Ακόμα και ένα παιδί του δημοτικού θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι πιο δίκαιο και πιο λειτουργικό ως εναλλακτικό σύστημα.
Ευρώ, δραχμές, δολάρια, γιεν, λίρες και ένα κάρο νομίσματα κυκλοφορούν απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη αυτού. Έχουν διαφορετικά σχήματα και χρώματα. Άλλα νομίσματα είναι ισχυρά και άλλα ανίσχυρα. Άλλα γίνονται δεκτά σε όλο το κόσμο και άλλα δεν είναι καθόλου καλοδεχούμενα. Πολλές μαφίες μάλιστα προσπαθούν να τυπώσουν πλαστά χρήματα και με διάφορα τερτίπια να πάρουν πίσω το ποσό του πλαστού χρήματος σε αυθεντικό χρήμα.
Αλλά αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος κόβει τα χρήματα; Ποιος δημιουργεί τα χρήματα; Πως δημιουργούνται χρήματα; Εγώ να σας πω την αλήθεια δεν είχα αυτή την απορία ποτέ ως τώρα, μέχρι που γνώρισα έναν άνθρωπο που μου εξήγησε 5-10 πράγματα και με έβαλε στο τρυπάκι του να ψάξω να βρω ποιος,πως και γιατί κόβει χρήμα και τα κατάφερα νομίζω να βρω κάποια πράγματα πολύ διαφωτιστικά.
Aς πάρουμε για παράδειγμα το νόμισμα ευρώ. Το ευρώ είναι το νόμισμα το οποίο χρησιμοποιείται στα κράτη-μέλη της ΕΕ για όλες τις οικονομικές συνδιαλλαγές της καθημερινότητάς μας,καθώς και για μεγάλα εμπορικά οικονομικά ντίλια. Αυτό λοιπόν το χαρτί που πάνω γράφει 5-10-20-50-100-200-500 και κάνει κοινωνίες ολόκληρες να το κυνηγούν και το θέλουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι το τυπώνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Ποίος κόβει το χρήμα;
Τώρα εσείς θα νομίζετε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (EKT) είναι κανά θεσμικό κομμάτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι νόμιζα και εγώ, έλα που όμως δεν είναι έτσι ακριβώς. H EKT ανήκει θεσμικά στην ΕΕ αλλά είναι ανεξάρτητη και επί της ουσίας ανήκει στις εθνικές ή κεντρικές τράπεζες των μελών κρατών της ΕΕ. Οι εθνικές ή κεντρικές τράπεζες των μελών κρατών της ΕΕ δεν ανήκουν εξολοκλήρου στο αντίστοιχο δημόσιο της χώρας,της οποίας φέρουν το όνομα, αλλά είναι χωμένοι και διάφοροι ιδιώτες. Για να καταλάβετε τι εννοώ διαβάστε το ακόλουθο:
«Στις 30 Μαρτίου 1841 δημοσιεύεται ο νόμος «Περί συστάσεως Εθνικής Τραπέζης» (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, αριθ. 6 της 30 Μαρτίου 1841, σ.59) σύμφωνα με τον οποίο η Εθνική Τράπεζα είναι ανώνυμη ιδιωτική εταιρεία με έδρα την Αθήνα και με κεφάλαιο 5.000.000 δραχμών, μοιρασμένο σε 5000 μετοχές των 1000 δραχμών.
Από τους ιδρυτικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας το 1841, ήταν το ελληνικό κράτος με 1.000 μετοχές, ο Νικόλαος Ζωσιμάς με 500 μετοχές, ο Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος με 300, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Β’ της Βαυαρίας με 200, ο Κωνσταντίνος Βράνης με 150, ο Θεόδωρος Ράλλης με 100, o Ιούλιος Έσσλιν, οι τραπεζίτες Ρότσιλντ, κ.ά. Το πλειοψηφικό πακέτο, δηλαδή οι 2750 μετοχές που αντιστοιχούν περίπου στο 55% των μετοχών, ήταν των Ρότσιλντ.»
Αυτά είναι τα στοιχεία που αναφέρει η Βικιπεδία αλλά δεν δίνει παραπομπές. Εγώ λοιπόν βρήκα τις παραπομπές για τα στοιχεία αυτά στις επίσημες ιστοσελίδες της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και θα τις βρείτε εδώ και εδώ (σελίδα 20 στο επίσημο χρονολόγιο της ΕΤΕ).
Άρα πάμε ξανά…Το ελληνικό κράτος δημιουργεί μια Εθνική Τράπεζα, ιδιωτική, η οποία είναι υπεύθυνη για να κόβει χρήμα και το παρέχει στο ελληνικό κράτος. Το ελληνικό κράτος έχει τον έλεγχο του 1/5 των μετοχών αυτών, σχεδόν τα 2,5/5 τα ελέγχει οι οικογένεια μεγαλοτρεπεζιτών Ρότσιλντ (μην πεταχτεί κανείς βαρεμένος και πει για Εβραϊκές συνωμοσίες κτλ, τραπεζίτες είναι και στόχος τους είναι το κέρδος πάνω στις πλάτες όλων των λαών), ενώ μικρότερα ποσά μετοχών έχουν διάφοροι άλλοι επιχειρηματίες της εποχής.
Η παροχή του χρήματος δεν γίνεται έτσι απλά και δεν είναι παροχή, είναι δανεισμός με Χ-Ψ τόκο. Για να το κάνω πενταράκια για να το καταλάβετε σκεφτείτε το εξής: Το ελληνικό κράτος χρωστάει αμοιβές στους δημόσιους υπαλλήλους ύψους 100 δραχμών, ζητάει από την ΕΤΕ 100 δραχμές, η ΕΤΕ κόβει νομίσματα 100 δραχμών και τα δανείζει στο Ελληνικό κράτος με τόκο 20%, το ελληνικό κράτος δίνει τις 100 δραχμές στους δημόσιους υπαλλήλους αλλά τώρα χρωστάει 120 δραχμές στην ΕΤΕ, για να ξεχρεώσει βάζει φόρους στους φορολογούμενους πολίτες του ελληνικού κράτους,μαζεύει τις 120 δραχμές και φτου ξανά από την αρχή η όλη ιστορία.
Μέχρι το 1927 η ΕΤΕ είχε διπλό χαρακτήρα, δηλαδή ήταν και εμπορική τράπεζα(δάνεια σε πολίτες,ιδιωτικές εταιρείες κτλ) αλλά είχε και το Αποκλειστικό Εκδοτικό Προνόμιο. Το 1927 όμως ιδρύεται η Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤ), της οποίας η ίδρυση ήταν όρος στη συμφωνία του Ελληνικού Κράτους με την Κοινωνία των Εθνών (πρόγονο του ΟΗΕ) για την δανειοδότηση 9.000.000 λυρών από την Κοινωνία των Εθνών, και η οποία ουσιαστικά παίρνει από την ΕΤΕ το Αποκλειστικό Εκδοτικό Προνόμιο. «Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι κρατική, αλλά μια Ανώνυμη Εταιρεία. Έχει ειδικά προνόμια, ειδικές αρμοδιότητες αλλά και περιορισμούς, [1] όπως ότι δεν μπορεί να λειτουργεί ως εμπορική τράπεζα και το ποσοστό του Ελληνικού κράτους στην μετοχική της σύνθεση δεν μπορεί να υπερβαίνει το 35% όπως ορίζεται στο καταστατικό της [2].» λέει η Βικιπαίδεια ( που αυτή τη φορά έχει βάλει παραπομπές).
Άρα από το 1927 ως 2002 είχαμε μία Ανώνυμη Εταιρία με άγνωστους μετόχους(ναι ναι,οι μέτοχοι της ΕΤ είναι άγνωστοι) η οποία κόβει χρήμα και το δανείζει στο Ελληνικό Κράτος, το οποίο το επιστρέφει στην ΕΤ μαζί με πολλούς πολλούς τόκους του οποίους ξεπληρώνει από τους φόρους μας.
Ταυτόχρονα το Ελληνικό Κράτος δανείζεται και από ξένες ιδιωτικές τράπεζες ή από διεθνείς οργανισμούς και τα ξεπληρώνει πάλι με τους φόρους μας…
Από το 2002 όμως και μετά και αφού μπήκαμε στην Ευρωζώνη έπρεπε να δημιουργηθεί μία τράπεζα που θα κόβει νομίσματα Ευρώ. Και δημιουργήθηκε η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα της οποίας μέτοχοι είναι οι Κεντρικές ή Εθνικές τράπεζες των μελών κρατών της ΕΕ. 3 από τις 18 τράπεζες είναι ιδιωτικές εξ’ολοκλήρου και οι υπόλοιπες 15 είναι κρατικές ή μερικώς ιδιωτικοποιημένες(aka πάλι μπαίνουν ιδιωτικά συμφέροντα στη μέση).
Αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως η Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία ήταν ιδιωτική από την ίδρυση της το 1694 ως το 1946, όπου το βρετανικό κράτος την έκανε δημόσια,πράγμα που σημαίνει ότι πλέον το βρετανικό κράτος δεν δανείζεται το χρήμα το οποίο χρησιμοποιεί και για αυτό δεν μπήκε και στην ευρωζώνη.
Ένα ακόμη σημαντικό πράγμα που νομίζω πως πρέπει να αναφερθεί είναι ότι το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών είναι οι κεντρικές τράπεζες των κεντρικών τραπεζών.
Πως δίνουν δάνεια οι τράπεζες;
Πάμε τώρα και στο πιο γελοίο του πράγματος. Για να σας το εξηγήσω θα σας το πω με το παράδειγμα που μου το είπε και ο φίλος μου. Είναι ο Α και είναι ο Β. Ο Α έχει μια τράπεζα με απόθεμα 60 ευρώ . Ο Β έχει ανάγκη για 100 ευρώ να πάρει ένα σπίτι. Ο Β επίσης έχει έναν τραπεζικό λογαριασμό στον οποίον έχει καταθέσει 10 ευρώ με ετήσιο επιτόκιο 1%, που σημαίνει ότι σε ένα χρόνο τα λεφτά αυτά θα έχουν γίνει 11 ευρώ. Πως θα έχουν γίνει 11 ευρώ;Ο τραπεζίτης Α θα πάρει τα 10 ευρώ και θα τα επενδύσει κάπου με ποσοστό κέρδους 300% και σε έναν χρόνο θα τα έχει κάνει 30 ευρώ, άρα ο τραπεζίτης θα έχει απόθεμα 89(60 ευρώ+29) ευρώ αφού το 1 ευρώ θα το δώσει στον καταθέτη Β ως επιτόκιο των 10 ευρώ του.
Εν συνεχεία θα πάει ο Β στη τράπεζα του Α και θα αιτηθεί ένα δάνειο 100 ευρώ με τόκο 25% που σημαίνει ότι θα χρωστάει στη τράπεζα 125 ευρώ. Εδώ θα σκεφτόταν κάποιος άνθρωπος πως αφού ο τραπεζίτης Α έχει 89 ευρώ πως θα δανείσει 100; Και εδώ η απάντηση είναι η εξής. Οι τράπεζες δημιουργούν χρήμα όταν δίνουν δάνεια. Για να το κάνω ταλιράκια, οι τράπεζες δεν είναι υποχρεωμένες να έχουν απόθεμα χρημάτων ίσου με το ποσό των δανείων που δίνουν αλλά μπορούν με έναν κλικ να πιστώσουν ένα χρηματικό ποσό σε κάθε δανειολήπτη που θέλουν, δηλαδή ο Β θα πάρει τα 100 ευρώ εικονικά με τα οποία θα πληρώσει μέσω τραπεζικού λογαριασμού τον πωλητή του σπιτιού.
Στη πάροδο του χρόνου, ο δανειολήπτης Β θα πληρώνει με κανονικό χρήμα το δάνειο που πήρε σε εικονικό χρήμα. Έτσι ο τραπεζίτης Α θα έχει κερδίσει 125 ευρώ + 29 ευρώ= 159 ευρώ σε βάρος του ανθρώπου Β, οποίος είναι υποχρεωμένος να ξεπληρώνει και το δάνειο, το νόμισμα το οποίο χρησημοποιεί συν τα όποια άλλα χρέη για φαγητό,τροφή κτλ.
Επίσης να σημειώσω εδώ το εξής. Αν ο τραπεζίτης Α χρεοκοπήσει κάποια στιγμή γιατί ο δανειολήπτης Β δεν κατάφερε να ξεπληρώσει το εικονικό χρέος με κανονικό χρήμα, τότε μπορεί να αιτηθεί ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας του από το κράτος στο οποίο είναι.
Κάτι
τέτοιο έγινε και με τις τράπεζες της χώρας μας. Τι γίνεται λοιπόν στην
ανακεφαλαιοποίηση; Το κράτος ζητάει από την ιδιωτική κεντρική τράπεζα να
κόψει χρήμα και να του το δανείσει, αφού του δανείσει το χρήμα το
παίρνει και το ρίχνει στην χρεοκοπημένη τράπεζα(ουσιαστικά την αγοράζει)
και της δίνει πάλι απόθεμα. Αφού η τράπεζα είναι πάλι Ok,το κράτος τη
δίνει πίσω στον τραπεζίτη τακτοποιημένη, σε χαμηλότερη τιμή από εκείνη
που την αγόρασε αρχικά από εκείνον. Τώρα το κράτος χρωστάει στην
κεντρική τράπεζα που του δάνεισε το κομμένο χρήμα και για να βρει τα
λεφτά φορολογεί τους πολίτες. Επομένως οι πολίτες πληρώνουν και το
σώσιμο της τράπεζας.