Μέσα Ιουλίου του 1921 ο Ελληνικός στρατός αρχίζει τι
επιχειρήσει στον Σαγγάριο ποταμό, στόχος η διάλυση των Κεμαλικών δυνάμεων.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Ελληνικός Στρατός άντεξε και νίκησε στην εκστρατεία του Σαγγαρίου, ηττήθηκε πρώτα η πολιτική ηγεσία του και μετά οι ανεπαρκείς βασιλοφρονες αξιωματικοί του, κυρίως οι επιτελικοί.
Οι
επιχειρήσει είναι αιματηρές, οι Έλληνες σε συνθήκες κακού εφοδιασμού με
ελλείψεις σε όλα τα αναγκαία από τρόφιμα και ρουχισμό μέχρι και πολεμοφόδια και
εφεδρείες, καταφέρνουν να πραγματοποιούν μόνο νίκες, η σφοδρότητα των μαχών
φαίνεται από τις καταλήψεις και ανακαταλήψεις θέσεων και υψωμάτων ως και πέντε
φορές, οι συμπλοκές γίνονται σώμα με σώμα πολλές χωρίς υποστήριξη πυροβολικού
λόγω ελλείψεων σε πυρομαχικά.
Στις 22
Αυγούστου 1921 ο Α Παπούλας ανακοινώνει στην κυβέρνηση των Αθηνών την κατάσταση
του στρατού (τις απώλειες, τις ελλείψεις) και ζητά να λάβει θέση.
Ταυτόχρονα δίνει εντολή στο Γ ΣΣ να επιτεθεί ανατολικά
του Σαγγαρίου για να μπορέσουν τα άλλα δύο σώματα να αποχωρήσουν απρόσκοπτα.
Ο
Κεμάλ εξαπολύει 4 μεραρχίες πεζικού σ όλο το μέτωπο στις 25 Αυγούστου 1921 η
αντεπίθεση αυτή αποκρούστηκε εύκολα. Δόθηκε εντολή για άμυνα του Γ ΣΣ και
επιθέσεις αντιπερισπασμού των Α και Β ΣΣ οι διοικητές αυτών δεν συμφωνούσαν με
τον Παπούλα, το δε Β ΣΣ του πρίγκηπα Ανδρέα με δική του πρωτοβουλία άρχισε να
κινείται δυτικά…
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο Μ Κεμάλ όταν ο Ελληνικός στρατός, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς ανεφοδιασμό, είχε οδηγήσει το επιτελείο του σε απόγνωση, σκεφτόταν την εγκατάλειψη της Άγκυρας της οποίας όλα τα σημεία άμυνας είχαν πέσει στα χέρια των Ελλήνων. Η ανεπαρκής πολιτική και κυρίως στρατιωτική ηγεσία του ΧΑΡΙΣΕ μια νίκη που δεν δικαιούτο.
Η Κυβέρνηση Γούναρη με τηλεγράφημα προς τον Παπούλα
του αφήνει πρωτοβουλία αποφάσεων προς το συμφέρον των μονάδων του, κάνει την
αφελή πρόταση ότι αν υποχωρήσει από τον Σαγγάριο, η στρατιά να οργανωθεί
αμυντικά στην δυτική όχθη για να είναι μια συνεχή απειλή και να εξαναγκαστεί σε
ειρήνη ο Κεμάλ.
Την νύχτα 28ης προς 29ης
Αυγούστου 1921ο Παπούλας αποφάσισε την απαγκίστρωση και την σύμπτυξη
του Ελληνικού στρατού.
Το τραγικό είναι ότι οι Έλληνες είχαν νικήσει σε
όλες τις μάχες του Σαγγαρίου, ο στρατός μας έβλεπε την Άγκυρα αλλά με την
ενέργεια αυτή οι νικητές μετατρεπόντουσαν σε ηττημένους.
Ο Ελληνικός στρατός
παρά τα λάθη στρατιωτικά και κυρίως πολιτικά νικούσε. Η στρατιωτική ηγεσία σαυτό τον αγώνα δεν
χρησιμοποίησε τις εφεδρείες της ΧΙ και ΙV
Μεραρχίες καθώς και την Ανεξάρτητη Μεραρχία που ήταν στην διάθεσή της από τις
16 Αυγούστου 1921.
Οι Τούρκοι είχαν φτάσει στα έσχατα όρια αντοχής τους
και το ηθικό τους ήταν πολύ χαμηλό, ο Κεμάλ είχε χρησιμοποιήσει όλες του τις
δυνάμεις. Ο ίδιος ομολογεί ότι «Οι πιθανότητες ελληνικής νίκης ήταν κάτι
παραπάνω από πολλές», και το χειρότερο μιας και είχε χάσει όλα του τα ερείσματα
και δεν είχε πια εφεδρείες σκεπτόταν εκείνη ακριβώς την στιγμή να απαγκιστρώσει
τις δυνάμεις του.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ο Αναστάσιος Παπούλας ο υπερ βασιλικός αρχιστράτηγος στον Σαγγάριο που στράφηκε μετά κατά των βασιλικών και τελικά εκτελέστηκε από τους βασιλικούς .... άντε βγάλε άκρη, έπιαζαν μαζί μας.
Μισή ώρα να καθυστερούσε ο Α Παπούλας να ξεκινήσει την
ελληνική απαγκίστρωση, θα έβλεπε τις τουρκικές δυνάμει να υποχωρούν
διαλυόμενες…
Φυσικά ο Κεμάλ πληροφορούμενος την ελληνική
υποχώρηση πραγματοποίησε αντεπίθεση, την οποία αντιμετώπισαν με επιτυχία οι
Έλληνες.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1921 οι Έλληνες είχαν ολοκληρώσει την υποχώρηση,
τότε ακριβώς οι Τούρκοι πραγματοποίησαν επίθεση (με 12 μεραρχίες) στο Αφιόν
Καραχισάρ από 17 μέχρι 25 Σεπτεμβρίου με στόχο την αναπτέρωση του ηθικού των
Τούρκων και για να διαπιστωθεί η τωρινή κατάσταση του Ελληνικού στρατού, η μάχη
κράτησε μια εβδομάδα και οι μικρές Ελληνικές δυνάμεις υποχρέωσαν τους τούρκους να
υποχωρήσουν ανατολικά του Σαγγαρίου.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Στρατός λεόντων με (πολιτική - στρατιωτική) ηγεσία ελαφιών.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
http://pluton22.blogspot.gr/