Εγώ και η Πατρίδα.

Tου Διονύση Χαριτόπουλου

Τι είναι η Πατρίδα;
 

Η Πατρίδα είναι σαν ένα μεγάλο δέντρο που απαρτίζεται από:

- Την Εθνικήν Ιστορία μας

- Την Εθνική Γλώσσα μας

- Τους τάφους και τη μνήμη των Προγόνων μας

- Το Εδαφος που πατούμε εμείς και τα παιδιά μας

- Την Θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας

- Τον Αέρα που αναπνέουμε εμείς και τα παιδιά μας

- Το Σπίτι που γεννηθήκαμε

- Την Οικογένεια μας και τους γειτόνους μας. Ώστε, όλοι εμείς και η Πατρίδα μας είμαστε Ένα. Εμείς, τα παιδιά μας, ο Γεωγραφικός χώρος, η Γλώσσα μας και η Ιστορία μας είμαστε Ένα. Μόνο με πολλά ξύλα μαζί ανάβει ενα τζάκι γιατί το ενα κομμάτι ζεσταίνει τ’ άλλο.  Χωρίς την ομάδα που είναι η Πατρίδα δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.

Η Νέα Τάξη

- Απ’ ότι απαρτίζει την Πατρίδα, δεν είναι κάτι που η Νέα Τάξη δεν έχει με σχέδιο διαβρώσει. Για δεκαετίες τώρα, μέσα απο ανθέλληνες ηγέτες υποσκάπτουν την Πατρίδα μας και με δόλο μάς την διαλύουν και μας την αποσπούν. - Μάς θέλουν απάτριδες. Να μην έχουμε “πού την κεφαλήν κλείναι” …δηλαδή γίνεται μια Γενοκτονία. Είμαστε σαν ένας δύτης σφουγγαράς που σταδιακά του στενεύουν τον σωλήνα του οξυγόνου… Και ακόμα συνεχίζουμε να απέχουμε από κάθε ενέργεια απόσπασης και αποσόβησης… Και συνεχίζουμε να ελπίζουμε οτι η σωτηρία θα βγει μέσα απο το κουτί της Τηλεόρασης… - Ας στρίψουμε το κεφάλι μακρυά απο το χαζοκούτι για να δούμε καθαρά:  Δεν μας θέλουν να υπάρχουμε… (τι είναι 10 εκατομμυριάκα μπροστά σ’ αυτά που αφάνισαν τις δεκαετίες του 1910 και1940;;;)  

Η Πατρίδα είναι μια Ιστορία τής οποίας αναλαμβάνουμε την ευθύνη και παίρνουμε μαθήματα προς μίμησιν η αποφυγήν. Ενεργούμε ο καθενας μας και όλοι μαζί: Οτι καλό να βελτιώνουμε και ότι κακό να απορρίπτουμε. Τώρα στη μεγάλη κριση, για να επιζήσει η Πατρίδα, ο Έλληνας έχει χρέος να διοχετεύει προσοχή και αγάπη προς την Πατρίδα και οχι στο Εγω (Φιλοπατρία). Δέκα εκατομμύρια Εγω ξεχωριστά σαν μικρά κλαδιά τα παίρνει ο άνεμος, αλλά ένα μεγάλο Δέντρο στέκει σταθερά. Όλα τα έθνη για να προοδεύσουν πρέπει να βαδίσουν εμπρός, πλην των Ελλήνων που, λόγω του ανεξάντλητου Ιστορικού πλούτου των, πρέπει να στραφούν πίσω. Σωτήριες ιδέες για “λύση” υπάρχουν μόνο στην Ιστορία μας. Πατρίδα δεν είναι το κράτος  Το κράτος δεν είναι πατρίδα.  Το κράτος είναι απλώς ένα σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας που αλλάζει ανάλογα με τα πρόσωπα τα οποία εντελώς πρόσκαιρα και συγκυριακά το στελεχώνουν.   

Το κράτος πιθανόν να είναι δίκαιο ή άδικο, ικανό ή ανίκανο, αφερέγγυο, αυταρχικό και σπανίως στοργικό, να δέρνει τους συνταξιούχους, να μη σέβεται ζώντες και τεθνεώτες, να μεροληπτεί, να ψεύδεται, να εξαπατά, να χρηματίζεται, να τρομοκρατεί.  Η πατρίδα είναι κάτι ακλόνητο, βαθύ και καθοριστικό για τον άνθρωπο.  Η πατρίδα είναι η πανάρχαιη γειτονιά μας στον κόσμο.  Η πορεία ενός έθνους δεν καθορίζεται από ευκαιριακά συμφέροντα και ανεπαρκείς ηγεσίες. Περιλαμβάνεται στις θυσίες των νεκρών μας, στο παρόν το δικό μας και στο μέλλον αυτών που έρχονται.   

Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα μπορεί να τα χάσουμε μόνο μετά από στρατιωτική ήττα, ουδείς από τους κρατούντες νομιμοποιείται να τα παραχωρήσει σε διαπραγματεύσεις.  Η εθνική επιβίωση είναι υπεράνω ιδεολογιών, ταξικών διαφορών, προσωπικών αδικιών και συμφερόντων.  Όποιος μιλάει για ελευθερία και ανεξαρτησία χωρίς να είναι έτοιμος να ματώσει είναι απατεώνας.  Ούτε το δικαστήριο της Χάγης ούτε οποιοσδήποτε άλλος διεθνής οργανισμός μπορεί να αποφανθεί αν επιτρέπεται να αναπνέουμε ακόμη τον αέρα της πατρίδας μας ή   αν η Θράκη, ηΚύπρος και τα νησιά είναι δικά μας.

Η αλήθεια είναι μία και πανάρχαιη: 

Δικό σου είναι μόνο αυτό που μπορείς να προστατεύσεις.

πηγή: Tου Διονύση Χαριτόπουλου.

Δημοσιεύεται στο βιβλίο του «Ημών των Ιδίων».

http://trelogiannis.blogspot.gr