Πάσχα θὰ κάμω πάλι σήμερα, γιατὶ θὰ κοινωνήσω πάλι!

σχόλιο Δημήτριος Γκιουζέλης : Ο γλυκύτατος ποιητής του Χριστού,  Ἀλέξανδρος Γκιάλας, πού πολιτογραφήθηκε στα νεοελληνικά γράμματα μέ τό λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γεωργίου Βερίτη, δεν είναι ευρύτερα ίσως γνωστός, στο πλήρωμα της Εκκλησίας.

Αδιαμφισβήτητα όμως, πρόκειται για έναν φωτισμένο, πνευματώδη, λυρικό νου, που πρόσφερε αδάμαντες ψυχής, στα Άχραντα Πόδια του Πολυεύσπλαχνου Χριστού μας.

Μετά το Άγιο Τριημέρι, βάλσαμο ψυχής η μελίρρυτος πένα του...

Ὁ Κοινωνικός
(Στροφὲς ἀπὸ τὸ ποίημα τοῦ Γιώργου Βερίτη)

σ.σ. προσωπικὴ ἄποψη: σπουδαῖο, σὰν κοινωνικὸ τῆς Λειτουργίας.

Πάσχα θὰ κάμω πάλι σήμερα,
γιατὶ θὰ κοινωνήσω πάλι!
Πάσχα θὰ κάμω πάλι σήμερα,
κι εἶν᾿ ἡ λαχτάρα μου μεγάλη!

Ὁ λειτουργός προβαίνει ἐπίσημα
τ᾿ Ἅγια κρατώντας ὑψωμένα,
μὰ Ἐσὺ μᾶς κράζεις μὲ τὰ χείλη του·
πιστοί μου ἐλᾶτε πρὸς ἐμένα.

Σεμνὰ κι ἀθόρυβα προσέρχονται·
θερμὸς στὰ μάτια ὁ πόθος λάμπει·
κι ἀνοίγουν οἱ καρδιές ἐφτάδιπλες,
ὁ Βασιληᾶς τῶν ὅλων νἄμπη.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ἰδού βαδίζω... . Γήινο τίποτα
δὲν ἔχει τώρα ὁ λογισμός μου,
γιατὶ μὲ κάλεσε συντράπεζο
ὁ Βασιληᾶς ὅλου τοῦ κόσμου.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ἰδού Στὸ βῆμα τῶν πατέρων μου
ρυθμίζω τὸ δικό μου βῆμα,
κι Ἐσύ μὲ δέχεσαι ὡς τοὺς δέχτηκες,
θύτης Ἐσὺ μαζί καὶ θῦμα!

Στὴν ὀμορφιά μας τὴν πρωτόπλαστη
μᾶς ξαναφέρν᾿ ἡ δύναμή σου.
Στὴν ὀμορφιά μας τὴν πρωτόπλαστη
καὶ στὶς χαρές τοῦ παραδείσου.

Ἀγγέλων λύρες ἁρμονίζονται
καὶ χαρουβείμ δοξολογοῦνε,
κι ἀρχάγγελοι ἔσκυψαν, θαυμάζοντας,
τὴ μυστικὴ ἕνωση νὰ δοῦνε...

Σ᾿ εὐχαριστῶ ποὺ καταδέχτηκες
στὴ φάτνη τούτη νὰ ξανάρθης.
Ὦ, μεῖνε χρόνια, χρόνια ἀτέλειωτα
μέσα μου, ἀφέντης καὶ μονάρχης.