Ξημέρωμα στην μικρή μας πόλη . Ανάσταση ξημερώνει. Του Κυρίου η μέρα η τόσο χαρμόσυνη . Δεν
χρειάστηκε ποτέ της το ξυπνητήρι, απ όταν κάποτε ξύπνησε …
η κυρα-Δέσποινα η δασκάλα. Στην μετά Χριστόν εποχή! όπως συνήθιζε να λέει η ίδια…Στην νύχτας τους καιρούς , γλυκαίνει το μέσα της με τους κόμπους των στεναγμών , που λυτρωτικά μουσκεύουν το φωτεινό της πρόσωπο , το λάδι της δικής της ψυχής , που ακοίμητη καίει προσμένοντας και πάλι το χάραμα και το Φως του κόσμου …Μόνη στην ζωή μα χαρούμενη αληθινά ! Ζει με τον γέρο -πατέρα της τον μπάρμπα –Γαβρίλη , τον ήσυχο και απειρόκακο , που έταξε να τον φροντίζει και να τον αναπαύει ως ότου ο Κύριος κελεύει . Ύστερα, όλοι γνώριζαν πως θα κυλούσε ο υπόλοιπος δικός της επίγειος χρόνος , στου Αγίου το μοναστήρι το λατρεμένο της , αφιερωμένη πια ολότελα στον Δεσπότη των όλων . – Άντε παιδί μου να με πάρει ο Θεός να πάω να βρω την μάνα σου , να ησυχάσεις και εσύ , να γίνεις και καλογραία… της έλεγε κάθε τόσο ο πατέρας της …-Να χεις την ευχούλα μου παιδάκι μου ! Και εκείνη έσκυβε και φίλαγε το χέρι του και του χάιδευε απαλά το πάλλευκο κεφάλι …Ξέρει ο Θεός πατέρα ! …του έλεγε .
η κυρα-Δέσποινα η δασκάλα. Στην μετά Χριστόν εποχή! όπως συνήθιζε να λέει η ίδια…Στην νύχτας τους καιρούς , γλυκαίνει το μέσα της με τους κόμπους των στεναγμών , που λυτρωτικά μουσκεύουν το φωτεινό της πρόσωπο , το λάδι της δικής της ψυχής , που ακοίμητη καίει προσμένοντας και πάλι το χάραμα και το Φως του κόσμου …Μόνη στην ζωή μα χαρούμενη αληθινά ! Ζει με τον γέρο -πατέρα της τον μπάρμπα –Γαβρίλη , τον ήσυχο και απειρόκακο , που έταξε να τον φροντίζει και να τον αναπαύει ως ότου ο Κύριος κελεύει . Ύστερα, όλοι γνώριζαν πως θα κυλούσε ο υπόλοιπος δικός της επίγειος χρόνος , στου Αγίου το μοναστήρι το λατρεμένο της , αφιερωμένη πια ολότελα στον Δεσπότη των όλων . – Άντε παιδί μου να με πάρει ο Θεός να πάω να βρω την μάνα σου , να ησυχάσεις και εσύ , να γίνεις και καλογραία… της έλεγε κάθε τόσο ο πατέρας της …-Να χεις την ευχούλα μου παιδάκι μου ! Και εκείνη έσκυβε και φίλαγε το χέρι του και του χάιδευε απαλά το πάλλευκο κεφάλι …Ξέρει ο Θεός πατέρα ! …του έλεγε .
Κυριακή και
Ανάσταση ξημέρωνε πάλι! Αποβραδύς πάντα κανόνιζε με κάποιον να ανέβουνε μαζί
στο Μοναστήρι του Αγίου , μιας και αυτή δεν οδηγούσε …Μα ήξερε ποιοι
λαχταρούσαν σαν κι εκείνη τον βαθύ όρθρο και σε αυτούς «φορτωνότανε» σαν ντροπαλά
τους ζήταγε την χάρη …Έβγαινε λοιπόν
στην διασταύρωση του Αη Γιώργη και περίμενε …ό,τι καιρό κι αν είχε, όσο σκοτάδι κι αν κράταγε ακόμα ο ουρανός. -Άντε
Δέσποινα αργήσαμε ! της έλεγε για να την
πειράξει και λίγο ο Παναγιώτης ο συνάδελφός της στο Σχολείο , που και αυτός μαζί με την γυναίκα του και τα δυο μεγάλα
αγόρια τους , πολύ συχνά εκκλησιάζονταν στο Μοναστήρι .
Είχαν άλλα δυο
μικρότερα …-Δεν πιστεύω , του έλεγε η
Δέσποινα, να μην τα παίρνεις μαζί γιατί δεν χωράμε όλοι
! - Τι λες ευλογημένη ! Δεν θα στο
λεγα αν ήταν ..Αφού πάνε αργότερα αυτά με την γιαγιά τους στον Αη Γιώργη και
συναντάνε και τον πατέρα σου ! Μην βάζεις τέτοιο λογισμό αδελφή μου ! Άντε τότε,
κάνε γρήγορα να προλάβουμε απ τον
εξάψαλμο! του απαντούσε εκείνη και
χαιρότανε σαν παιδί !
Και πάντα σχεδόν
τα κατάφερναν …Ενθουσιαζόταν η Δέσποινα μόλις κατέβαιναν και επαναλάμβανε αυτό
που ακουγόταν απ τα μεγάφωνα …-Ανάστα
Κύριε σώσον με ο Θεός μου ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως
…Ο τρίτος ψαλμός ! φώναξε σήμερα και
έτρεξε γρήγορα προς το καθολικό να κουρνιάσει στην γωνιά της με τα μάτια πάντα
κλειστά , κάτω απ την παράσταση της
Αιγυπτίας Οσίας και του Ζωσιμά το Άγιο δισκοπότηρο .
Ξέρει όσο λίγοι η Δέσποινα , το πόσο σημαντικά είναι
όλα τούτα τα λόγια, σε αυτές τις
πανευφρόσυνες ώρες της κατάνυξης και της μετοχής , τις πανηγυρικές
…Τίποτα δεν της ξεφεύγει , γι αυτό ακόμα και ιερείς την συμβουλεύονται
πολλές φορές ….
Ο εξάψαλμος ,
της ψυχής κραυγή και οιμωγή ,
δέηση και ελπίδα , παρηγοριά
και ευγνωμοσύνη …Τρείς μετάνοιες στο
τέλος του και έπειτα ένα βλέμμα στην Σταυρωμένη Αγάπη . Το πανηγύρι αρχινά :
Απολυτίκιο και καθίσματα
στου ήχου το
παράγγελμα και το συναίσθημά του ! Ευλογητάρια έπειτα …Μπροστά στο κενό μνήμα
σαστίζει ο Ουρανός και η γη που προσκυνούν Πατέρα και τον Τούτου Υιόν τε και το Άγιον
Πνεύμα κράζοντες το Άγιος …Σκαλοπάτια
έπειτα κι οι αναβαθμοί , που διηγούνται τα μεγαλεία του Δημιουργού και εξυψώνουν τα ποιήματά Του. Ένα κερί θα σταθεί
δίπλα στην Ωραία πύλη, να περιμένει το
Ευαγγέλιο …Ειν η ώρα του Εωθινού αναγνώσματος . Γίνεται η Άγια Τράπεζα
Επιτάφιος και ο παπάς , Άγγελος καθήμενος εν τοις δεξιοίς , διηγείται τα της
Αναστάσιμης ημέρας ..Έντεκα τα Εωθινά
όσες και οι εμφανίσεις του Χριστού μας , από την τριήμερο Έγερσή Του έως και
την ένδοξη Ανάληψη . Ελεήμων ελέησόν με ο Θεός και ο ασπασμός του Ευαγγελίου
όσο βαστά ο πεντηκοστός . Πλησιάζει με
τα μάτια κλειστά η Δέσποινα …Νιώθει τόσο ελαφρά τα βήματά της , σαν να
βρίσκεται αλλού τούτη την ώρα , στην Γαλιλαία εις το όρος ου ετάξατο αυτοίς ο
Ιησούς , σαν Μυροφόρα , σκοτίας έτι ούσης μπροστά στο άδειο μνημείο . Κανόνες και
σταυροκόπημα στης Αναστάσεως την δόξα και στους Αγίους του Θεού . Οίκος και
Κοντάκιο φανερώνουν την Λύτρωση του γένους των ανθρώπων . Τη αυτή ημέρα …Ταις
των Αγίων Σου πρεσβείες ο Θεός …Αργά ξεκινούν οι μεγαλόπρεπες καταβασίες και ενώνεται ο Άσαρκος
λόγος με τον δεδοξασμένο Μονογενή …Καινουργείται
η συμφωνία, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών…Οι Εβραίοι περνούν ξανά την Ερυθρά ,
οι τρεις παίδες γλιτώνουν απ την Κάμινο …οι Ειρμοί του Ακαθίστου γλυκολαλούν
σαν την δεύτερη καμπάνα που χτυπά …Στην ενάτη η Θεοτόκος ανταμώνει με την
Ελισάβετ και το θυμιατήρι πέμπει τα ασύγκριτα αρώματα της Τιμιωτέρας …Ξαποστειλάρια και Πάσα
πνοή , Θείον πάθος και Ανάσταση ,
Δοξαστικό και το καθολικό είναι γεμάτο πλέον …Εορταζέτω ο κόσμος ! Νύν πάντα
πεπλήρωται φωτός ! Πλημμύρισε η χαρά ! Δοξολογία !
Σε μια στιγμή
της φάνηκε πως κύλησε ο ορθρισμός
…Ευλογημένη η Βασιλεία και όλο της το είναι συνταράσσεται …Ανοίγει για
λίγο τα
μάτια και κοιτά προς το Δεσποτικό …Ευλογεί ο Κριτής -Παντεπόπτης , Θεού
Θεός
λόγος , λίγο πριν ο ίδιος κατέβει για να
εισέλθει εις το Άγιο θυσιαστήριο…Μικρά Είσοδος ..Σώσον ο Άναστάς
…Αναγνώσματα ,
Αληλλούια και Δόξα Σοι Κύριε …Χειρουβικό ξεκινά …Άνθρωποι και χερουβίμ
στέλνουν
στον Ουράνιο θρόνο τον Αγγελικό ύμνο. Από μέσα αφουγκράζεται τους
σιωπηλούς σπαραγμούς του Ιερέα : Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταίς
σαρκικαίς έπιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι… Μεγάλη Είσοδος …Ο
Γολγοθάς και
το Πάθος … Πάντων ημών, μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία Αυτού…Τα
πληρωτικά της ψυχής και η συντριβή στο έκτο
κατά σειρά αίτημά της : Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα,
ανεπαίσχυντα,
ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού …Η
γωνιά
της είναι σκοτεινή , τα διαμάντια που κυλούν από τα μάτια της
αυλακώνουν το φωτεινό της πρόσωπο , μα σε
λίγο και ο ιδρώτας του θα μπλεχτεί μαζί τους …Και η φωνή της και κείνη
τώρα
φανερά θα «ταξιδέψει» : Άξιον και
Δίκαιον! θα πει και πάλι θα σωπάσει …Φτάνει
η ώρα η πιο Αγιασμένη του Μυστηρίου … Κατάπεμψον
το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ’ ημάς… Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν ….Τα λόγια
του Παπά πάλι την συγκλονίζουν .
Τιμή και έλεος για όλους ! Προπάτορες ,
Πατέρες , Πατριάρχες, Προφήτες ,Απόστολοι , Κήρυκες, Ευαγγελιστές ,
Μάρτυρες , Ομολογητές , Εγκρατευτές και παν
πνεύμα δίκαιο εν πίστει
τετελειωμένο … Εξαιρέτως της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης,
ενδόξου
Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας ''
Με τα μάτια
κλειστά πασχίζει τώρα η Δέσποινα στο
Μεγαλυνάρι το Θεομητορικό
να θυμηθεί και να μνημονεύσει από μέσα της ονόματα , όσα περισσότερο χωράνε μέχρι να κάνει κατάληξη ο ψάλτης …Κάθε φορά και κάποια νέα , μα και μερικά που ποτέ δεν παραλείπει με πρώτο της μάνας της . Φωτίζεται η γωνιά της μυστικά , απ τις ψυχούλες με της ευγνωμοσύνης τους το φωταγώγημα.
να θυμηθεί και να μνημονεύσει από μέσα της ονόματα , όσα περισσότερο χωράνε μέχρι να κάνει κατάληξη ο ψάλτης …Κάθε φορά και κάποια νέα , μα και μερικά που ποτέ δεν παραλείπει με πρώτο της μάνας της . Φωτίζεται η γωνιά της μυστικά , απ τις ψυχούλες με της ευγνωμοσύνης τους το φωταγώγημα.
Το ασύγκριτο δώρο της Χάριτος ..Σύσσωμοι και
Σύναιμοι Χριστού …Θέωση ανθρώπου . Πληρωθήτω το στόμα ημών αινέσεώς Σου Κύριε !
Του Ιώβ η ασίγαστη φωνή …Δι ευχών …Ανοίγει τα μάτια της ..Ψέλνει δυνατά μαζί με
αυτούς που μένουν ακόμα στο καθολικό , τους πάντα
αχόρταστους … Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη
άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον οίκον,
στερέωσον Κύριε . Το στερέωμα, των επί Σοι πεποιθότων, στερέωσον Κυριε την
Εκκλησίαν, ην εκτήσω, τω τιμίω Σου αίματι. Δεν θέλει να φύγει ...
.png)
Ο Παναγιώτης την αφήνει . Ξέρει ότι πρέπει να περιμένει για λίγο να
στεγνώσει το πρόσωπό της …
-Βοήθειά μας! την ακούει να λέει βγαίνοντας τελευταία από
όλους στην αυλή…
-Χαρά Θεού ! Κάθε Κυριακή Ανάσταση ! έτσι Δέσποινα ;
-Κάθε μέρα
Ανάσταση αδελφέ μου ! του αποκρίνεται …Κάθε μέρα !
Υγ: Το πρόσωπο της
Ιστορίας είναι υπαρκτό , κυκλοφορεί ανάμεσά μας , και μιμείται τους Αγίους ... Αν
συναντηθείτε μαζί του , παρακαλώ
ανταλλάξτε τον ασπασμό της Αγάπης και εκ μέρους μου …
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Ξημερώνει Ανάσταση