Το γεγονός ότι ακούμε έναν δικαστή να λέει ότι αυτές οι σεξουαλικές διαταραχές είναι σαν την ομοφυλοφιλία, είναι απλά ένα σημάδι ότι ετοιμάζουν να ανοίξουν τους ασκούς του Αιόλου.
Πολύ σύντομα θα θεωρείσαι
ένας αναίσθητος φανατικός, αν δεν εγκρίνεις τους ενήλικους που έχουν σεξουαλικές
σχέσεις με τα παιδιά τους ή τα κατοικίδια ζώα τους.
Λέει η Stuff New Zealand:
Ένας δικαστής από το Σίδνεϊ
σύγκρινε την αιμομιξία και την παιδοφιλία με την ομοφυλοφιλία, λέγοντας ότι η κοινωνία
ίσως να μην βλέπει πλέον τη σεξουαλική επαφή μεταξύ αδελφών ή μεταξύ ενηλίκων και
παιδιών ως «αφύσικη» ή «ταμπού».
Ο Επαρχιακός Δικαστής
Garry Neilson είπε ότι όπως ακριβώς το ομοφυλοφιλικό σεξ ήταν κοινωνικά
απαράδεκτο και ποινικά κολάσιμο στη δεκαετία του 1950 και του 1960, αλλά τώρα
είναι ευρέως αποδεκτό, «ένα σώμα ενόρκων μπορεί να μην βρει τίποτα το κακό
στο φλερτ του αδελφού προς την αδελφή του, από την στιγμή που έχει ωριμάσει σεξουαλικά,
είχε σεξουαλικές σχέσεις με άλλους άνδρες και είναι πλέον «διαθέσιμη», χωρίς να
έχει σεξουαλικό σύντροφο».
Δήλωσε επίσης ότι ο «μόνος
λόγος» που η αιμομιξία αποτελεί ακόμα έγκλημα είναι λόγω του υψηλού κινδύνου
γενετικών ανωμαλιών σε παιδιά που γεννιούνται από αιμομικτικές σχέσεις, «αλλά
ακόμη και αυτό μέχρι ενός σημείου, καθώς υπάρχει ευκολία στην αντισύλληψη και
εύκολη πρόσβαση στην άμβλωση».
Ο Δικαστής Neilson έκανε αυτές
τις παράξενες παρατηρήσεις στην υπόθεση ενός 58χρονου, γνωστού ως ‘MRM’, ο
οποίος κατηγορείται ότι βίαζε την μικρότερη αδελφή του επανειλημμένα στο σπίτι
της οικογένειας στο Σίδνεϊ το 1981. Ο άνθρωπος αυτός είχε νωρίτερα
ομολογήσει την ενοχή του για σεξουαλική επίθεση στην αδελφή του όταν ήταν 10 ή
11 ετών, το 1973 ή το 1974, όταν η αστυνομία ηχογράφησε μια τηλεφωνική
συνομιλία μεταξύ των αδελφών τον Ιούλιο του 2011 στην οποία παραδέχτηκε ότι είχε
σεξουαλική επαφή μαζί της όταν εκείνη ήταν «παιδί».
Αλλά δεν παραδέχτηκε την
ενοχή του για την κατηγορία της σεξουαλικής επαφής χωρίς συγκατάθεση, με την επιβαρυντική
κατηγορία της αιμομιξίας, σε ό, τι αφορά τα γεγονότα του 1981.
Το Δικαστήριο υποστήριξε ότι
είναι δύσκολο να καταλάβει γιατί ο MRM άρχισε να βιάζει την αδελφή του «από το πουθενά»
και γιατί δεν το ανέφερε στην αστυνομία ή στους γονείς της.
Στα μέσα της δεκαετίας
του 1970 ο MRM την είχε προειδοποιήσει να μην το πει στους γονείς τους οι οποίοι
είχαν μόλις χάσει ένα άλλο παιδί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και φοβόταν να
αναστατώσει τους γονείς της όταν η κακοποίηση ξανάρχισε το 1981.
Αλλά ο δικαστής Neilson αρνήθηκε
να δεχθεί τα αποδεικτικά στοιχεία, λέγοντας ότι η σεξουαλική κακοποίηση η οποία
είχε συμβεί όταν το κορίτσι ήταν 10 ή 11 ετών και εκείνος 17 συνέβη σε
διαφορετικό πλαίσιο με τις σεξουαλικές σχέσεις που συνέβησαν όταν ήταν 18 και εκείνος
26. Το 1981 είχε σεξουαλικές σχέσεις με δύο άντρες και είχε ένα μικρό παιδί.
«Σε εκείνο το σημείο οι
δύο ήταν ώριμοι ενήλικες. Το θύμα ξύπνησε, ας πούμε, σεξουαλικά, έχοντας
σχέσεις με δύο άντρες και ήταν “ελεύθερη”, όταν η δεύτερη σχέση χάλασε», δήλωσε
ο δικαστής Neilson.
«Το μόνο πράγμα που θα
μπορούσε να αλλάξει αυτό είναι το γεγονός ότι ήταν ένας αδελφός και ήταν η αδελφή
του, αλλά έχουμε διανύσει πολύ δρόμο από τη δεκαετία του 1950 ... όταν η θέση
του νόμου ήταν ότι το σεξ εκτός γάμου ήταν παράνομο».
Έφτασε στο σημείο να δηλώσει
ότι ο «μόνος λόγος» που η αιμομιξία αποτελεί ακόμα έγκλημα είναι λόγω του
υψηλού κινδύνου γενετικών ανωμαλιών, αλλά η ευκολία στην αντισύλληψη και η εύκολη
πρόσβαση στην άμβλωση ακυρώνουν αυτό τον λόγο».
«Εάν ήμασταν στο '50 και
είχατε μια επιτροπή ενόρκων αποτελούμενη από 12 άτομα θα λέγατε ότι είναι
αφύσικο για έναν άνδρα να ενδιαφέρεται για έναν άλλον άνδρα ή ένας άνδρας να
ενδιαφέρεται για ένα αγόρι. Αυτά τα πράγματα έχουν περάσει».
Η πρόεδρος της ομάδας Ενηλίκων
που κακοποιήθηκαν ως παιδιά, Dr Carol Kezelman είπε: «Το να εξισώνεις την ομοφυλοφιλία, με την
αιμομιξία και το έγκλημα της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης είναι τόσο επικίνδυνη
πληροφόρηση δεδομένου ότι είναι εντελώς εξωφρενικό».
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή