το οποίο αναρωτιούνται οι αναλυτές είναι εάν όντως το κινεζικό χρέος μπορεί να οδηγήσει σε κρίση την οικονομία της χώρας και παράλληλα αυτή η κρίση να διαχυθεί και σε άλλες χώρες.
Αυτός ο φόβος δεν φαίνεται να ισχύει για τις υπόλοιπες αναδυόμενες αγορές, όπως υποστηρίζει και ο γνωστός οικονομολόγος Kenneth Rogoff.
Πηγή