Μεγάλη
τρομάρα πέρασα εχθές το μεσημέρι όταν τελείωσα τον καθαρισμού του επαρχιακού Ναού, στον
οποίο εργάζομαι ως νεωκόρος.
Κλείνοντας
την θύρα της Εκκλησιάς, είδα έξαφνα τον οδηγό του Μητροπολίτου μας να
καταφθάνει κοντά μου κάνοντας με τα χέρια του μήνυμα να μην φύγω.
Ήταν
καταϊδρωμένος μέσα στο λιοπύρι αναβαστώντας
στο χέρι του ένα κλειστό φάκελο.
Για
τον Παπά μου είπε ορθά κοφτά και έφυγε πάλι γρήγορα και αγχωμένος προς το
αυτοκίνητό του.
Χίλιες
δυο μύριες σκέψεις μπήκανε στο μυαλό μου.
-Τι
το τόσο σοβαρό άραγε να κρύβει αυτή η επιστολή;
Λές
να έφαγε ο Ιερέας μας δυσμενή μετάθεση επειδή άργησε να πληρώσει την τριμηνία στην Μητρόπολη
;
Λες να συκοφαντήσανε τον αγαθό Παπά μας;
λές..λες ..λές..
Μα
έβαλα αμέσως και τον καλό λογισμό.
Όχι
μην τρομάζεις! Είπα στον εαυτό μου .Ίσως είναι και για καλό.
Μάλλον
θα είναι καμία επιστολή συμπαράστασης της Συνόδου προς την πυρκαγιά του κακού που φλογίζει τους αδελφούς
μας ανά τον κόσμο .Ίσως προς τους αδελφούς Ορθοδόξους της Συρίας που μαρτυράνε
,αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται φρικτά από τους εκεί φανατικούς Μουσουλμάνους,
ή ίσως ανακοίνωση συμπαράστασης για την φωτιά που καίει τους χριστιανούς της
Ουκρανίας που δολοφονούνται καθημερινά από τους υπηρέτες της Νέας Τάξης
πραγμάτων. Μπορεί, και το μυαλό μου στροβιλιζόταν ,να αναφέρεται και σε μία άλλη
φωτιά που τηγανίζει στους αμάχους της Γάζας και τα μικρά παιδιά που
δολοφονούνται εκατοντάδες καθημερινά από τον στρατό του Ισραήλ.Ή στο κάτω- κάτω
για όλους αυτούς που στην πατρίδα μας τους βρήκε η κρίση και πέφτουν σωριδόν από τα μπαλκόνια , αυτοπυρπολούνται και
αυτοκτονούν…
Δεν
περίμενα για πολύ, πήρα αμέσως από το κινητό μου τηλέφωνο τον Ιερέα μας και
εκείνος αγχωμένος και τρομαγμένος μου
ζήτησε να ανοίξω τον φάκελο και να του διαβάσω το περιεχόμενο:
Ουφ..Ουφφ..
ανακούφισης μου βγήκε από την ψυχή !
Τίποτα
το τρομερό, τίποτα το ανησυχητικό , απλά Οδηγίες από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας για την αντιπυρική περίοδο Οδηγίες για τις υπαίθριες ψησταριές και τα
ξερά χόρτα …που πρέπει να προσέχουν οι ευλαβείς Χριστιανοί κατά την περίοδο
του Θέρους.
Τελικά
πολύ στο κακό τρέχει ο λογισμός μου, διαπίστωσα, δεν πάει άλλο... πρέπει να
διορθωθώ.
Έκλεισα
το τηλέφωνο ,πήρα το μηχανάκι μου και τράβηξα για το σπίτι μου.
Όμως μία
πικρία και ένα αθεράπευτο παράπονο γαντζώθηκε μέσα μου …Γιατί άραγε;
ΚΑΝΔΗΛΑΝΑΠΤΗΣ