 |
| Ο Αμνός, χρυσοκέντητο ρωσικό άμφιο. |
Ευλαβής
και ενάρετος κόρη, συνήθιζε να κοινωνεί των αχράντων Μυστηρίων σε όλες τις εορτές
του έτους. Κάποια ημέρα, ο ιερεύς δεν θέλησε να την μεταλάβει, λέγοντάς της ότι
δεν είναι πρέπον οι γυναίκες να κοινωνούν τόσο συχνά.
Η
ευλαβής κόρη, αισθάνθηκε μέγα πόνο και ανείπωτη θλίψη στην καρδιά της, διότι
στερήθηκε την ημέρα εκείνη τη δωρεά και τη Θεία Χάρη.
Παρέμεινε
στον ναό – αφού ανεχώρησαν όλοι – και προσεύχονταν με θέρμη στον άγιο Θεό.
Κατά
τη διάρκεια της προσευχής της βλέπει έναν ενδεδυμένο με Πατριαρχική στολή,
περιστοιχισμένο από πολλούς ιερείς και διακόνους με λαμπρές στολές. Ο Αρχιερεύς,
μόλις είδε την κόρη να κλαίει, την ρώτησε την αιτία της θλίψεώς της, η δε κόρη
του διηγήθηκε το συμβάν με τον ιερέα που αρνήθηκε να την μεταλάβει.
Τότε
ο Αρχιερεύς, εισήλθε στο Άγιο Βήμα, άνοιξε το ιερό Αρτοφόριο, όπου ήσαν τρεις άγιοι
Άρτοι τοποθετημένοι, και αφού πήρε τον ένα άγιο Άρτο, κοινώνησε την ευσεβή κόρη
λέγοντάς της : «Λάβε την Σάρκα μου εις
αρραβώνα της αιωνίου ζωής». Κατόπιν, ανήλθε στους ουρανούς μετά πασών των
φαινομένων δυνάμεων.
Η
ευσεβής κόρη, παρέμεινε στον ναό πλέοντας σε ευφροσύνη και αγαλλίαση. Όταν ήλθε
ο ιερεύς, του ανήγγειλε το θαύμα, ο δε λειτουργός αφού άνοιξε το άγιο Αρτοφόριο
και διαπίστωσε ότι υπάρχουν δύο άγιοι Άρτοι αντί τριών που είχε προετοιμάσει, πίστεψε
στο μέγα θαύμα και δεν τόλμησε πλέον του λοιπού να εμποδίσει την ευσεβή κόρη από
τη Θεία Κοινωνία.
ΠΗΓΗ
: ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ,
ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 198.