Η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΣΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ἀπόσπασμα (δ) τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ» αρ. φυλ. 195 ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Πάνω ἀπὸ κάθε ἐξωτερικὴ πολιτικὴ μὲ ἀμφίβολη ὠφέλεια, γιὰ τὴν ὁποία κόπτονται οἱ πολιτικοί μας ἀρχηγοί, μία εἶνε ἡ πολιτικὴ ποὺ θὰ ἀσφαλίσῃ 100% τὸ πολύπαθο ἔθνος μας(*). Καὶ ἡ πολιτικὴ αὐτὴ –μὴ γελᾶτε, ἄπιστοι καὶ ἀσεβεῖς– εἶνε Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΣΑΪΟΥ.
Αὐτὴ συνιστᾷ, ἡ μικρὴ Ἑλλάδα στὶς πονηρὲς αὐτὲς ἡμέρες, πάνω ἀπὸ κάθε
ἄλλη συμμαχία, νὰ ζητήσῃ τὴ συμμαχία μὲ τὴν κραταιά, τὴν πανίσχυρη, τὴν
ἀήττητη δύναμι τοῦ Κυρίου.
Ἀλλὰ μιὰ τέτοια συμμαχία, γιὰ
νὰ γίνῃ ζωντανὴ πραγματικότητα καὶ νὰ φέρῃ τὰ λαμπρά της ἀποτελέσματα,
προϋποθέτει πίστι ἀκλόνητη τῶν Ἑλλήνων κατὰ τὸ λόγο τοῦ προφήτου «Ἐὰν μὴ
πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνιῆτε», ἂν δὲν πιστέψετε δὲν θὰ καταλάβετε (Ἠσ.
7,9). Προϋποθέτει νινευϊτικὴ μετάνοια στὴν Ἑλλάδα, καθαρμὸ τοῦ Γένους,
κοινωνικὴ δικαιοσύνη. Γιατὶ ἡ ἠθική, κοινωνικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατάστασι τῆς πατρίδας μας εἶνε χειρότερη
ἀπὸ ἐκείνη ποὺ καυτηρίαζε ὁ προφήτης Ἠσαΐας μὲ τὸ ἑξαπλὸ «οὐαί».
Ἡ πλεονεξία ὀργιάζει στὸ ἔθνος μας. Ἀμύθητα πλούτη συσσωρεύθηκαν στοὺς
λίγους. Κατὰ τὴν ἐπίσημη ἔκθεσι ἑνὸς
οἰκονομικοῦ συμβούλου μιᾶς ξένης πρεσβείας, 500 οἰκογένειες δεσπόζουν
στὴν οἰκονομικὴ ζωὴ τῆς χώρας. Καὶ μιὰ φοβερὴ ἀνεργία πλήττει
ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταλείπουν τὴν πατρικὴ γῆ
γιὰ νὰ βροῦν οἰκτρὸ θάνατο στὰ βάθη τῶν ἀνθρακωρυχείων τοῦ Βελγίου.
Χθὲς γιὰ 20 θέσεις ὑπαλλήλων τοῦ Ι.Κ.Α. προσῆλθαν 1.800 ὑποψήφιοι.
Οἰκονομικὴ στενοχωρία, ἀλλὰ καὶ
ἀλόγιστη σπατάλη χρημάτων σὲ κέντρα διασκεδάσεως, καθημερινὲς μέθες καὶ
κραιπάλες, δεξιώσεις καὶ χοροεσπερίδες, φυσιολατρικὲς ἐκδρομές,
ἐπιδείξεις γυμνῶν σαρκῶν, χαρτοπαίγνια, προικοθηρίες, ἀγοραπωλησίες
ἀνδρικῶν κρεάτων, διαλύσεις γάμων, σκάνδαλα οἰκογενειακά, νά τὸ βρωμερὸ
ῥεῦμα μέσα στὸ ὁποῖο κυλιέται ἡ ζωὴ τῶν λεγομένων ἀριστοκρατικῶν κύκλων
τῆς πατρίδας μας. Ἀγέλες πορνῶν καὶ παλλακίδων, ποὺ προηγουμένως ζοῦσαν
περιωρισμένες μέσα στοὺς οἴκους ἀνοχῆς, ξεχύθηκαν σὲ δρόμους καὶ
κατέκλυσαν ξενοδοχεῖα, πλάζ, παραλίες, νησιά. Τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ
βλασφημεῖται δημοσίως. Ἄθεοι δημοσιογράφοι ὀνομάζουν τὸ σκοτάδι φῶς καὶ
τὸ φῶς σκοτάδι. Πορνικὰ περιοδικὰ καὶ ἐφημερίδες, μὲ πρωτοφανεῖς
σκανδαλώδεις εἰκόνες καὶ μὲ ἀκόμη προκλητικώτερο περιεχόμενο,
«στολίζουν» τὰ περίπτερα καὶ διαφημίζονται ἀπὸ τὸ ῥαδιόφωνο. Καὶ μετὰ
ἀπὸ τὰ συμπτώματα αὐτὰ τῆς παρακμῆς περιμένουμε, ὅπως οἱ ἄφρονες
Ἰουδαῖοι, νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τοὺς ἔξω, ἀπὸ τὴ συμμαχία μὲ τὶς μεγάλες
δυνάμεις!
* * *
Ἐθνικὸ σύνθημα· «Κραταιὸς
σύμμαχός μας νὰ εἶνε ὁ Θεός!». Ἀγαπητοί μας συμπατριῶτες Ἕλληνες! Ὅσοι
πιστεύετε ἀκράδαντα στὸν Κύριο, γίνετε θερμοὶ κήρυκες τῆς πολιτικῆς ποὺ
προτείνει ὁ προφητικὸς λόγος. Σύμμαχός μας κραταιὸς νὰ εἶνε ὁ Θεός! νά
τὸ σύνθημά μας.
Ἂν ὑπῆρχε μία κυβέρνησι ποὺ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ ἐνεργῇ
χριστιανικά, ἕνα θὰ ἦταν τὸ κύριο μέλημά της· ἡ ἐπαναφορά, ἡ ἔνταξι τῆς
Ἑλλάδος στὴ φωτεινὴ εὐθεῖα τροχιὰ τῆς συμμαχίας μὲ τὸ Θεό, ἀπὸ τὸν ὁποῖο
ἔχει ἀπομακρυνθῆ πάρα πολὺ καὶ γι᾽ αὐτὸ πλανᾶται στὶς ἀβύσσους τῆς
ἐξωτερικῆς, ματαίας, σατανικῆς πολιτικῆς.
Ἑλλάδα, πατρίδα μας ἀγαπημένη! Ἄκουσε τὴ φωνὴ τῆς αἰωνιότητος.
Πλησίασε καὶ πάλι τὸ Θεὸ τῶν πατέρων σου. Κήρυξε τριήμερη νηστεία καὶ
κλάψε γιὰ τὰ πολλὰ ἀνομήματα τῶν υἱῶν καὶ θυγατέρων σου. Ἐξάλειψε ἀπὸ
τοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες κάθε ἀσχημία. Σβῆσε τὴν πυρκαϊὰ τῆς
βλασφημίας. Τίμησε τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Πάταξε τὴν κλοπή, τὴν ἁρπαγὴ
καὶ τὴν πλεονεξία. Ἀνακούφισε τὸν φτωχὸ λαό. Σφράγισε τὰ ποικίλα κέντρα
τῆς διαφθορᾶς. Κάψε πορνικὲς ἐφημερίδες καὶ περιοδικά. Λάβε αὐστηρὰ
μέτρα ἐναντίον τῆς γενοκτονίας, τοῦ φοβερωτέρου τούτου ἐγκλήματος ποὺ
ἐνεργοῦν στοὺς κόλπους τῶν Ἑλληνικῶν οἰκογενειῶν μαῖες καὶ γιατροί, ποὺ
καυχῶνται γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἐκτρώσεων. Ἄκουσε τὴ φωνὴ ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὸ
Ἅγιο Ὄρος τοῦ ἡγουμένου τῆς ἱ. μονῆς Ἁγίου Διονυσίου π. Γαβριήλ, ὁ
ὁποῖος, καὶ μὲ ἰδιαίτερο βιβλίο ποὺ ἐξέδωκε τελευταῖα, κρούει τὸν κώδωνα
τοῦ κινδύνου ἀπὸ τὴν παιδοκτονία. Ἀπαγόρευσε τὰ «σίκερα», τὰ
οἰνοπνευματώδη ποτά, τὰ τυχερὰ παιχνίδια, τὰ ἱπποδρόμια, τὰ φεστιβάλ,
τὶς κρουαζιέρες, τοὺς αἰσχροὺς χορούς, τοὺς εἰδωλολατρικοὺς καρναβάλους,
τὰ αἰσχρὰ καλλιστεῖα, τὰ μεικτὰ λουτρά. Ἑλλάδα, ἁγνίσου… «Ἔκκλινον ἀπὸ
κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν», φύγε ἀπ᾽ τὸ κακὸ καὶ κάνε τὸ καλό (Ψαλμ.
33,15· 36,27). Καὶ τὸ πρῶτο ποὺ
μετανοώντας καὶ ἐπιστρέφοντας στὸ Θεὸ πρέπει νὰ κάνῃς, εἶνε ἡ ἐκπλήρωσι
μιᾶς ἱερᾶς ὑποσχέσεως, ἑνὸς τάματος, ποὺ τὰ δοξασμένα παιδιά σου, οἱ
ἥρωες τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, ὑποσχέθηκαν· ὅτι δηλαδή, μόλις ἡ
πατρίδα ἀπελευθερωθῇ ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγό, θὰ χτίσουν στὴ νέα
πρωτεύουσα τοῦ κράτους ἕνα μεγαλοπρεπῆ ναό, τὸν ὁποῖο θ᾽ ἀφιερώσουν στὸν
ΣΩΤΗΡΑ ΧΡΙΣΤΟ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Δυστυχῶς μέχρι σήμερα ἡ
ὑπόσχεσι αὐτὴ δὲν ἔχει ἐκπληρωθῆ. Ἂς ἐκπληρωθῇ τώρα. Ἂς κτισθῇ ὁ ναὸς
πάνω στὴν Ἀκρόπολι. –Ἀλλὰ χρήματα; Χρήματα!… Ἂν τὸ ἕνα τρίτο ἀπὸ
τὰ χρήματα ποὺ ξωδεύτηκαν γιὰ τὴ μεγάλη παραθαλάσσια ἁμαρτωλὴ λεωφόρο
Φαλήρου – Σουνίου χάριν τοῦ τουρισμοῦ, χάριν τῶν μεικτῶν λουτρῶν, ἂν τὸ
ἕνα τρίτο εἶχε διατεθῆ, ὁ ναὸς θὰ εἶχε κτισθῆ. Γιὰ τὸ διάβολο ἑκατομμύρια· γιὰ τὸ Χριστό;
Διαφορετικά, ἂν τὰ μόνα ποὺ συγκινοῦν ἄρχοντες καὶ λαὸ εἶνε
φεστιβάλ, τουρισμοί, δελφικὲς ἑορτὲς καὶ πανηγύρια, ἀρχαιολογικὰ
εὑρήματα, αἰσχρὰ ξόανα θεῶν, ὢ τότε κλείνω τὶς γραμμὲς αὐτὲς μὲ
δακρυσμένα μάτια. Καί, ἂν κάπου στὴν Ἑλληνικὴ γῆ ὑπάρχουν ἀκόμη δίκαιοι,
ἂς προσευχηθοῦν γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὶς μεγάλες συμφορές, ποὺ
κατὰ τὸν ἀδιάψευστο προφητικὸ λόγο ἔρχονται «ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς
ἀπειθείας», στὰ παιδιὰ ποὺ δὲν πειθαρχοῦν στὸ Θεό (Ἐφ. 5,6. Κολ. 3,6).
―――――――――――――――――
(*) Μὲ ὅσα λέμε ἐδῶ δὲν ἐννοοῦμε ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συνάπτῃ συμμαχίες μὲ ἄλλα ἔθνη μὲ τὰ ὁποῖα κάπως συγγενεύει ἰδεολογικά. Μὲ ἔθνη ὅμως ποὺ δὲν ἔχουν τὸ ἴδιο θρήσκευμα μ᾽ ἐμᾶς ἢ κηρύττουν ἀπροκάλυπτα τὴν ἀθεΐα, νομίζουμε ὅτι κάθε σύμφωνο φιλίας καὶ συμμαχίας δὲν μπορεῖ νὰ εἶνε ἰσχυρὸ καὶ σταθερό. Βέβαια, κατὰ τὴν παραγγελία τοῦ Παύλου «Εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες», ἂν εἶνε δυνατὸν ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ σᾶς νὰ εἰρηνεύετε μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους (῾Ρωμ. 12,18), πρέπει νὰ ἔχουμε εἰρηνικὲς τὶς σχέσεις μας καὶ μὲ ἀλλοθρήσκους ἀκόμη λαούς. Ἀλλὰ οἱ σχέσεις αὐτὲς μποροῦν νὰ φθάσουν μέχρι τὸ σημεῖο νὰ συνάπτουμε σύμφωνα φιλίας καὶ οἱ ὑπουργοί μας ν᾽ ἀποκαλοῦν «ἀδελφικοὺς φίλους» τους ἐκείνους ποὺ μισοῦν καὶ ἀποστρέφονται ὅ,τι ἱερώτερο ἔχει τὸ ἔθνος μας; Ἐκτὸς ἐὰν θεό μας ἀνακηρύξουμε τὸ ὑλικό μας συμφέρον, ὁπότε μποροῦμε νὰ συνάψουμε σύμφωνο φιλίας καὶ μὲ τὸ διάβολο!
(«Σπίθα» φ. 195/Ἰούνιος 1957 καὶ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, μέρος Ζ΄ – Τὸ πολίτευμα, Ἀθῆναι 1961, σσ. 289-303, μτγλ.)
(*) Μὲ ὅσα λέμε ἐδῶ δὲν ἐννοοῦμε ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ συνάπτῃ συμμαχίες μὲ ἄλλα ἔθνη μὲ τὰ ὁποῖα κάπως συγγενεύει ἰδεολογικά. Μὲ ἔθνη ὅμως ποὺ δὲν ἔχουν τὸ ἴδιο θρήσκευμα μ᾽ ἐμᾶς ἢ κηρύττουν ἀπροκάλυπτα τὴν ἀθεΐα, νομίζουμε ὅτι κάθε σύμφωνο φιλίας καὶ συμμαχίας δὲν μπορεῖ νὰ εἶνε ἰσχυρὸ καὶ σταθερό. Βέβαια, κατὰ τὴν παραγγελία τοῦ Παύλου «Εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες», ἂν εἶνε δυνατὸν ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ σᾶς νὰ εἰρηνεύετε μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους (῾Ρωμ. 12,18), πρέπει νὰ ἔχουμε εἰρηνικὲς τὶς σχέσεις μας καὶ μὲ ἀλλοθρήσκους ἀκόμη λαούς. Ἀλλὰ οἱ σχέσεις αὐτὲς μποροῦν νὰ φθάσουν μέχρι τὸ σημεῖο νὰ συνάπτουμε σύμφωνα φιλίας καὶ οἱ ὑπουργοί μας ν᾽ ἀποκαλοῦν «ἀδελφικοὺς φίλους» τους ἐκείνους ποὺ μισοῦν καὶ ἀποστρέφονται ὅ,τι ἱερώτερο ἔχει τὸ ἔθνος μας; Ἐκτὸς ἐὰν θεό μας ἀνακηρύξουμε τὸ ὑλικό μας συμφέρον, ὁπότε μποροῦμε νὰ συνάψουμε σύμφωνο φιλίας καὶ μὲ τὸ διάβολο!
(«Σπίθα» φ. 195/Ἰούνιος 1957 καὶ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, μέρος Ζ΄ – Τὸ πολίτευμα, Ἀθῆναι 1961, σσ. 289-303, μτγλ.)
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=49040