Η υπερβολική λοιπόν αγάπη του νέου για τον Χριστό τον έκανε να εγκαταλείψη γονείς, πατρίδα και το επάγγελμά του -ήταν Αστυνομικός – και τις κοσμικές χαρές και να έλθη στο Περιβόλι της Παναγίας, στο Άγιον όρος, να καταταχθή εθελοντής στο Αγγελικό Τάγμα τών Μοναχών.
Κατ΄αρχάς πήγε στον γέρο Καλλίνικο τον Ησυχαστή, για να μείνη. Ο διακριτικός γέρο Καλλίνικος, μόλις τον είδε κατάλαβε τον μεγάλο ζήλο τού νέου, αλλά διέκρινε και το φιλάσθενο σώμα του. Γι' αυτό του είπε τον τρόπο ζωής του για να πάη αλλού να οικονομηθή.
- Εγώ παιδί μου, του είπε, τρώγω πενήντα δράμια παξιμάδι μια φορά την ημέρα, μετά την ενάτη. Αν μπορής να αντέξης, μείνε, διαφορετικά πήγαινε κάπου αλλού.
Επειδή ο νέος ήταν προφυματικός και η υγεία του δεν του επέτρεπε τέτοια άσκηση, πήγε στον γερο Παχώμιο, στην Καλύβη «Άξιον Εστί». Εκεί λοιπόν έγινε μοναχός, ονομάστηκε Βενιαμίν και αγωνίστηκε φιλότιμα πολλά χρόνια.
Ηταν μεγάλος αγωνιστής παρά την κλονισμένη του υγεία. Κάθε νύχτα αγρυπνία και την ημέρα τα χέρια του πάντα θα κρατούσαν ή εργόχειρο ή Πατερικό βιβλίο, και η ευχή δεν έλειπε από το στόμα του μέχρι το τέλος τής ζωής του, που πέταξε στον ουρανό η Αγγελική ψυχή του.
Την ώρα δε που έφευγε η ψυχή του στον Ουρανό, μια δια Χριστόν σαλή, που βρισκόταν έξω από την Ι.Μονή τής Κερατέας για να προσέχη τα μανδριά, φώναζε δυνατά και έλεγε:
Την ώρα δε που έφευγε η ψυχή του στον Ουρανό, μια δια Χριστόν σαλή, που βρισκόταν έξω από την Ι.Μονή τής Κερατέας για να προσέχη τα μανδριά, φώναζε δυνατά και έλεγε:
- Ω! Ω! τι χάσαμε ! Έφυγε, έφυγε ! Αυτήν την στιγμή πέθανε ο Βενιαμίν από τα Κατουνάκια και η ψυχή του πήγε κοντά στον Χριστό και διέταξε τους Αγγέλους να βάλουν στο μέτωπο του Βενιαμίν μια ταινία που να γράφη:
«Άγγελος του Ογδόου Αιώνος» !
«Άγγελος του Ογδόου Αιώνος» !
Γέροντος Παϊσίου - «Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»