Γράφει ο Γεώργιος Δημητράκης*
Πολιτική είναι η τέχνη να σχεδιάζεις και να προγραμματίζεις με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα όλες τις απαραίτητες δράσεις, να αγωνίζεσαι για το καλό της κοινωνίας. Πολιτική είναι η τέχνη να κυβερνάς και... να αντιμετωπίζεις με τόλμη τα προβλήματα των πολιτών, να φροντίζεις για την ευνομία και ευμάρεια της κοινωνίας, αλλά παράλληλα να προστατεύεις αυτήν από ιδεολογήματα και ιδεοληψίες που διχάζουν την κοινωνία και καταστρέφουν την ενότητα και την οντότητα της Πολιτείας.
Ως γνωστόν, εις την αρχαιότητα δεν υπήρχαν ιδεολογίες, αλλά προσωπικότητες που κρίνονταν όμως απευθείας από τους πολίτες, δηλαδή την ίδια την κοινωνία. Η εμφάνιση των ιδεολογιών καπιταλισμός, κομμουνισμός, φασισμός, ως πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης, είναι σύγχρονα εφευρήματα τα οποία, ως γνωστόν, διχάζουν τους ανθρώπους, τις κοινωνίες και προκαλούν άπειρα δεινά εις την ανθρωπότητα.
Ο καπιταλισμός προάγει την ανάπτυξη και τον πλούτο, που παράγει η εργασία του ανθρώπου. Όμως η άδικη κατανομή αυτού και η συγκέντρωση εις τα χέρια των ολίγων, οφειλόμενη εις την έλλειψη της ορθής σκέψης, της γνώσης, της ικανότητας, της πολιτικής αγωγής, του ήθους των επαγγελματιών πολιτικών, οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδεολογία ως άλλοθι των ολέθριων λαθών αλλά και ως ασπίδα προστασίας των, θέτει υπό αμφισβήτηση την έννοια του καπιταλισμού.
Ο κομμουνισμός θεωρείται εξαρχής αποτυχημένος, διότι έρχεται σε σύγκρουση με αυτήν την ίδια την φύση του ανθρώπου, να δημιουργεί ελεύθερα, απρόσκοπτα, και να παράγει πλούτο βάσει της ατομικής δυνατότητος και ευφυΐας του καθενός. Ο δε Φασισμός είναι προϊόν της αποτυχίας των 2 προαναφερθέντων ιδεολογιών και άκρως αντίθετος με αυτήν την ελευθερία του ανθρώπου.
Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ και οι Σύμμαχοί τους(ΝΑΤΟ), με τον τεράστιο πλούτο που παρήγαγαν, παρέσυραν σκόπιμα την Σοβιετική Ένωση με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας σε ένα ανελέητο και πολυδάπανο ανταγωνισμό εξοπλισμών, ο οποίος είχε το αναμενόμενο επακόλουθο, την κατάρρευση της δεύτερης.
Η ανάδειξη του Boris Jelzin εις την ηγεσία της Ρωσίας ο οποίος έφερε την ελευθερία αλλά ταυτόχρονα και το χάος αποτέλεσε μία νέα σκοτεινή περίοδο κοινωνικών τώρα αναταράξεων και οικονομικών ατασθαλιών και σκανδάλων, με την ανάδειξη, από το τίποτε, απειράριθμων Ολιγαρχών, εις την οποία πρωτοστατούσε η κόρη του Jelzin Tatjana Djatschenko, η αποκαλούμενη «Καρδινάλιος του Κρεμλίνου». Παράλληλα ο Boris Jelzin ανέχτηκε την επέκταση του ΝΑΤΟ εις την Ανατολική Ευρώπη, εις τις πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας με την εγκατάσταση αμερικανικών πυραυλικών συστημάτων, με κατεύθυνση προς την Ρωσία. Και λίγο μετά ενέδωσε εις την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τον ανηλεή 78ήμερο βομβαρδισμό της Σερβίας (6.3.-9.6.1999) από το ΝΑΤΟ – την πρώτη επίθεση εναντίον μίας ευρωπαϊκής χώρας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο- και την ίδρυση του μουσουλμανικού κρατιδίου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης εις την καρδιά της Ευρώπης.
Την 31.12.1999 με την ανάδειξη του Vladimir Putin εις την ηγεσία της χώρας αποχαιρέτησε η Ρωσία το πρόσφατο παρελθόν της και χαράσσει την σημαντικότερη περίοδο εις την σύγχρονη ιστορία της.
Με την οργάνωση της διοίκησης και της οικονομίας, την αύξηση των εξαγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου, αλλά και με την προσπάθεια εκμετάλλευσης των τεράστιων, αστείρευτων άλλων ορυκτών πλούτων οι οποίοι επί δεκαετίες παρέμειναν ανεκμετάλλευτοι. Παράλληλα ενίσχυσε την θέση της Ρωσίας εις το διεθνές πολιτικό και διπλωματικό στίβο. Ο χαρακτηρισμός του από τα διεθνή ΜΜΕ ως «Νέο Τσάρο της Ρωσίας» ή την «Τίγρη Πούτιν» εμπεριέχει αισθήματα θαυμασμού της προσωπικότητας του ηγέτη της Ρωσίας, αλλά εις τους αντιπάλους του αισθήματα έχθρας και μίσους.
Οι οποίοι θα προτιμούσαν εις την θέση του ένα ανίσχυρο, ανίκανο και υπάκουο υποχείριο, όπως π.χ. ήταν σε αυτούς ο Boris Jelzin.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) εις την πραγματικότητα θεωρείται ένα συνονθύλευμα πολλών χωρών με οικονομίες διαφορετικών ταχυτήτων, με κοινωνικές ανισότητες, με αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα, διαπληκτιζόμενες πολιτικές και κομματικές ιδεολογίες, νοοτροπίες και συμπεριφορές.
Μειονεκτήματα αλλά και εμπόδια τα οποία αποτρέπουν την εμπέδωση μίας ενιαίας, ισόρροπης οικονομίας αλλά και την άσκηση μίας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής. Η θεωρούμενη πρωτεύουσα της Ε.Ε. Βρυξέλες παρομοιάζεται με μία άθλια αρένα εντός της οποίας οι ηγέτες των μελών της διαπληκτίζονται καθημερινώς και ανηλεώς για τα συμφέροντα της χώρας που εκπροσωπούν. Ένας μακροχρόνιος, άθλιος, άνισος αγώνας μεταξύ των άσπλαχνων ισχυρών και των ανίσχυρων, τον οποίο δυστυχώς πληρώνουν οι αδύναμοι. Το έλλειμμα Ιδεών, Αρχών και Αξιών, αλλά και ικανών πολιτικών προσωπικοτήτων και ηγετών καθιστά ανέφικτο όχι μόνον το όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ως μία ενιαία κρατική οντότητα με κοινά σύνορα και κοινή εξωτερική πολιτική και διεθνή εκπροσώπηση, αλλά παράλληλα καθιστούν την Ε.Ε. έρμαια και υποχείρια των διεθνών αντιπάλων, των ανταγωνιστών της, αλλά και των αιμοσταγών χρηματαγορών.
Η ανυπαρξία της κρατικής οντότητας, αυτής της πραγματικής ενότητας, εις την μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, χρησιμοποιείται από τις Η.Π.Α. για να επεμβαίνει εις την Ευρώπη. Να επιβάλλει, να εκβιάζει και να προασπίζεται την καταρρέουσα πλέον παγκόσμια κυριαρχία της. Τεράστια και αναρίθμητα ήταν και είναι τα λάθη των Η.Π.Α. μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με τις προκλητικές διπλωματικές επεμβάσεις και στρατιωτικές επιχειρήσεις σε απειράριθμες χώρες του πλανήτη. Συμπεριφορές οι οποίες αναμφισβήτητα αποτελούν την βασική και γενεσιουργό αιτία της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Πρόσφατα η διάλυση της κρατικής οντότητας της Γιουγκοσλαβίας και τον ανηλεή 78ήμερο βομβαρδισμό της Σερβίας, με την «αναγκαστική συμμετοχή» 12 ευρωπαϊκών κρατών π.χ. μελών του ΝΑΤΟ. Ένας πόλεμος εντός της Ευρώπης, ο οποίος ισοπέδωσε μία ευρωπαϊκή χώρα, με ζημίες άνω των 100 δις δολαρίων, απλώς για την ίδρυση ενός μουσουλμανικού κρατιδίου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης εις την καρδιά της Ευρώπης.
Η σφοδρή αντίδραση των ΗΠΑ για την επέμβαση της Ρωσίας εις την Κριμαία, και εναντίον των αυτονομιστικών κινήσεων των Ρωσοφώνων της Ανατολικής Ουκρανίας δεν οφείλεται εις την δήθεν υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Αλλά εις την εκ των υστέρων αναγνώριση του δικού τους ολέθριου λάθους να υποστηρίξουν την αυτονομία και την ίδρυση ενός μικροσκοπικού κράτους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Εκ των πραγμάτων οι ΗΠΑ είναι τώρα αναγκασμένες να αντισταθούνε με κάθε μέσο κατά οιασδήποτε αυτονομιστικής εξέγερσης, για να αποτρέψουν μεταστάσεις αυτού του φαινομένου σε άλλες χώρες π.χ. Χώρα των Βάσκων της Ισπανίας, την Σκωτία, την Ανατ. Ρουμανία, τους Βαλόνες του Βελγίου, του Νότιου Τιρόλου της Ιταλίας, την νήσο Κορσική της Γαλλίας, τους Ούγγρους της Σλοβακίας και Τρανσιλαβίας κ.α. Αλλά και να προστατεύσουν κυρίως τον ίδιο τον εαυτόν τους, τις Ομοσπονδιακές Πολιτείες σε πολλές τις οποίες υπερτερούνε οι έγχρωμοι και λατινοαμερικανικοί πληθυσμοί. Ένας θανάσιμος κίνδυνος για την εθνική οντότητα των Η.Π.Α.
Η κλιμακούμενη επίθεση των Η.Π.Α. αλλά τώρα και της Ε.Ε. με τις διάφορες κυρώσεις και ανόητες πολιτικές κατά της Ρωσίας, επιδεινώνουν την κατάσταση. Η Ε.Ε. η οποία συμμετέχει σε αυτό το άθλιο παιχνίδι θέτει εις κίνδυνο όχι μόνον το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά αναγκάζει την Ρωσία σε μία σφοδρότατη αντίδραση κατά των Η.Π.Α. Η πρόσφατη συνάντηση (11.Ιουλίου 2014) του Πούτιν με τον Φίντελ Κάστρο εις την Αβάνα, και η διαγραφή των χρεών της Κούβας απέναντι της Ρωσίας ύψους 35,2 δις δολαρίων, η οποία πέρασε απαρατήρητη και ασχολίαστη από τα διεθνή ΜΜΕ, προμηνύει την επόμενη κίνηση και αντεπίθεση του «ρωσικού τίγρη Πούτιν». Την αποστολή και εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων εις την Κούβα, εάν η ΗΠΑ δεν αποσύρουν το πυραυλικό τους σύστημα από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το οποίο στοχεύει και απειλεί επικίνδυνα την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας αλλά και την παγκόσμια ειρήνη.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
*Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
Πολιτική είναι η τέχνη να σχεδιάζεις και να προγραμματίζεις με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα όλες τις απαραίτητες δράσεις, να αγωνίζεσαι για το καλό της κοινωνίας. Πολιτική είναι η τέχνη να κυβερνάς και... να αντιμετωπίζεις με τόλμη τα προβλήματα των πολιτών, να φροντίζεις για την ευνομία και ευμάρεια της κοινωνίας, αλλά παράλληλα να προστατεύεις αυτήν από ιδεολογήματα και ιδεοληψίες που διχάζουν την κοινωνία και καταστρέφουν την ενότητα και την οντότητα της Πολιτείας.
Ως γνωστόν, εις την αρχαιότητα δεν υπήρχαν ιδεολογίες, αλλά προσωπικότητες που κρίνονταν όμως απευθείας από τους πολίτες, δηλαδή την ίδια την κοινωνία. Η εμφάνιση των ιδεολογιών καπιταλισμός, κομμουνισμός, φασισμός, ως πολιτικά συστήματα διακυβέρνησης, είναι σύγχρονα εφευρήματα τα οποία, ως γνωστόν, διχάζουν τους ανθρώπους, τις κοινωνίες και προκαλούν άπειρα δεινά εις την ανθρωπότητα.
Ο καπιταλισμός προάγει την ανάπτυξη και τον πλούτο, που παράγει η εργασία του ανθρώπου. Όμως η άδικη κατανομή αυτού και η συγκέντρωση εις τα χέρια των ολίγων, οφειλόμενη εις την έλλειψη της ορθής σκέψης, της γνώσης, της ικανότητας, της πολιτικής αγωγής, του ήθους των επαγγελματιών πολιτικών, οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδεολογία ως άλλοθι των ολέθριων λαθών αλλά και ως ασπίδα προστασίας των, θέτει υπό αμφισβήτηση την έννοια του καπιταλισμού.
Ο κομμουνισμός θεωρείται εξαρχής αποτυχημένος, διότι έρχεται σε σύγκρουση με αυτήν την ίδια την φύση του ανθρώπου, να δημιουργεί ελεύθερα, απρόσκοπτα, και να παράγει πλούτο βάσει της ατομικής δυνατότητος και ευφυΐας του καθενός. Ο δε Φασισμός είναι προϊόν της αποτυχίας των 2 προαναφερθέντων ιδεολογιών και άκρως αντίθετος με αυτήν την ελευθερία του ανθρώπου.
Μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ και οι Σύμμαχοί τους(ΝΑΤΟ), με τον τεράστιο πλούτο που παρήγαγαν, παρέσυραν σκόπιμα την Σοβιετική Ένωση με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας σε ένα ανελέητο και πολυδάπανο ανταγωνισμό εξοπλισμών, ο οποίος είχε το αναμενόμενο επακόλουθο, την κατάρρευση της δεύτερης.
Η ανάδειξη του Boris Jelzin εις την ηγεσία της Ρωσίας ο οποίος έφερε την ελευθερία αλλά ταυτόχρονα και το χάος αποτέλεσε μία νέα σκοτεινή περίοδο κοινωνικών τώρα αναταράξεων και οικονομικών ατασθαλιών και σκανδάλων, με την ανάδειξη, από το τίποτε, απειράριθμων Ολιγαρχών, εις την οποία πρωτοστατούσε η κόρη του Jelzin Tatjana Djatschenko, η αποκαλούμενη «Καρδινάλιος του Κρεμλίνου». Παράλληλα ο Boris Jelzin ανέχτηκε την επέκταση του ΝΑΤΟ εις την Ανατολική Ευρώπη, εις τις πρώην χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας με την εγκατάσταση αμερικανικών πυραυλικών συστημάτων, με κατεύθυνση προς την Ρωσία. Και λίγο μετά ενέδωσε εις την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τον ανηλεή 78ήμερο βομβαρδισμό της Σερβίας (6.3.-9.6.1999) από το ΝΑΤΟ – την πρώτη επίθεση εναντίον μίας ευρωπαϊκής χώρας μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο- και την ίδρυση του μουσουλμανικού κρατιδίου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης εις την καρδιά της Ευρώπης.
Την 31.12.1999 με την ανάδειξη του Vladimir Putin εις την ηγεσία της χώρας αποχαιρέτησε η Ρωσία το πρόσφατο παρελθόν της και χαράσσει την σημαντικότερη περίοδο εις την σύγχρονη ιστορία της.
Με την οργάνωση της διοίκησης και της οικονομίας, την αύξηση των εξαγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου, αλλά και με την προσπάθεια εκμετάλλευσης των τεράστιων, αστείρευτων άλλων ορυκτών πλούτων οι οποίοι επί δεκαετίες παρέμειναν ανεκμετάλλευτοι. Παράλληλα ενίσχυσε την θέση της Ρωσίας εις το διεθνές πολιτικό και διπλωματικό στίβο. Ο χαρακτηρισμός του από τα διεθνή ΜΜΕ ως «Νέο Τσάρο της Ρωσίας» ή την «Τίγρη Πούτιν» εμπεριέχει αισθήματα θαυμασμού της προσωπικότητας του ηγέτη της Ρωσίας, αλλά εις τους αντιπάλους του αισθήματα έχθρας και μίσους.
Οι οποίοι θα προτιμούσαν εις την θέση του ένα ανίσχυρο, ανίκανο και υπάκουο υποχείριο, όπως π.χ. ήταν σε αυτούς ο Boris Jelzin.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) εις την πραγματικότητα θεωρείται ένα συνονθύλευμα πολλών χωρών με οικονομίες διαφορετικών ταχυτήτων, με κοινωνικές ανισότητες, με αντικρουόμενα εθνικά συμφέροντα, διαπληκτιζόμενες πολιτικές και κομματικές ιδεολογίες, νοοτροπίες και συμπεριφορές.
Μειονεκτήματα αλλά και εμπόδια τα οποία αποτρέπουν την εμπέδωση μίας ενιαίας, ισόρροπης οικονομίας αλλά και την άσκηση μίας ενιαίας εξωτερικής πολιτικής. Η θεωρούμενη πρωτεύουσα της Ε.Ε. Βρυξέλες παρομοιάζεται με μία άθλια αρένα εντός της οποίας οι ηγέτες των μελών της διαπληκτίζονται καθημερινώς και ανηλεώς για τα συμφέροντα της χώρας που εκπροσωπούν. Ένας μακροχρόνιος, άθλιος, άνισος αγώνας μεταξύ των άσπλαχνων ισχυρών και των ανίσχυρων, τον οποίο δυστυχώς πληρώνουν οι αδύναμοι. Το έλλειμμα Ιδεών, Αρχών και Αξιών, αλλά και ικανών πολιτικών προσωπικοτήτων και ηγετών καθιστά ανέφικτο όχι μόνον το όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ως μία ενιαία κρατική οντότητα με κοινά σύνορα και κοινή εξωτερική πολιτική και διεθνή εκπροσώπηση, αλλά παράλληλα καθιστούν την Ε.Ε. έρμαια και υποχείρια των διεθνών αντιπάλων, των ανταγωνιστών της, αλλά και των αιμοσταγών χρηματαγορών.
Η ανυπαρξία της κρατικής οντότητας, αυτής της πραγματικής ενότητας, εις την μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, χρησιμοποιείται από τις Η.Π.Α. για να επεμβαίνει εις την Ευρώπη. Να επιβάλλει, να εκβιάζει και να προασπίζεται την καταρρέουσα πλέον παγκόσμια κυριαρχία της. Τεράστια και αναρίθμητα ήταν και είναι τα λάθη των Η.Π.Α. μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με τις προκλητικές διπλωματικές επεμβάσεις και στρατιωτικές επιχειρήσεις σε απειράριθμες χώρες του πλανήτη. Συμπεριφορές οι οποίες αναμφισβήτητα αποτελούν την βασική και γενεσιουργό αιτία της παγκόσμιας τρομοκρατίας. Πρόσφατα η διάλυση της κρατικής οντότητας της Γιουγκοσλαβίας και τον ανηλεή 78ήμερο βομβαρδισμό της Σερβίας, με την «αναγκαστική συμμετοχή» 12 ευρωπαϊκών κρατών π.χ. μελών του ΝΑΤΟ. Ένας πόλεμος εντός της Ευρώπης, ο οποίος ισοπέδωσε μία ευρωπαϊκή χώρα, με ζημίες άνω των 100 δις δολαρίων, απλώς για την ίδρυση ενός μουσουλμανικού κρατιδίου της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης εις την καρδιά της Ευρώπης.
Η σφοδρή αντίδραση των ΗΠΑ για την επέμβαση της Ρωσίας εις την Κριμαία, και εναντίον των αυτονομιστικών κινήσεων των Ρωσοφώνων της Ανατολικής Ουκρανίας δεν οφείλεται εις την δήθεν υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας. Αλλά εις την εκ των υστέρων αναγνώριση του δικού τους ολέθριου λάθους να υποστηρίξουν την αυτονομία και την ίδρυση ενός μικροσκοπικού κράτους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Εκ των πραγμάτων οι ΗΠΑ είναι τώρα αναγκασμένες να αντισταθούνε με κάθε μέσο κατά οιασδήποτε αυτονομιστικής εξέγερσης, για να αποτρέψουν μεταστάσεις αυτού του φαινομένου σε άλλες χώρες π.χ. Χώρα των Βάσκων της Ισπανίας, την Σκωτία, την Ανατ. Ρουμανία, τους Βαλόνες του Βελγίου, του Νότιου Τιρόλου της Ιταλίας, την νήσο Κορσική της Γαλλίας, τους Ούγγρους της Σλοβακίας και Τρανσιλαβίας κ.α. Αλλά και να προστατεύσουν κυρίως τον ίδιο τον εαυτόν τους, τις Ομοσπονδιακές Πολιτείες σε πολλές τις οποίες υπερτερούνε οι έγχρωμοι και λατινοαμερικανικοί πληθυσμοί. Ένας θανάσιμος κίνδυνος για την εθνική οντότητα των Η.Π.Α.
Η κλιμακούμενη επίθεση των Η.Π.Α. αλλά τώρα και της Ε.Ε. με τις διάφορες κυρώσεις και ανόητες πολιτικές κατά της Ρωσίας, επιδεινώνουν την κατάσταση. Η Ε.Ε. η οποία συμμετέχει σε αυτό το άθλιο παιχνίδι θέτει εις κίνδυνο όχι μόνον το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά αναγκάζει την Ρωσία σε μία σφοδρότατη αντίδραση κατά των Η.Π.Α. Η πρόσφατη συνάντηση (11.Ιουλίου 2014) του Πούτιν με τον Φίντελ Κάστρο εις την Αβάνα, και η διαγραφή των χρεών της Κούβας απέναντι της Ρωσίας ύψους 35,2 δις δολαρίων, η οποία πέρασε απαρατήρητη και ασχολίαστη από τα διεθνή ΜΜΕ, προμηνύει την επόμενη κίνηση και αντεπίθεση του «ρωσικού τίγρη Πούτιν». Την αποστολή και εγκατάσταση ρωσικών πυραύλων εις την Κούβα, εάν η ΗΠΑ δεν αποσύρουν το πυραυλικό τους σύστημα από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, το οποίο στοχεύει και απειλεί επικίνδυνα την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας αλλά και την παγκόσμια ειρήνη.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
*Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.