Ο homo aplytous πιθανόν να πρόκειται για κάποιο νέο είδος ανθρωποειδούς, το οποίο προέκυψε από κυτταρική μετάλλαξη του homo sapiens, στις τυφλές διαδικασίες της εξέλιξης των ειδών.
Ο εγκέφαλος του ανθρωπολογικού είδους homo aplytous, φαίνεται ότι αντί να συγκρίνει δεδομένα αφομοιώνει συνθήματα, τα οποία εν συνεχεία μεταφορτώνει στο κεντρικό νευρικό του σύστημα, ως εξαρτημένα ανακλαστικά.
Παραδείγματος χάριν: «βλέπεις Έλληνα Πατριώτη, είναι κακό» ή «βλέπεις λαθρό, είναι καλό» κ.ο.κ.
Κάπως έτσι δεν την πλήρωσε και ένας φαντάρος στο Μοναστηράκι, που περίμενε ο άνθρωπος να πάρει τον ηλεκτρικό?
Είδανε στρατιωτικό σάκο οι άπλυτοι και σηκώσανε τις μπάρες [τα ρόπαλα…]
Το είδος homo aplytous ευδοκιμεί σε συνθήκες Μ.Κ.Ο. και δημοσιοϋπαλληλικής σήψης [σαν τους μύκητες]
Οι πιο πολλοί από δαύτους είναι ικανοί να σφάξουν και τη γκόμενα τους, για έναν διορισμό στο δημόσιο. Η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από τον επιούσιον μπάφο και το ημερήσιο μπουνίδι.
Συχνά αναλαμβάνουν ξυλοδαρμούς κατά παραγγελίαν, από επιχειρηματίες που θέλουν να «ζορίσουν» ανταγωνιστές τους. Όταν δεν βρίσκουν εύκαιρο Πατριώτη να χτυπήσουν, πλακώνονται μεταξύ τους στα γήπεδα.
Σχεδόν όλοι τους πάσχουν από βαριά συναισθηματική αναπηρία.
Η ΚΟΒΑ, το «στέκι», οι λούμπεν οργανώσεις τους, αντικαθιστούν την οικογένεια που συνήθως τους έχει απορρίψει. Ο «σύντροφος» υποκαθιστά τον αδερφό και ο καθοδηγητής αντικαθιστά τον πατέρα.
Η ερωτική τους ζωή περιορίζεται σε ξεπέτες και φασώματα. Η απόρριψη που έχουν δεχτεί από τη μάνα τους, τους στρέφει στην αναζήτηση της γυναίκας/τροφού και γι αυτό αναζητούν κυρίως γυναίκες μέσης ηλικίας, τις οποίες αποκαλούν «μιλφάρες»
Είναι όμως ανίκανοι να «ανοιχτούν» συναισθηματικά και γι αυτό οι ώριμες γυναίκες τους ρίχνουν τη μία χυλόπιτα μετά την άλλη.
Ξεχαρμανιάζουν με συντρόφισσες του ταγαριού, που θεωρούν αστική συνήθεια να πλένουν τα πόδια τους, περισσότερο από μία φορά το μήνα. Ο μόνος λόγος που δεν τους ενοχλεί η μπόχα στις περιστασιακές σχέσεις τους, είναι το γεγονός ότι αυτοί βρωμάνε περισσότερο.
Άλλωστε οι μπάφοι και τα χαπάκια, που καταναλώνουν καθημερινά, ατροφούν τις αισθήσεις.
Η μνήμη τους είναι υπερφορτωμένη από παιδικούς εφιάλτες και απανωτές απορρίψεις.
Η διαρκής επιθετικότητα τους, θυμίζει τον τρόμο αγριεμένου ανθρώπου, που μόλις ξυπνάει από έναν εφιάλτη.
Βαράνε στα τυφλά, δεξιά κι αριστερά, ελπίζοντας πως κάποτε θα ξυπνήσουν από αυτό το κακό όνειρο που είναι ολάκερη η ζωή τους.
Η αρρωστημένη μεταναστολαγνεία τους οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ότι κάθε τι ελληνικό, τους ξαναγυρίζει στους νηπιακούς τρόμους τους.
Η ελληνική παιδεία, η ελληνική οικογένεια, οι ελληνικοί παραδοσιακοί κώδικες αξιών, τους γυρίζουν τα άντερα, ακριβώς επειδή ξαναβιώνουν τους παιδικούς τους εφιάλτες.
Η μητέρα που νιώθουν ότι τους εγκατέλειψε, ο πατέρας που νιώθουν ότι τους έφτυσε, ο αδερφός που νιώθουν ότι τους σιχαίνεται…
Ότι θυμίζει τη δική τους συλλογική ταυτότητα, το μισούν θανάσιμα
Έτσι πλάνητες και αλητήριοι, εκλογικεύουν τον τρόμο τους για τη χαμένη μήτρα της συλλογικής τους ταυτότητας, σε μίσος για κάθε τι το Ελληνικό και λατρεία για κάθε τι που το αντιμάχεται.
Ο «σύντροφος μετανάστης» αποτελεί τη πιο προσιτή λύση ευκαιρίας, για να αντέξουν την προσωπική τους εξορία.
Δεν είναι ότι «αγαπούν» τον μετανάστη. Είναι απλώς ότι μισούν τόσο πολύ τον εαυτό τους, που δεν ανέχονται το είδωλο τους, στον καθρέπτη της συλλογικής τους συνείδησης.
Γι αυτό ακριβώς και τα ηλίθια συνθήματα περί «αγάπης και αδελφωσύνης των λαών» που τους έχουν μπάσει στο άπλυτο μυαλό τους, εκδηλώνονται πάντα με ακραίες πράξεις βίας…
Η αλήθεια είναι απλή.
Πίσω από το είδος Homo aplytous βρίσκονται ακριβώς οι πιο σκοτεινοί μηχανισμοί που οδήγησαν στη χρεωκοπία της Ελλάδας.
Οι διεθνείς πρεζέμποροι που μπάζουν στη χώρα χιλιάδες μελαμψά βαποράκια, για να μεταφέρουν τον πρεζοθάνατο και την οπιοχαύνωση στην εκφυλισμένη Ευρώπη των καταθλιπτικών.
Η διεθνής των ρότσιλντ και των οικονομικών δήμιων του πλανήτη που θέλουν να βουλώσουν τα στόματα όσων Ελλήνων μιλάνε για πατρίδα, για έθνος, για ανθρώπινη αξιοπρέπεια και για εργασιακά δικαιώματα.
Και προπαντός, πίσω από τις οπλισμένες ορδές των απλύτων κρύβονται οι κρατικοδίαιτοι ντενεκέδες της αριστεράς, που μάθανε τόσα χρόνια να απομυζάνε τον μόχθο του λαού, για να βολεύονται αυτοί και τα σόγια τους, στις καλύτερες θεσούλες του πιο σάπιου καθεστώτος, που αναδύθηκε ποτέ επί ευρωπαϊκού εδάφους…
Οι άπλυτοι δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τα τάγματα εφόδου της καραβολεμένης αριστεράς, τα κρατικοδίατα ες-ες της ρεμούλας, της μίζας, της αρπαχτής και προπαντός, το ζοφερό αποτέλεσμα της μαζικής μαλάκυνσης ενός λαού, που έχει ήδη δημοσιευθεί το φιρμάνι της εθνικής, πολιτισμικής και ιστορικής του ευθανασίας…