Γενικὴ εἶναι ἡ διαπίστωση ὅτι
ἔρχονται, μὲ ραγδαῖο μάλιστα ρυθμό, παγκόσμιες ἐξελίξεις.
Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι τὰ πράγματα στὸν κόσμο δὲν πᾶνε καθόλου καλὰ καὶ
ἀπ’ ὅτι φαίνεται ἔρχονται ἀκόμα πιὸ δύσκολες ἡμέρες.Στὶς τελευταῖες δεκαετίες, μὲ κορύφωση στὶς ἡμέρες μας, ὁρατοὶ καὶ ἀόρατοι ἐχθροί του Χριστοῦ καὶ τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν ἀπροκάλυπτα, ὀργανωμένα, μεθοδικὰ καὶ ὕπουλα ἐπιτίθενται παγκοσμίως κατὰ τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἀτομικῶν καὶ προσωπικῶν ἐλευθεριῶν ὅλων τῶν λαῶν ἀνεξαίρετα. Στὴν Ἑλλάδα μας, εἰδικότερα, ἀπὸ ἐτῶν καὶ συστηματικὰ πριονίζουν ἐκ ρίζης τὴ βάση τῆς ὕπαρξης τοῦ Γένους μας ποὺ εἶναι ἡ ἑλληνορθόδοξη παιδεία.
Σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Οἰκουμένης ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὁποία ὁ Δημιουργὸς Κύριος τοῦ χορήγησε ἀρχοντικά, περιορίζεται μὲ ἐπικίνδυνους ρυθμοὺς καὶ ἀλλοιώνεται τὸ περιεχόμενό της, τὶς περισσότερες φορὲς μὲ πρόσχημα τὴν «ἀσφάλειά» του ἀπὸ ὑπαρκτοὺς καὶ ἀνύπαρκτους (κατασκευασμένους) κινδύνους.
Μεθοδικὰ ἡ παράδοση καὶ τὰ ἰδανικὰ παραθεωροῦνται. Ἀντ’ αὐτῶν καλλιεργεῖται ἡ ἔπαρση, ἡ φιλαυτία καὶ ἡ ἀτομικὴ αὐτάρκεια, προωθεῖται ὁ ἄκρατος ἡδονισμὸς μὲ τὴ «νομιμοποίηση» κάθε μορφῆς – πηγῆς σαρκικῆς ἡδονῆς, ἀκόμη καὶ ἐκείνων ποὺ ἰδιαίτερα βδελύσσεται ὁ Κύριος, ἡ ἠθική, ἡ ἀρετὴ καὶ λοιπὲς χριστιανικὲς ἀξίες συκοφαντοῦνται στὶς συνειδήσεις τῶν πολλῶν καὶ ἰδιαίτερά της νεολαίας, ἡ ὁποία μπῆκε κυριολεκτικὰ στὸ στόχαστρο τῶν μηχανισμῶν τῆς «Νέας Τάξεως» καὶ συστηματικὰ διαφθείρεται. Ἡ οἰκογένεια, ἀκόμη καὶ στὸ στενὸ πυρήνα της, ὀσημερὸν διαλύεται. Στὴν Ἑλλάδα, ὅπου ἐμεῖς ζοῦμε καὶ κινούμεθα, διερχόμαστε μία διαφορετικὴ ποιοτικά, σὲ σχέση μὲ τὶς παλιότερες περιπέτειες τοῦ Γένους, πρωτοφανῆ κρίση. Ὄχι μόνο οἰκονομική, ἡ ὁποία ἐκτιμᾶται ὅτι θὰ διαρκέσει ἐπὶ μακρὸν καὶ θὰ θέσει ἐν κινδύνω καὶ τὶς βασικὲς ἀκόμη προϋποθέσεις προσωπικῆς διαβίωσης μεγάλης μερίδας τοῦ πληθυσμοῦ, ἀλλὰ κυρίως ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς. Ἡ κοινωνία μας μοιάζει κυριολεκτικὰ σὰν ἕνα σῶμα ἄνευρο, χωρὶς ψυχή. Ἡ ἀποσύνθεση σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα εἶναι ἔκδηλη. Πνευματικοὶ ἄνθρωποι δὲν σηκώνουν τὴ φωνή τους. Ἡ Διοικοῦσα τὴν Ἐκκλησία Ἱεραρχία, λυπούμαστε ἐκ βάθους ψυχῆς ποὺ τὸ λέμε, εἶναι ἀποῦσα ἀπὸ τὶς τρέχουσες ἐξελίξεις. Δὲν παρεμβαίνει σ’ αὐτές, σιωπᾶ ἐκκωφαντικὰ καὶ δείχνει ὅτι δὲν ἀντιλαμβάνεται τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν». Τὰ σύννεφα τοῦ πολέμου πυκνώνουν στὴ Μεσόγειο καὶ οἱ πάντες ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ μέλλον. Μία σπίθα ἢ ἕνα λάθος εἶναι ἱκανὸ νὰ πυροδοτήσει μία ἀνεξέλεγκτη ἀνάφλεξη. Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ἀπίθανο μέσα στὸ καθεστὼς τῆς ἀνισοκατανομῆς τῶν πόρων καὶ τῆς ὁλοένα ἐντεινόμενης ἀδικίας ποὺ φέρνει ἡ ἀπληστία τῶν ἰσχυρῶν καὶ ἐχόντων τῆς Γής.
Οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας ἐδῶ καὶ χρόνια χτυποῦσαν τὰ καμπανάκια καὶ μᾶς προειδοποιοῦσαν γι’ αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν νὰ ἔρχεται. Ὡστόσο, ἡ πνευματικὴ κατάσταση τοῦ κόσμου χρόνο μὲ τὸ χρόνο ἀντὶ νὰ βελτιώνεται χειροτερεύει καὶ ἔχουμε φτάσει στὸ σημερινὸ ὁριακὸ σημεῖο. Ὡς χριστιανοὶ εἴμαστε ἀληθινὰ ἕτοιμοι, εἴμαστε πνευματικὰ θωρακισμένοι, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅσα ὁ Θεός, γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἐπιτρέψει νὰ ἔλθουν; Ἡ ὑλικὴ προετοιμασία (μὲ μέτρο φυσικὰ καὶ διάκριση) καλή εἶναι, ἀλλά ἐλάχιστα θὰ βοηθήσει. Πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ἀντιμετωπίσεις καὶ νὰ χειριστεῖς μία δύσκολη κατάσταση, ποὺ ὁλοένα καὶ χειροτερεύει, πρέπει νὰ ἔχεις μέσα στὴν καρδιά σου Χριστὸ καὶ νὰ ἀγωνίζεσαι καθημερινὰ γιὰ νὰ ἔχεις πνευματικὴ ζωή. Θὰ ἀντέξουν, ὄχι ὅσοι θὰ ἔχουν κονσέρβες καὶ τροφή, ἀλλὰ ὅσοι θὰ κρατήσουν τὴν εὐχή. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης ποὺ τώρα εἶναι στὴν Ἀριζόνα, σὲ Ἁγιορείτη ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε μαζὶ μὲ μία ὁμάδα λαϊκῶν, ὅταν ρωτήθηκε γιὰ τὰ μέλλοντα νὰ συμβοῦν, ἔδειξε τὴν γροθιά του καὶ εἶπε: Ὅσοι λένε τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ (Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με), αὐτοὶ θὰ ξεπεράσουν ὅσα ἔρχονται μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.”
Ἀδελφοί, ἂς μὴ λησμονοῦμε: Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι τὰ Ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ προσευχή. Ἡ μετάνοια. Οἱ πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων μας. Οἱ Ἅγιοι καὶ Πατέρες σὲ αὐτὰ ποὺ προεῖδαν καὶ προφήτευσαν, μιλοῦσαν διαρκῶς γιὰ τὴ μετάνοια ποὺ θὰ σώσει τὸν κόσμο ἀπὸ αὐτὲς τὶς δύσκολες καταστάσεις ποὺ ἔβλεπαν νὰ ἔρχονται. Ὁ Ὅσιος Παίσιος ὁ Ἁγιορείτης προφητικὰ ἔλεγε: “Σήμερα εἶναι καιρὸς νὰ ἑτοιμασθοῦν οἱ ψυχές, γιατί, ἂν συμβῆ κάτι, δὲν ξέρω τί θὰ γίνη. Εἴθε νὰ μὴν ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς νὰ ἔρθουν δύσκολες μέρες, ἀλλὰ ἂν ἔρθουν, μὲ ἕναν μικρὸ σεισμό, μὲ ἕνα τράνταγμα, θὰ σωριάσουν ὁλόκληρες ἀδελφότητες, ὁλόκληρα μοναστήρια, γιατί ὁ καθένας θὰ πάη νὰ σώση τὸν ἑαυτό του καὶ θὰ τραβήξη τὴν πορεία του.
“Χρειάζεται πολλὴ προσοχή, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐγκαταλείψη ὁ Θεός. Οἱ ψυχὲς νὰ ἔχουν κάτι πνευματικό. Αὐτὸ σᾶς τιμάει. Θὰ γίνη μεγάλο τράνταγμα.
Τόσα σᾶς λέω, τόσο σκληρὰ ἔχω μιλήσει! Ἐμένα κάτι νὰ μοῦ ἔλεγαν, θὰ προβληματιζόμουν, θὰ σκεφτόμουν γιατί μοῦ τὸ εἶπαν, τί ἤθελαν. Γιὰ νὰ μὴν πῶ βράδυα, ἕνα βράδυ δὲν θὰ κοιμόμουν. Ἂν δὲν ἔβλεπα τὰ δύσκολα χρόνια πού ἔρχονται, δὲν θὰ ἀνησυχοῦσα τόσο. Ἀλλά αὐτὸ πού βλέπω εἶναι ὅτι ἀργότερα θὰ δυσκολευθῆτε πολύ. Δὲν μὲ καταλαβαίνετε. Τότε θὰ μὲ καταλάβετε.
“….Νὰ στηριχθῆτε ἀκόμη περισσότερο στὸν Θεό. Θὰ ἔχουμε πιὸ δύσκολα χρόνια…. Νὰ χαιρόμαστε πού ἡ μάχη εἶναι πνευματική. Ἐὰν ζῆτε μοναχικά, πατερικά, καὶ προσέχετε, θὰ δικαιοῦσθε τὴν θεία ἐπέμβαση σὲ κάθε ἐπίθεση τοῦ ἐχθροῦ. Ἂν ὑπάρχουν ἄνθρωποι προσευχῆς, ταπεινοί, πού ἔχουν πόνο καὶ ἀγάπη, εἶναι κεφάλαια πνευματικά, εἶναι «βάσεις» πνευματικές. Δυὸ-τρεῖς ψυχὲς νὰ ὑπάρχουν σὲ ἕνα μοναστήρι πού νὰ σκέφτωνται τὸν πόνο τῶν ἄλλων καὶ νὰ προσεύχωνται, εἶναι πνευματικὸ ὀχυρό. Καθηλώνουν τὰ πάντα.” (Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς σελίδες 332 -336 τοῦ βιβλίου: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ). Ἀδελφοί, καμία ὑλικὴ προετοιμασία δὲν θὰ μᾶς σώσει, ἂν δὲν εἴμαστε ὀχυρωμένοι πνευματικά. Νὰ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὅλα εἶναι στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὸς ποὺ εἶναι κοντὰ στὸ Θεό, ἔχει ὁδηγὸ καὶ πυξίδα του τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι μεσιτεύουν ἀκατάπαυστα γιὰ τὴν σωτηρία μας καὶ γιὰ νὰ ἔρθει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς καὶ πρὸς ὅλο τὸν κόσμο. Τὸ λεῖμμα τῶν πιστῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν θὰ σώσει τὴν Ἑλλάδα. Ἡ στάση τους θὰ ἀποτελέσει ἐκ τῶν πραγμάτων ἕνα χῶρο συσπείρωσης καὶ θὰ γίνουν φάρος καθοδήγησης ὅλων τῶν ἀγωνιούντων ἀδελφῶν μας. Θὰ γίνουν ἐλπίδα ἀφυπνίσεως καὶ ἀναγεννήσεως. Θά γίνουν ἀφορμὴ ὁμολογίας Χριστοῦ, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ὁ Σωτήρας θὰ μακροθυμήσει καὶ θὰ ἀποτρέψει τὴν ἀπώλεια τῆς Ἑλλάδος, κόντρα σὲ κάθε ὀρθολογιστικὴ ἄποψη ποὺ βλέποντας τὰ μελλούμενα σὰν Κασσάνδρα οἰωνίζει ὅτι «finis Greciae».
Χριστός ἐτέχθη. Ἀληθῶς έτέχθη!
Από την ενοριακή εφημερίδα Αγίου Αθανασίου Μπάρας Τρικάλων “ΟΜΟΘΥΜΑΔΟΝ”
Άρθρο από το “ΒΗΜΑ του Δ.Σ.”