Αμερικανικό φιάσκο: Γιατί η εκπαιδευμένη από τις ΗΠΑ Νέα Συριακή Δύναμη αποτυγχάνει

To κόστος της εκπαίδευσης των σύρων μαχητών ανήλθε στα 41 εκατομμύρια δολάρια

 

σχόλιο Γ.Θ : Οι μάχες δεν κερδίζονται με χρήμα και εξοπλισμό, αλλά με κάτι που δεν διαθέτουν τα αμερικανοειδή και οι σύμμαχοί τους.

Φιάσκο αποδεικνύεται η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να εκπαιδεύσουν τους μετριοπαθείς αντάρτες στη Συρία προκειμένου να  πολεμήσουν κατά του Ισλαμικού Κράτους. Λίγο αφότου μία ομάδα 54 συνολικά μαχητών εισήλθε στη Συρία από την Ιορδανία, στα μέσα του περασμένου Ιουλίου, η αλ Κάιντα που συνδέεται με το μέτωπο αλ Νούσρα, επιτέθηκε στο αρχηγείο τους στην πόλη Αζάζ, σκοτώνοντας αρκετούς από αυτούς και απαγάγοντας τον αρχηγό τους. Λίγες ημέρες αργότερα επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό και ακόμη περισσότεροι μαχητές έχασαν τη ζωή τους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον αμερικανικό Τύπο το κόστος της εκπαίδευσης των σύρων μαχητών  - η «Νέα Συριακή Δύναμη» όπως αποκαλείται - ανήλθε στα 41 εκατομμύρια δολάρια. Ωστόσο, τα αποτελέσματα προς το παρόν δεν είναι  τα αναμενόμενα. Όπως σχολιάζει στο Huffington Post ο Αμιτάι Ετζιόνι, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο George Washington στις Ηνωμένες Πολιτείες, «αν έγραφε κάποιος ένα τέτοιο σενάριο για δευτεροκλασάτη ταινία, θα το απέρριπταν ως εντελώς παράλογο».

Η αποτυχία της «Νέας Συριακής Δύναμης», συνεχίζει ο καθηγητής Ετζιόνι, δεν θα έπρεπε να προκαλεί  έκπληξη σε όποιον είχε παρακολουθήσει τις μερικές εκατοντάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους να κατατροπώνουν τους 30.000 ιρακινούς στρατιώτες, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα όπλα τους και το έβαλαν στα πόδια από τη Μοσούλη. «Αυτό συνέβη αφότου ο ιρακινός στρατός εκπαιδεύθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες επί 12 χρόνια - και πρόσφατα ενισχύθηκε με χιλιάδες επιπλέον αμερικανούς εκπαιδευτές και συμβούλους και φυσικά με την υποστήριξη της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας και χρημάτων» γράφει ο καθηγητής Ετζιόνι. Οι λόγοι που παραθέτει είναι πολλοί αλλά προφανείς.

Πρώτον, οι στρατοί που οι ΗΠΑ εκπαιδεύουν είναι βαθιά διεφθαρμένοι, όπως και τα κράτη τα οποία υπηρετούν (το Ιράκ θεωρείται η έκτη πιο διεφθαρμένη χώρα στον κόσμο). Οι αξιωματικοί αγοράζουν και πουλάνε τους βαθμούς τους, παίρνουν μερίδιο από τον μισθό των υφισταμένων τους και δεν έχουν καμία διάθεση να βρεθούν στο πεδίο της μάχης. Τα όπλα και τα πυρομαχικά που προορίζονται για τον ιρακινό στρατό καταλήγουν στη μαύρη αγορά και τελικά στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους. Για αυτό τον λόγο, εκτιμά ο καθηγητής Ετζιόνι, παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είχαν αποστείλει πολλά όπλα και πυρομαχικά στο Ιράκ, οι ιρακινές δυνάμεις στο Ραμάντι βρέθηκαν πολύ γρήγορα χωρίς πυρομαχικά πριν τελικά παραδοθούν.

«Η ιδέα των ΗΠΑ για την εκπαίδευση τοπικών συμμάχων είναι να τους κάνει να πολεμούν σαν Αμερικανοί. Όμως αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα προβληματικό κυρίως στο Αφγανιστάν. Οι αφγανοί στρατιώτες έχουν μικρότερο ανάστημα και πολλοί απλά καταρρέουν όταν προσπαθούν να κουβαλήσουν 30 κιλά εξοπλισμού που κουβαλούν οι αμερικανοί στρατιώτες. Οι αφγανοί στρατιώτες έχουν συνηθίσει στη χρήση των AK-47, όπως οι Αμερικανοί έχουν συνηθίσει να οδηγούν, ωστόσο οι αμερικανοί εκπαιδευτές επιμένουν να τους βάζουν να πολεμούν με M-16, τα οποία είναι πιο δύσκολα στη χρήση» εξηγεί ο καθηγητής Ετζιόνι.

Επιπλέον, οι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν βασικά στοιχεία του πολιτισμού των ανθρώπων που εκπαιδεύουν - για παράδειγμα, είπαν στους Αφγανούς στρατιώτες να είναι πολύ προσεκτικοί με όσους καταναλώνουν πολύ αλκοόλ ή να αντιμετωπίζουν σαν επίδοξο τρομοκράτη όποιον αδειάζει τον τραπεζικό του λογαριασμό. Μόνο που οι Αφγανοί δεν πίνουν αλκοόλ, τουλάχιστον δημόσια, ενώ οι περισσότεροι δεν έχουν λογαριασμό στη τράπεζα. Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η αμερικανική εφημερίδα Washington Post, παρά τις αποτυχίες, η αμερικανική κυβέρνηση δεν εξετάζει τον τερματισμό του προγράμματος ή την αλλαγή του σκοπού της.

Δεδομένου ότι οι δυνάμεις των εκπαιδευμένων από τις ΗΠΑ μαχητών στη Συρία είναι πολύ μικρότερες από το αναμενόμενο και ότι αποδείχθηκαν πολύ τρωτές στις επιθέσεις των αντιπάλων, αμερικανοί αξιωματούχοι προσπαθούν να βρουν τη χρυσή τομή για την αξιοποίηση αυτών των ανδρών. Ωστόσο, παραδέχονται ότι δεν έχουν έτοιμες απαντήσεις. Για παράδειγμα, αναγνωρίζουν ότι ο στόχος της εκπαίδευσης 5.400 ατόμων τον χρόνο ήταν υπερβολικά αισιόδοξος. Επιπλέον, προκειμένου να αποφευχθούν περιστατικά όπως αυτό με την ομάδα των 54 μαχητών, οι αμερικανοί αξιωματούχοι εξετάζουν να τις ενσωματώνουν σε μεγαλύτερες μονάδες ή να τους αναθέτουν πιο περιορισμένες αρμοδιότητες.

 

βΗΜΑ

πηγή