Τώρα, που ακόμη έχω τας φρένας μου σώας, θέλω να σας πω μερικές συμβουλές. Από μικρό παιδί όλο στις αμαρτίες ήμουνα. Και όταν με έστελνε η μητέρα μου να φυλάξω τα ζώα στα βουνά, γιατί ο πατέρας μου – επειδή ήμασταν πτωχοί – είχε πάει στην Αμερική για να εργασθεί στη διώρυγα του Παναμά για εμάς τα παιδιά του, εκεί που έβοσκα τα ζώα, συλλαβιστά διάβαζα το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου και πάρα πολύ αγάπησα τον Άγιο Ιωάννη και έκανα πάρα πολλές προσευχές σαν μικρό παιδί, που ήμουνα, δώδεκα δεκαπέντε χρονών, δεν θυμάμαι ακριβώς καλά. Και θέλοντας να τον μιμηθώ με πολύ αγώνα, έφυγα από τους γονείς μου κρυφά και ήλθα στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και υποτάχθηκα σε δύο Γέροντες αυταδέλφους Παντελεήμονα και Ιωαννίκιο.
Μου έτυχε να είναι πολύ ευσεβείς και ενάρετοι και τους αγάπησα πάρα πολύ και γι΄ αυτό, με την ευχή τους, τους έκανα άκρα υπακοή. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, αισθάνθηκα και μεγάλη αγάπη και προς το Θεό και πέρασα πάρα πολύ καλά. Αλλά, κατά παραχώρηση Θεού, για τις αμαρτίες μου, αρρώστησα πολύ και οι Γέροντές μου μου είπαν να πάω στους γονείς μου στο χωριό μου, τον Άγιο Ιωάννη Ευβοίας. Και ενώ από μικρό παιδί είχα κάνει πολλές αμαρτίες, όταν ξαναπήγα στον κόσμο συνέχισα τις αμαρτίες, οι οποίες μέχρι σήμερα έγιναν πάρα πολλές. Ο κόσμος, όμως, με πήρε από καλό και όλοι φωνάζουνε ότι είμαι άγιος.
Εγώ όμως, αισθάνομαι ότι είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου. Όσα ενθυμόμουνα, βεβαίως, τα εξομολογήθηκα και νομίζω ότι γι΄ αυτά, που εξομολογήθηκα, με συγχώρησε ο Θεός. Αλλά, όμως, τώρα έχω ένα συναίσθημα ότι και τα πνευματικά μου αμαρτήματα είναι πάρα πολλά και παρακαλώ όσοι με έχετε γνωρίσει να κάνετε προσευχή για μένα, διότι και εγώ, όσο ζούσα, πολύ ταπεινά έκανα προσευχή για σας. Αλλά, όμως, τώρα, που θα πάω για τον ουρανό, έχω το συναίσθημα ότι ο Θεός θα μου πει : «Τί θέλεις εσύ εδώ ;» Εγώ ένα έχω να του πω : «Δεν είμαι άξιος, Κύριε, για εδώ, αλλά ό,τι θέλει η αγάπη σου ας κάμει για μένα». Από κει και πέρα δεν ξέρω τί θα γίνει. Επιθυμώ, όμως, να ενεργήσει η αγάπη του Θεού.
Και πάντα εύχομαι τα πνευματικά μου παιδιά ν΄ αγαπήσουν το Θεό, που είναι το παν, για να μας αξιώσει να μπούμε στην επίγειο άκτιστη Εκκλησία Του. Γιατί από εδώ πρέπει ν΄ αρχίσουμε. Εγώ πάντα είχα την προσπάθεια να προσεύχομαι και να διαβάζω τους ύμνους της Εκκλησίας, την Αγία Γραφή και τους βίους των Αγίων μας και εύχομαι και σεις να κάνετε το ίδιο.
Παρακαλώ όλους σας να με συγχωρέσετε για ό,τι σας στενοχώρησα».
Ιερομόναχος Πορφύριος
Εν Καυσοκαλυβίοις τη 4/17 Ιουνίου 1991
ΠΗΓΗ : ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 51-52, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1993, σ. 98 κ.ε.
http://tribonio.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1007.html